متن کامل نامه سهیل عربی، زندانی سیاسی ـ عقیدتی

By | ۱۳۹۸-۰۱-۲۳

در حاشیه

آزادی مشروط به سکوت و انفعال است و شرافت تشنه فریاد، پس بهتر که فریاد سر دهیم. همه چیز بستگی به خودت دارد. هر چه کمتر به حاشیه‌ها بپردازی، بیشتر به آزادی نزدیک می‌شوی. دو سال حبس و سه سال تبعید، هدیه‌ای از جانب قاضی احمدزاده، می‌نویسند فعالیت تبلیغی علیه نظام؛ بخوانید به جرم پرداختن به حاشیه‌ها؛ و علاوه بر آن ضرباتی چند با نازگل. ضرباتی آغشته به رافت اسلامی که ماموران معتقد و معذور با نازگل به جمجمه می‌کوبند که دیگر حاشیه ها را نبینیم و از آنها ننویسیم و خاموش شوم.

در حاشیه ها، جوان‌های اسلام شهر، رباط کریم، افسریه، پایین خطی ها و کوهدشتی ها که هشتاد درصد از جمعیت زندان را تشکیل داده اند. در آگاهی برای یک جرم جوجه می شوند تا صد جرم دیگر را تحت اکراه و شکنجه به عهده بگیرند. تا زندان ها پر شوند و اشتغال زایی شود برای بستگان آن آقا. آن آقا که همیشه ته ریش دارد، تبسم و سه جای سوختگی، ببخشید! جای مهر در پیشانی‌اش. نماز زیاد دوست دارد. مخصوصا در ساعت اداری. بگذریم فعلا از این آقا.
هرانا:
نباید بپردازیم به حاشیه ها، آنها که هیچ جای تاریخ، اصل مطلب دولت و یا مجلسی نبوده اند. پشت نیمکت های چهار نفره و در برابر آموزگارانی که مسئول قرن ها جزم گرایی بوده اند از تحصیل بیزار شدند، کار کردند، عرقشان خشکید و خبری از حقوق مکفی نشد و در آخر خلاف کار شدند. که اگر خلاف کار هستند خلاف کاران کوچک اند، آنقدر کوچک که مثل دردانه ی رییس جمهور سابق توان پرداخت سکه های طلا به آقایان پاک دست را ندارند؛ تا ۲۵ روز از ۳۰ روز ماه را در مرخصی سر کنند و ۵ روز باقی مانده را در اتاقی که به هتل می ماند گذران حبس کنند.

در حاشیه ها باید اینجا در دل کویر محبوس در بندهایی باشند که ۱۶۰ تخت دارد و بیش از ۴۰۰ زندانی. گال دار و سالم، معتاد و سارق، عقیدتی و سیاسی، پیر و جوان، آرام و شرارتی، در هم و برهم و روی هم رفته، بله! مانند عدالت، تدبیر و شادی که مدتهاست از سرزمین ما رفته.

سهیل عربی/زندان تهران بزرگ (فشافویه)/فروردین ۱۳۹۸

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *