افشاگری نمایندگان مجلس علیه وزیر کار و سخنان علی ربیعی در افشای متقابل آنها بی‌سابقه بود. طوری که یکی از نمایندگان گفت این استیضاح نظام بود نه وزیر کار. چه شده که مسئولان به قول خودشان از مایه‌گذاشتن از “حیثیت نظام” هم ابایی ندارند؟
با این حال حمله نمایندگان مجلس علیه علی ربیعی، وزیر کار و افشاگری متقابل وزیر کار علیه برخی نمایندگان مجلس چنان داغ بود که به دنبال آن محمد قسیم عثمانی از نمایندگان مجلس آن را “استیضاح نظام و نه استیضاح ربیعی” خواند. علی ربیعی با اتهامات متعدد فساد میلیونی روبرو شد و متقابلا برای دفاع از خود گفت که اگر سبیل برخی نمایندگان را چرب کرده بود، شاید به این روز نمی‌افتاد.
“مشرق” از نامه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبایی “خطاب به سران قوا” خبر داد که “ضمن انتقاد از وجود تبعیض و رانت در ارتباط با برخی آقازاده‌ها، خواستار بررسی ادعاهای مطرح شده در جریان استیضاح علی ربیعی” شده‌اند.
در وب‌سایت “عصر ایران” می‌خوانیم: «استیضاح دیروز علی ربیعی از جهاتی یادآور محاکمه عبدالله نوری در سال ۷۸ بود. آنجا که وزیر کشور دولت اصلاحات که چند حکم از امام داشت خطاب به رییس دادگاه گفت: اگر آنچه می‌گویید راست باشد وای بر ما اگر راست نباشد باز وای بر ما. چون اگر راست باشد مردم می‌گویند روحانی مورد تایید امام، هاشمی و خاتمی اینگونه است، دیگران چگونه هستند؟ و اگر راست نباشد باز مردم می‌گویند اگر با روحانی تایید امام، اینگونه رفتار شود با دیگران چگونه رفتار می‌شود، در هر صورت وای بر ما.»
این روزنامه سپس به مقایسه آن استیضاح و استیضاح وزیر کار دولت روحانی پرداخته و نوشته است: «حالا حکایت استیضاح علی ربیعی است. چون اگر اتهامات نمایندگان به او راست باشد وای بر ما و اگر راست نباشد باز وای بر ما. در حالت اول دولت باید تکلیف شرکت‌های شستا را روشن کند و وزارت کار را به همان وزارت روابط کار برگرداند، نه یک تشکیلات اقتصادی عظیم که پتروشیمی، کشتی، بیمه، کفش ملی و … در اختیار دارد. اگر راست نباشد شورای نگهبان کمتر سختگیری کند و بگذارد نمایندگان کلان نگر تر و احزاب رقابت کنند نه افرادی که تنها به فکر روابط و منافع هستند.»
ولی چه شده که مجلسی که عمده نمایندگانش حامی دولت روحانی به شمار می‌روند، این‌چنین به تکاپوی افشای وزرای آن افتاده‌اند؟ نمایندگان مجلس با استیضاح وزیر کار آن هم به این شکل، چه پیامی برای دولت داشتند؟ واکنش روحانی که احتمال دارد پای خود او هم به مجلس کشیده شود، چه خواهد بود؟ و بالاخره آیا وضع آنقدر خراب است که مقام‌های قوای سه‌گانه هرکدام سعی می‌کتند گناه فساد دامنگیر را به گردن دیگری بیاندازند و گلیم خود را ازآب بیرون بکشند؟