تا سه نشَه، بازی نشَه, احمد پناهنده

By | ۱۳۹۸-۰۳-۰۱

به یاد بیاوریم بعد از حمله ی تروریستی ِ تروریست های القاعده به برج های دو قلوی نیویورک در آمریکا، پریزیدنت جورج دابلیو بوش، فرمان حمله به افغانستان را که تروریست های طالبان، قدرت را در دست داشتند و تروریست های القاعده را در آنجا پناه داده بود، صادر کرد که منجر به سقوط تروریست های طالبان و سرکوب تروریست های القاعده شد

پس از آن، حکومت های تبهکاری چون اسلامیون تروریست در ایران و جنایتکارانی چون صدام در عراق و بشار اسد در سوریه، در همسویی با تروریست های باقی مانده از القاعده، طالبان و تروریست های دیگر، و پناه دادن به آنها در حوزه ی قدرت خودشان، نه تنها کل منطقه خاور میانه را نا امن کردند بلکه با تهدید کردن کشور اسرائیل به نابودی، منافع آمریکا و دولت های جهان آزاد را نیز تهدید کردند و زیر علامت پرسش بردند
یعنی این سه قدرت تروریستی و تبهکار، نشان دادند که خود منبع در آمد و سازماندهی تروریست ها، نه تنها فقط در منطقه خاورمیانه بلکه در کل جهان هستند


و چنین بود که پریزیدنت دابلیو بوش این سه کشور را در محور شرارت تعریف کرد و تصمیم گرفت آنها را ادب کند
در روز بیست و نهم اسپند ماه سال هزار و سیصد و هشتاد و یک خورشیدی، برابر با بیستم ماه مارچ سال دو هزار و سه میلادی، آمریکا برای ساقط کردن صدام حسین جنایتکار و متجاوز، به عراق حمله می کند و او ودولت و ارتشش را در مدتی کوتاه از بین می برد

سوریه هم را دیدیم که بعد از بهار عربی، بشار اسد یک جنگ داخلی را با حمایت تبهکاران اسلامیون سیاسی در ایران و روسیه جنایتکار و متجاوز و همه ی چپ های ضد انسان و ضد بشر در جهان، تحمیل کرد که جز نابودی ملت سوریه ارمغانی برایش نداشت و حال مانده است که دست گدایی را بسوی جهان آزاد بگیرد تا برای بازسازی کشور سوریه اقدامی کنند
اما به باور من خیالی بیهوده است و تا وقتیکه بشار اسد جنایتکار با حمایت اسلامیون تبهکار و سیاسی در ایران و روسیه متجاوز و بی رحم در قدرت است، محال است که کشورهای سرمایه داری و جهان آزاد قدمی برای سوریه بردارند


بنابراین دو محور شرارت از بین رفت و یا یکی به کلی نابود شد و دیگری هم اکنون دارد جان می دهد
می ماند محور سوم که حکومت تبهکار اسلام سیاسی در ایران است


تا جایی که تاریخ چهل ساله این حکومت تبهکار اسلامی گواهی می دهد، آنها در جنگ متولد شدند و مطمئن هستم در جنگ هم از بین می روند
زیرا وقتیکه که در یک تند-پیچ زمان، حکومت تبهکار اسلام سیاسی در ایران به قدرت رسید، هنوز یکسال از به قدرت رسیدن آنها نگذشته بود که جنگ ایران برده را به صدام حسین تحمیل کردند تا با کشیدن پای صدام حسین به ایران بتوانند، مخالفین خودشان را سرکوب کنند و آزادی های باقی مانده از نظام گذشته را از بین ببرند و ثروت ملی ملت ایران را که در نظام گذشته با درایت و مدیریت بی همتا، برای آینده و سربلندی ایرانیان، اندوخته شده بود، برای بقایشان در دهان سیری ناپذیر جنگ بریزند


هشت سال ملت ایران را در یک جنگ بیهوده فرسوده کردند و بیش از یک میلیون کشته و بیشتر از این معلول بر جای گذاشتند و چند صد میلیارد دلار از ثروت و سفره ملت ایران را تاراج کردند
از این پس بود که حکومت تبهکار با حمایت از تروریست های فلسطینی، منافع آمریکا و اسرائیل را در جای جای جهان به خطر انداخت که بمب گذاری در لبنان و نایروبی و بوئنوس آیرس آرژانتین از برجسته ترین عملکرد تروریستی حکومت تبهکار اسلام سیاسی در ایران است که در آن جان ده ها سرباز و کارمند آمریکایی و اسرائیلی را زندگی سوزانید


