روایت رئیس سابق سازمان انرژی اتمی از «پدافند هسته‌ای» ایران, فریدون عباسی: هنوز برخی تکنولوژی‌های هسته‌ای را نداریم و باید خریداری کنیم

By | ۱۳۹۹-۰۹-۲۳

فریدون عباسی، نماینده کنونی مجلس شورای اسلامی و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی ایران، با حضور در یک برنامه تلویزیونی درباره روند شکل‌گیری صنعت هسته‌ای در کشور و پروژه پدافند هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران سخن گفت.

فریدون عباسی دوانی در حال حاضر نماینده کازرون و رئیس کمیسیون انرژی مجلس یازدهم است

در بخشی از آن گفت‌وگوی تلویزیونی، فریدون عباسی با اشاره به برنامه «تنظیم نقشه راه هسته‌ای کشور» در دهه ۶۰ شمسی گفت: «من سال ۶۸ یک استعلامی از مرحوم هاشمی رفسنجانی کردم. خدمت ایشان فرستادم که باید چه کنیم؟ ادامه دهیم یا خیر؟ جنگ تمام شده و این ساختار وجود دارد و الان باید چه کنیم؟ گفتند شما باید بمانید، ادامه دهید، مملکت با شما کار دارد. باید بمانید از صنعت هسته‌ای کشور پشتیبانی کنید.»

رئیس سابق سازمان انرژی اتمی کشور درباره چگونگی شکل‌گیری پدافند هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که «این اطلاعات برای اولین‌بار گفته می‌شود»، توضیح داد که «آن زمان در مقابل رژیم صدام فعالیت می‌کردیم و می‌دانستیم او به سمت سلاح می‌رود. همین طور که سلاح میکروبی و شیمیایی را دست یافت و علیه ما استفاده کرد، اگر به سلاح هسته‌ای دست پیدا می‌کرد که حتماً هم دست پیدا می‌کرد، مطمئناً علیه ما به عنوان ابزار قدرت استفاده می‌کرد، تا ما را شکست دهد.»

به گفته عباسی، «باید کاری می‌کردیم که مکانیسم و سازوکار عملکرد سلاح  را می‌شناختیم و آثار آن را شناسایی می‌کردیم»، بنابراین بنیان پدافند هسته‌ای شکل گرفت.

فریدون عباسی همچنین گفت: «پدافند برای بعد از انفجار است. یعنی ضربه را دریافت می‌کنید و بعد باید جلو آلودگی را بگیریم.»

عباسی توضیح داد که در ابتدا نشست‌های این پدافند «بیشتر شامل تعریف و طراحی ایستگاه‌های مختلف اندازه‌گیری تشعشعات پرتوی» بوده است و البته موجب «خریداری برخی دستگاه‌ها» از خارج کشور هم شده است که شخص فریدون عباسی در آن زمان مسئول خرید این دستگاه‌ها از شرکت‌های خارجی بوده است.

فریدون عباسی در بخشی از آن گفت‌وگو با اشاره به تجربه همکاری‌اش با محسن فخری‌زاده در پدافند هسته‌ای کشور و نیاز مجموعه به فخری‌زاده، گفت:«آقای فخری‌زاده بعد از این که (من) در دانشگاه امام حسین کنار رفتم و مامور به وزارت علوم شدم، ایشان مدیریت را شروع کرد و بحث نقشه راه هسته‌ای را مطرح کرد.»

عباسی افزود که خواست  نقشه راه هسته‌ای، «تحول در صنعت هسته‌ای ایران» بوده است، و در ادامه گفت که حداقل چهار نفر از کسانی که در تهیه نقشه راه  هسته‌ای «کار فکری» می‌کردند، ترور شده‌اند.

رئیس سابق انرژی هسته‌ای کشور همچنین گفت که در روند پیشبرد نقشه راه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، دولت محمود احمدی‌نژاد در قیاس با دولت‌های قبلی جهشی بزرگ در صنعت هسته‌ای ایجاد کرد و باعث شد که «پول خوبی» در پروژه تزریق شود. به گفته عباسی، در دوران احمدی‌نژاد «بخش‌های دولتی پای کار آورده شدند و  این امر باعث جهش انرژی اتمی و دستاورد‌هایی زیادی شد.» و در ادامه افزود که برای توسعه صنعت هسته‌ای کشور «برخی از تکنولوژی‌ها را نداریم و باید بخریم.»

عباسی درباره پروژه راکتور اراک نیز گفت: «در مجموع اجحافی که به رآکتور اراک شد، این بود که همه‌اش را سیاسی کردند.»

او در توضیح این نظر مدعی شد که «به غلط گفتند اینجا پلوتونیوم تولید می‌کند و برای پلوتونیوم است و به غلط گفتند در اینجا حادثه ایجاد می‌شود و مثل چرنوبیل می‌شود. در حالی که اصلاً ربطی به هم نداشت.»

فریدون عباسی در ادامه افزود: «ماجرای راکتور اراک جنجالی بود که برجام را به وسیله آن توجیه کنند و بگویند برجام را توافق کردیم، شش کشور مهم می‌خواهند برای اراک به ما کمک کنند»، ولی «سال بعد گفتند شرکت‌های خارجی نیامدند و همان شرکت‌های داخلی کار می‌کنند.»

به گفته عباسی، «این‌ها جماعتی هستند که هی توی سر فکر ایرانی می‌زنند. جامعه را می‌ترسانند. همش از چرنوبیل صحبت می‌کردند. من هم در مجلس سوال کردم و گفتم من می‌روم و خانواده خود را می‌برم و در رآکتور می‌نشینم و می‌گویم رآکتور را روشن کنید. هیچ اتفاقی نمی‌افتد.»

نیروگاه آب سنگین اراک یکی از مهمترین موارد نگرانی غرب از برنامه هسته‌ای ایران بود. کشورهای غربی معتقد بودند که این نیروگاه می‌تواند در صورت آغاز فعالیت، «پلوتونیوم قابل استفاده در ساخت سلاح هسته‌ای» تولید کند. پروژه ساخت مجتمع نیروگاه آب سنگین اراک از سال ۱۳۷۷ آغاز شد و در سال ۱۳۸۵ با حضور محمود احمدی‌نژاد به بهره‌برداری رسید. در آبان ۱۳۹۲، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش فصلی خود خبر داد که ایران پس از روی کار آمدن حسن روحانی، توسعهٔ فعالیت‌های هسته‌ای را متوقف کرده‌ است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *