از مخالفت با حجاب اجباری تا جاسوسی؛ نسرین ستوده به چه جرمی در زندان است؟ مهرانگیز کار، حقوقدان، پرونده ستوده را پرونده‌ای ساختگی و سیاسی می‌داند که تنها برای حذف او طراحی شده است.
نسرین ستوده، وکیل و فعال مدنی از ۲۳ خرداد در بازداشت به سر می‌برد. او از تاریخ سوم شهریور در اعتراض به بی‌قانونی‌های صور‌ت‌گرفته در مورد خود دست به اعتصاب غذا زده است. اتهامات او از “جاسوسی” تا عضویت در “کارزار لغو گام به گام اعدام” و نیز مخالفت با حجاب اجباری ذکر شده است.
دویچه وله:
اما به واقع نسرین ستوده به چه جرمی در زندان است و دلیل وارد کردن این اتهامات گوناگون به او از سوی دستگاه امنیتی و قضایی ایران چیست؟
مهرانگیز کار، وکیل و حقوقدان در گفت‌وگو با دویچه‌وله فارسی می‌گوید سیبل اصلی حملات نهادهای امنیتی و قضایی، نه مخالفان حجاب اجباری است و نه کنشگران لغو اعدام، بلکه هدف این نهادها حذف نسرین ستوده است.
او می‌گوید: «نسرین ستوده تبدیل شده به یک مدل مقاومت در برابر جمهوری اسلامی و این مقاومت تنها منحصر به دفاع از حقوق زنان نیست بلکه مقاومتی است که یک چهره زنانه و شجاع در برابر قانون‌شکنی‌ها از خودش نشان می‌دهد.»
مهرانگیز کار به امتناع نسرین ستوده از حضور در دادگاه به خاطر نقض قوانین جاری در پرونده‌اش اشاره می‌کند و نتیجه می‌گیرد: «نسرین ستوده تبدیل شده به نمادی از مطالبه قانون‌مداری در جمهوری اسلامی ایران بنابراین شگفت‌انگیز نیست که این حکومت قانون‌شکن از چنین نمادی بترسد. وقتی حکومتی از یک شخص می‌ترسد و هراس دارد که این شخص به یک جریان برای مطالبه قانون‌مندی تبدیل شود، شروع به پرونده‌سازی برای او می‌کند.»
نسرین ستوده در نامه‌ای که ۳۱ مرداد از داخل زندان به بیرون فرستاد دلایلش برای حاضر نشدن در دادگاه را شرح داد.
مهرانگیز کار کل پرونده ستوده را پرونده‌ای سیاسی و ساختگی می‌داند و می‌گوید همین که متهمی نتواند وکیل تعیینی خود را داشته باشد نشان می‌دهد که این پرونده ساختگی است و تنها به این منظور ساخته شده که نسرین ستوده آزاد نباشد و نتواند از حقوق مردم و از قانون‌مندی دفاع کند.
ستوده در نامه خود نوشت که بازپرس پرونده‌اش حق انتخاب وکیل او را نپذیرفته است.
این اولین بار نیست که نهادهای قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی برای فعالان مدنی و سیاسی “پرونده‌سازی” می‌کنند و آنها را به اتهامات واهی که هیچ‌گاه هم اثبات نمی‌شوند به حبس‌های طولانی محکوم کرده و یا مجبور به خروج از کشور می‌کنند.
مهرانگیز کار و شیرین عبادی را شاید بتوان دو نمونه از شناخته‌شده‌ترین کسانی دانست که قربانی این پرونده‌سازی‌ها شده و هردو در نهایت مجبور به ترک ایران شدند.
مهرانگیز کار در این باره می‌گوید: «برای نظام امنیتی و قضایی ایران مهمترین موفقیت این است که آن چهره‌ای که به نظر آنها ظرفیت نفرگیری دارد و این ظرفیت را دارد که مردم به او اعتماد کنند و او را دنبال کنند، از کشور خارج شود و از آن به بعد به او بگویند فراری و نوکر امپریالیسم و بسیاری اتهامات جدید دیگر.»
به عقیده این حقوقدان، جمهوری اسلامی به آینده درازمدت این گونه حرکات نمی‌اندیشد بلکه برای حکومت ایران تنها ماندگاری لحظه به لحظه مهم است. او می‌گوید: «همین که نسرین ستوده حذف بشود، این را موفقیت می‌دانند.»
به همین دلیل مهرانگیز کار از نسرین ستوده می‌خواهد که به اعتصاب غذایش پایان دهد: «به عنوان یک دوست دیرین و یا یک مادر از او خواهش می‌کنم این تسهیلات را برای جمهوری اسلامی به وجود نیاورد که او را به بهانه اعتصاب غذا حذف جسمانی کنند و تاکید می‌کنم خدای نکرده مرگ او بر اثر اعتصاب غذا باعث خشنودی جمهوری اسلامی می‌شود و ما نمی‌توانیم از زحماتی که نسرین ستوده تا کنون برای دفاع از حقوق مردم کشیده بهره ببریم.»