نشریه آساهی ژاپن مدعی شده که «سعید مولایی» از فدراسیون جهانی جودو درخواست پناهندگی کرده است.
«ماریوس ویزر»، رییس فدراسیون جهانی جودو به آساهی گفته است: «مولایی تحت فشار بازی را باخته و حتی خانواده اش تحت فشار بوده اند. سعید مولایی که در حال حاضر در آلمان به سر می‌برد و از فدراسیون جهانی جودو درخواست کمک کرده و می خواهد به این کشور پناهنده شود. فدراسیون جهانی جودو هم در تیمی به عنوان تیم پناهندگان، سعید مولایی را به المپیک ۲۰۲۰ اعزام خواهد کرد.»
در گزارشی که بخش ژاپنی زبان روزنامه آساهی منتشر کرده، به صورت روشن به دستور و ممانعت مقامات ورزش ایران برای شکست خوردن سعید مولایی در مرحله نیمه‌نهایی اشاره شده است. دلیل شکست خوردن تعمدانه سعید مولایی، جلوگیری از رویارویی قهرمان جودو ایران با «ساجی موکی» جودوکار اسرائیلی بود.
پس از شکست تعمدانه سعید مولایی، مرد شماره یک رنکینگ جهان در وزن ۸۱ کیلوگرم، ساجی موکی با پرچم اسرائیل به مقام قهرمانی جهان رسید. به عبارتی مجموعه مدیریتی ورزش و تفکر سیاسی ایران مانند تمامی سال‌های گذشته حاضر شد پرچم اسرائیل بالا برود، اما ورزشکار ایرانی به دلیل آن‌چه پیش از این «دفاع از مردم مظلوم فلسطین» خوانده می‌شد، مقابل ورزشکاران این کشور قرار نگیرد.
طی چهار دهه اخیر رقابت نکردن ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی برای جمهوری اسلامی به یک ارزش بدل شده است. اما همین ارزش در تمام سال‌های گذشته، برای ورزشکاران ایرانی بزرگترین دغدغه محسوب می‌شد. سنتی که نخستین بار «علی‌اکبر ولایتی» پایه‌اش را گذاشت. سال ۱۹۸۳ در جریان رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی جهان که در «کی‌یف» شوروی برگزار می‌شد، «على اکبر ولایتى»، وزیر امور خارجه وقت ایران دستور می دهد که تمام کاروان باید به ایران برگردند. دلیلش رقابت و پیروزی «بیژن سیف‌خانى»، فرنگى کار گیلانى وزن ۷۴ کیلوگرم مقابل «رابینسون کوناشویلى»، کشتی گیر اسراییلی بود.
سال های دهه ۶۰ و ۷۰ برای دولتمردان ایران سال هایی طلایی بود. آن ها با افتخار عدم حضور ورزشکاران ایرانی مقابل حریفان اسراییلی را فریاد می زدند. اما تغییر در قوانین و اساسنامه کمیته جهانی المپیک، روال را تغییر داد.
اول بار «ژیل دیویس»، سخن گوى کمیته بین المللى المپیک نثر جدید قوانین کمیته جهانی را برای رسانه ها خواند: «در صورتی که ورزشکار یا ورزشکارانی از حضور مقابل ورزشکار یا ورزشکارانی دیگر به دلایل سیاسی، مذهبی، نژادی و قومیتی امتناع کنند، آن ورزشکار مادام العمر از حضور در رقابت های بین المللی محروم خواهد شد. همین طور فدراسیون و کمیته المپیک آن کشور با تهدیداتی از جریمه نقدی تا محرومیت از حضور در رقابت های بین المللی و المپیک مواجه خواهند بود.»
آخرین ورزشکاران ایرانی که به صورت رسمی حاضر به دیدار با حریف اسراییلی نشد، «آرش میراسماعیلی» بود؛ جودوکار ایران در رقابت های المپیک آتن. او نه تنها بخت مسلم ایران برای کسب نخستین مدال به شمار می رفت که پرچمدار ایران هم در روز افتتاحیه بود.
کمیته انضباطی فدراسیون جهانی جودو با بسنده کردن به تذکر کمیته جهانی المپیک، آرش میراسماعیلی را به دلیل آن چه در رقابت‌های قهرمانی جهان در ایران رخ داده بود، پنج سال از مدیریت ورزشی محروم کرد. از آن پس، شعار «برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین» با وضع قوانین جدید، نرم نرم از زبان دولتمردان و بعد از ادبیات رسانه ای ایران حذف شد. راهکار جدید، شکست تعمدانه یا مصدومیت‌های ساختگی و تصنعی بود.
تا این‌که شکست «علیرضا کریمی» کشتی‌گیر نابغه ایرانی در رقابت‌های زیر ۲۳سال جهان در لهستان، معادله‌های ورزش و سیاست ایران را تغییر داد.
در روزهایی که آیت‌الله «علی خامنه‌ای» رهبر جمهوری اسلامی با دعوت شخصی از «علیرضا کریمی» از او بابت مواجه نشدن با حریف اسرائیلی تقدیر می‌کرد و او را «پوریای ولی» می‌خواند، اتحادیه جهانی کشتی به رسول خادم اخطار داد که ورزش ایران در آستانه تعلیق است.
