افرادی که مانند نگارنده، ۶-۵ دهه از عمرشان سپری شده، خوب بخاطر دارند که هرگاه در کشور اعتراضی نسبت به رژیم سابق صورت می گرفت، محمدرضا_شاه بی درنگ در تلویزیون ظاهر شده و مخالفین خود را یک مشت اخلالگر، توطئه_گر،مارکسیست اسلامی، عامل_استعمار_سرخ_و_سیاه و ….می نامید که هدفشان نابودی کشور است.
سال ها و ماهها به همین منوال گذشت و افرادی از سردلسوزی شاه را نصیحت می کردند که برای پیشگیری از وقوع یک انفجار غیرقابل کنترل، از خودکامگی و استبداد دست برداشته و به اصلاحات و گشایش فضای سیاسی تن داده و حق اعتراض مسالمت آمیز را برای مردم کشورش به رسمیت بشناسد، اما این صداها یا بگوش شاه نمی رسید و یا اگر می رسید تظاهر به ناشنوایی می کرد، تا اینکه میلیون ها نفر؛ اخلالگر، توطئه_گر، مارکسیست اسلامی، عامل استعمار سرخ و سیاه شده و در سراسر کشور با شعارهای ساختارشکن به خیابان ها ریخته و با صدایی رسا خواهان رفتن_شاه شدند!
اینجا بود که شاه برای نخستین بار از طریق رادیو و تلویزیون خطاب به ملت گفت صدای انقلاب شما را شنیدم، “...من از شما جوانان و نوجوانان که آینده ایران متعلق به شماست، میخواهم تا میهنمان را بخون و آتش نکشید و به امروز و خود و فردای ایران ضرر نزنید….
سالها و ماههای اخیر چقدر بوی آن سال ها و ماه هایی را می دهد که شاه ناشنوا بود. اماایکاش قبل از اینکه شکاف ها خیلی عمیق شود، صدای مردم و معترضین شنیده شود!