جنگ علیه افغانستان که شروع شد، حکومت تبهکار اسلام سیاسی جانب تروریست های القاعده را گرفت و آنها را در خاک ایران پناه داد
در جنگ علیه عراق، حکومت تبهکار اسلام سیاسی توسط تروریست های مجلس اعلای عراق، تروریست های شیعه ای را در عراق سازماندهی کرد که حشد الشعبی یکی از این گروه های تروریستی است
در جنگ داخلی سوریه، حکومت تبهکار اسلام سیاسی در پشت داعش و اسد قرار گرفت و منافع آمریکا و اسرائیل را تهدید کرد و صدها تن از سپاه پاسداران تروریست و جنایتکار اسلامی در سوریه برای بقای حکومت ننگین اسلامیون سیاسی کشته شدند


امروز چنانکه می بینیم طالبان در افغانستان و صدام در عراق سقوط کردند و بشار اسد هم مثل مرده ی متحرک با حمایت روسیه جنایتکار و اسلامیون سیاسی تبهکار، آخرین نفس را می کشد
بنابراین همانگونه در این نوشته کوتاه آمد، حکومت تبهکار اسلام سیاسی، یک حکومت بحران زا و جنگ طلب است
و بدون بحران و جنگ نمی تواند نفس بکشد
زیرا از آغاز شکل گیری اش، در جنگ جوانه زد و در جنگ و بحران و کشتار ایرانیان زیست کرد و هم اکنون دنبال بحران و جنگی دیگر است نا بتواند به قول خودشان، حکومت تبهکارانه شان را بیمه کنند. اما نمی دانند که در تمامیتش از بین می روند و ملت ایران یک نفس راحتی می کشد


برای همین است که امروز برای فرار از پاسخگویی مشکلات روزمره در ایران، با دم شیری بازی می کند که می تواند به قول پریزیدنت ترامپ، پایان حکومت تبهکارانه شان باشد
یعنی می خواهند برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات داخلی و نا رضایتی ملت ایران، یک جنگ ایرانسوز را را به ملت ایران تحمیل کنند
برای همین است که مثل سگ های وحشی با دم شیر بازی می کنند تا او را عصبانی کنند


اما اگر این شیر عصبانی بشود، مرگ سگ های وحشی حتمی است
ناگفته نماند. پریزیدنت ترامپ با وعده انتخاباتی اش به ملت آمریکا قول داده بود که دیگر آمریکا را وارد جنگ نمی کند
و تا امروز هم نشان داده است که او خواهان جنگ نیست


اما اگر بخواهند از خط قرمز منافع آمریکا در منطقه عبور کنند، گوشمالی داده می شوند
مثل تنبیه کردن بشار اسد که از سلاح شیمیایی علیه ملت سوریه استفاه کرده بود و ارتش آمریکا، در پاسخ به این خیره سری و جنایت و عبور از خط قرمز، انبارهای سلاح های شیمایی اسد را موشک باران کرد
امروز هم حکومت وحشی و تبهکار اسلام سیاسی در ایران نشان داده است که می خواهد از خط قرمز منافع آمریکا عبور کند تا جنگی را به ملت ایران تحمیل کند و شاید چنین می پندارد که با کشیدن پای آمریکا به آسمان و بعدن زمین ایران، ملت ایران را پشت خود متحد می کند


اما به باور من خیالی بیهوده و عبث است
و نیک باور دارم که ملت ایران در این شرایط، مشت های خودشان را بسوی حکومت تبهکار در تمامیتش می گیرند و از این فرصت طلایی برای سرنگونی آنها استفاده خواهند کردد
بنابراین به باور من حکومت تبهکار اسلام سیاسی بیهوده تلاش می کند که توسط تروریست های حامی خودش در بندر فجیره خرابکاری کند یا توسط حوثی های تروریست در یمن، با پهیاد یا هواپیمای بدون سرنشین به لوله های نفتی عربستن حمله کند و یا با توپ کاتیوشا، به سمت سفارت آمریکا در عراق، گلوله ببارد


زیرا همانگونه که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا به روشنی هشدار داده است که هر حمله به منافع آمریکا توسط تروریست های نیابتی حکومت تبهکار اسلامی، مقصر اصلی را در این میان، حکومت تبهکار اسلامی می دانیم
آری
همه ی این مقدمه چینی را کردم تا در پایان نتیجه بگیرم که محور سوم شرارت هم با پای خودش وارد جنگی می شود، که به قول پریزیدنت ترامپ، پایان حکومت اسلام سیاسی تبهکار در ایران است
اگر چنین است


من به حکومت تبهکار اسلام سیاسی توصیه می کنم تا بیشتر با دم شیر بازی کنند و نتیجه اش را ببینند
زیرا به قولی عامیانه
تا سه نشَود، بازی نشَود
همین
بیستم ماه می سال دو هزار و نوزده

احمد پناهنده