آذرماه سال ۹۶ رسول خادم که از خطر تعلیق فدراسیون کشتی و حتی کلیت ورزش ایران باخبر شده بود، ضمن انتقاد از رویه موجود و عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی گفت: «به نظر می‌رسد مردم فلسطین هم از این گونه ایثارها اطلاعی ندارند.»
اسفندماه سال ۹۶ «نناد لالوویچ» رییس اتحادیه جهانی کشتی گفت: «به ما می گویند در امور سیاسی ایران دخالت نکنیم. ما هم قبول داریم. اما می خواهیم این احترام دو سویه باشد. انتظار داریم که سیاست هم دستی در ورزش نداشته باشد.» او که رابطه‌ای بسیار نزدیک با رسول خادم داشت تلاش کرد به او بفهماند وضعیت از آن‌چه تصور می‌کنند خطرناک‌تر است.
رسول خادم همان زمان پیام اتحادیه جهانی کشتی را به رجل سیاسی ایران رساند. او در دو نامه جداگانه خطاب به آیت‌الله علی خامنه‌ای و همین‌طور «شورای عالی امنیت ملی کشور» از حساسیت کمیته بین‌المللی المپیک و تلاش این نهاد برای تعلیق ورزش ایران به دلیل دخالت امور سیاسی در ورزش حرف زد. رسول خادم چون گوش شنوایی نمی‌دید، از ریاست فدراسیون کشتی استعفا داد. هم‌زمان با استعفای رسول خادم، «رضا لایق»، دبیر وقت فدراسیون کشتی به ایسنا گفت: «قاطعانه می‌گویم درصورتی‌که حاضر نشدن ورزشکاران ایران مقابل اسراییل تکرار شود، کشتی یا هر رشته دیگر تعلیق می‌شود.»
اما پنجم مهرماه سال ۹۷ «علی خامنه‌ای» رهبر جمهوری اسلامی ایران حکم نهایی در مورد مبارزه ورزشکاران ایرانی مقابل نمایندگان اسرائیلی را صادر کرد. او در دیدار با ورزشکاران مدال‌آور ایران در رقابت‌های بازی‌های آسیایی جاکارتا گفته است: «جمهوری اسلامی ایران در مسابقات ورزشی با نمایندگان رژیم غاصب شرکت نخواهد کرد و معتقدیم خود این کار که سال گذشته علیرضا کریمی نمونه‌ای از آن را انجام داد، یک قهرمانی واقعی است.»
کمیته بین‌المللی المپیک از دو سال قبل به صورت جدی از فدراسیون جهانی جودو و همین‌طور اتحادیه جهانی کشتی خواسته تا هرگونه دخالت دوباره سیاست ایران در رقابت نکردن ورزشکاران ایرانی مقابل نماینده‌های اسرائیلی را کشف کنند. شاید همین اعلام رسمی رییس فدراسیون جهانی جودو، دستاوردی باشد که هم کمیته بین‌المللی المپیک و هم فدراسیون جهانی جودو در پی آن می‌گشتند.
«هیوا یوسفی» سردبیر روزنامه همشهری ورزشی در حساب توییتر خود نوشته است: «مدیران ورزش ایران معتقدند که ماریوس ویزر، رئیس فدراسیون جهانی جودو، قهرمان جودو ایران، سعید مولایی را تشویق کرده که درخواست پناهندگی بدهد. آن‌ها می‌گویند ویزر، از دوستان نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل است.»
این فرضیه نه کاملا درست است و نه کاملا اشتباه. «ماریوس ویزر» ملیتی اتریشی دارد و به همان اندازه که وزارت ورزش ایران ادعا می‌کند از رابطه‌ای صمیمانه با «بنیامین نتانیاهو» برخوردار است، طی تمامی سال‌های اخیر هم رابطه‌ای حسنه با یک سردار سپاه به نام «محمد درخشان» داشت.
حتی چیدمان اعضای هیات رییسه فدراسیون جهانی جودو هم نشان می‌دهد که هیچ ردپایی از یک نماینده اسرائیلی در هیات رییسه به چشم نمی‌خورد. با این حال وظیفه این فدراسیون جهانی، پیدا کردن مدرکی دال بر تداوم فشار سیاست ایران برای عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائیل بود.
در صورت به حقیقت پیوستن ادعای روزنامه آساهی و اعلام پناهندگی مولایی، نه تنها فدراسیون جودو ایران در یک نفسی تعلیق قرار خواهد گرفت که احتمالا کمیته بین‌المللی المپیک تمامیت ورزش ایران را در آستانه تعلیق قرار دهد. در این صورت تمامی فدراسیون‌های ورزشی ایران تا اطلاع ثانوی منحل خواهند شد. به عبارتی ساده‌تر، حتی برگزاری لیگ فوتبال و والیبال ایران هم تعطیل می‌شود.
پیام یونسی‌پور, ایران‌وایر: