محسن رنانی عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان مطلبی را به نام«شورش پا برهنگان» در باره وضعیت سیاسی فعلی و پیشرو منتشر کرده‌است. در این نوشته کوتاه وی ابتدا به بحران‌های موجود در جامعه اشاره کرده است و در پایان نیز راه حل پابرهنگان را «تغییر» نظام سیاسی و اجتماعی کشور که با شورش همراه خواهد بود می‌داند.
شورش پابرهنگان
بدون تعارف آینده سیاسی کشور در ابهام است؛ پس فعالان اقتصادی مایل به ریسک سرمایه خود در چنین شرایطی نیستند . بنابراین اقتصاد در رکود خواهد ماند. اما تداوم این رکود کشور را وارد بحران‌های خطرناکی خواهد کرد، بحران‌هایی که شاید با یک جرقه ، یک حادثه ، یک مرگ ناگهانی ، یک اعتراض پیش‌بینی نشده ، یک انفجار ، یک سخن نابه‌جا و یک حرکت نامعقول آغاز شوند و اعتراضات فقرا و حاشیه‌نشینان را نیز برانگیزاند
تنها راه پیشرو، تغییر نظام سیاسی و اجتماعی کشور
اگر با شورش پابرهنگان رو به رو شویم دو راه داریم : یا باید سکوت کنیم و یا اینکه دست به سرکوب خشونت‌بار بزنیم اما این پایان کار نیست زیرا تفاوت اعتراض دانشگاهیان و طبقه متوسط شهری با شورش پابرهنگان این است که دو مورد اولی رهبری پذیر هستند اما این نه !! یادمان نرود که در سال ١٣٧٨ این فقط دانشجویان بودند که شورش کردند و برای مدتی کنترل تهران از دست نیروهای امنیتی خارج شد؛ اما، به هر حال آنها مذاکره پذیر بودند؛ در اعتراضات ۸۸ هم طبقه متوسط شهری، کشور را دچار چالش کرد؛ اما آنها هم رهبری پذیر بودند؛ اما، اگر میلیون‌ها بیکار ، حاشیه نشین و فقیر دست به اعتراض بزنند آنان دیگر نه مذاکره می‌پذیرند و نه رهبری را قبول دارند زیرا هدفشان کاملا روشن است؛ آنها وضع موجود را نمی‌خواهند و تا تغییر نظام سیاسی و اجتماعی کشور به شورش خود ادامه میدهند.