اوضاع جوری پیش می رود که انگار روی نقشه ایران زده اند هفتاد و پنج تا هشتاد درصد تخفیف!
عراقی ها با یک صد دلاری کلی خرید می کنند! این چه نوع توریسمی است که انبار‌های محلی ما را غارت می‌کند و می‌رود. در شرایطی که عراقی ها خیلی راحت از منطقه آزاد اروند خرید می کنند، کارگران ساکن این مناطق در فقر و تنگدستی به سر می برند.
«اگر به بازار‌های آبادان و خرمشهر مراجعه کنید تا پاسی از شب عراقی‌ها را در حال پرسه زدن در خیابان‌ها و بازارچه‌ها و خرید کردن می‌بینید؛ این امر جدا از اثرات ناگوار اقتصادی، تاثیرات بد اجتماعی و فرهنگی هم دارد و جالب اینجاست که اسم این رویه را گذاشته‌اند جذبِ توریست»!
ایلنا نوشت: عراقی ها همه اقلام اساسی زندگی از گوشت و مرغ گرفته تا البسه و لوازم التحریر را خرید می کنند و بازاری ها هم، چون می بینند آن ها راحت تر و بیشتر از مردم محلی خرید می کنند، به فروش اجناس به آن ها راغب ترند و تمایل به داد وستد با محلی ها و مردم محلی که اکثراً کارگر و کم درآمد هستند، ندارند.
این اواخر انتقاد به حضور عراقی ها در «منطقه آزاد اروند» افزایش یافته است؛ عراقی هایی که به قول محلی ها خیلی راحت از مرز رد می شوند و کالا های ایرانی را می خرند.
پیش از این، حسین راغفر (اقتصاددان و استاد دانشگاه) در ارتباط با خرید کالا های ایرانی توسط عراقی ها و خارجی ها با انتقاد از سیاست های نادرست اقتصادی گفت: اوضاع جوری پیش می رود که انگار روی نقشه ایران زده اند هفتاد و پنج تا هشتاد درصد تخفیف! افزایش قیمت کالاها، برای داخلی هاست؛ این قیمت ها برای مصرف کننده ی عراقی، هفتاد و پنج درصد تخفیف ذاتی دارد.
عراقی ها با یک صد دلاری کلی خرید می کنند!
بومی ها به ویژه کارگران و کم درآمد های ساکن آبادان و خرمشهر نیز این روند را غیرقابل قبول می دانند و خواستار حل و فصلِ جدی این مساله هستند.
مصطفی نظری (مسئول کانون هماهنگی شورا های اسلامی کار شهر آبادان) در این رابطه می گوید: چندماهی ست که عراقی ها به راحتی وارد منطقه آزاد اروند در آبادان و خرمشهر می شوند و از آنجا که ارزش پولی آن ها در قیاس با پول ما بالاست، خرید انبوه می کنند؛ با یک صد دلاری، کلی خرید می کنند. در نتیجه مایحتاج مردم محلی نایاب می شود.
کاسب ها تمایلی به داد و ستد با مردم محلی ندارند!
او ادامه می دهد: عراقی ها همه اقلام اساسی زندگی از گوشت و مرغ گرفته تا البسه و لوازم التحریر را خرید می کنند و بازاری ها هم، چون می بینند آن ها راحت تر و بیشتر از مردم محلی خرید می کنند، به فروش اجناس به آن ها راغب ترند و تمایل به داد وستد با محلی ها و مردم محلی که اکثراً کارگر و کم درآمد هستند، ندارند.
در اقتصاد یک اصل مسلم وجود دارد؛ در صورتی که تقاضا افزایش یابد، ولی عرضه ثابت بماند، اول اجناس دچار افزایش قیمت شده و در مرحله بعد، کمیاب و بالاخره نایاب می شوند.
نظری در این ارتباط می گوید: اجناس برای محلی های خرمشهر و آبادان گران شده؛ با هجوم عراقی ها، در این مناطق با تورم شدید و افزایش ناگهانی قیمت ها روبرو شده ایم؛ از طرف دیگر بسیاری از اجناس نیز نایاب شده اند.
این چه نوع توریسمی است که انبار های محلی ما را خالی می کند و می رود؟!
در شرایطی که خارجی ها خیلی راحت از منطقه آزاد اروند خرید می کنند، کارگران ساکن این مناطق در فقر و تنگدستی به سر می برند.
نظری با تاکید بر ناکافی بودن دستمزد ها می گوید: دستمزد کارگران با توجه به گرانی های اخیر، بسیار ناکافی ست؛ کارگران در شرایط عادی هم قادر نیستند مایحتاج ضروری زندگی را تامین کنند چه برسد به اینکه دستمزد ناچیزشان با تاخیر هم پرداخت شود و این اتفاقی ست که برای بخش قابل توجهی از کارگران منطقه آزاد می افتد؛ همین یک میلیون و پانصد هزار تومان دستمزد را گاهی با ماه ها تاخیر دریافت می کنند؛ در این اوضاع و احوال که کارگران آه در بساط ندارند، اهالی بصره و بغداد، مغازه های محلی را خالی می کنند.
مسئول کانون هماهنگی شورا های اسلامی کار شهر آبادان می گوید: اگر به بازار های آبادان و خرمشهر مراجعه کنید تا پاسی از شب عراقی ها را در حال پرسه زدن در خیابان ها و بازارچه ها و خرید کردن می بینید؛ این امر جدا از اثرات ناگوار اقتصادی، تاثیرات بد اجتماعی و فرهنگی هم دارد و جالب اینجاست که اسم این رویه را گذاشته اند جذبِ توریست!
آخر آقایان باید پاسخ بدهند این چه نوع توریسمی است که انبار های محلی ما را غارت می کند و می رود.