به گزارش «انتخاب»، شریعتمداری در حالی تنها 63 رای مخالف برای وزارت کار داشت که تا چند روز پیش 50 نفر استیضاح او در مقام وزیر صنعت را امضا کرده بودند.
شریعتمداری در حالی که قرار بود در جلسه کمیسیون صنایع برای بررسی استیضاحش شرکت کند، از این کار سر باز زد و مطابق پیش بینی از وزارت صنعت کنار رفت تا این بار برای وزارت کار مهیا شود؛ وزارتخانه‌ای که نوع فعالیت آن با سوابق شریعتمداری همخوانی ندارد. اما در میان تعجب، برای این وزارتخانه غیرتخصصی خود، رای اعتماد گرفت.
ماجرا فقط به وزیر کار ختم نمی شود. رضا رحمانی که رای اعتماد مجلس به عنوان وزیر صنعت را اخذ کرده، یک چهره اصولگراست که تجربه سه بار حضور در مجلس در دوره‌های هفتم، هشتم و نهم به نمایندگی از اصولگرایان را دارد.
نکته دیگر اینکه در دوران وزارت نعمت زاده و شریعتمداری، قائم مقام وزیر صنعت بود؛ بر این اساس طبیعی است که اگر از سوی نمایندگان نارضایتی از عملکرد این وزارتخانه وجود دارد – که دارد – خود او نیز در معرض انتقادهاست. طرفه آنکه وی در هر دو دوره وزارتی در دولت های یازدهم و دوازدهم این سمت را بر عهده داشته. در این شرایط، با چه معیاری می توان چنین فردی را شایسته وزارت صنعت دانست؟
او در دوره وزارت محمدرضا نعمت‌زاده در وزارتخانه صنعت و معدن قائم مقام او بود و پس از آن در دوره محمد شریعتمداری هم این سمت را حفظ کرد.
فراکسیونی که برای تشکیل آن در مجلس بارها و بارها از مردم کمک گرفته شد، در جهت افزایش امید مردم در مجلس تا کنون چه کرده است؟ آیا اینکه وزیر در آستانه استیضاح ناگهان برای یک وزارتخانه دیگر رای اعتماد می گیرد؛ آن هم در یک وزارتخانه غیرتخصصی، خود جای سوال و بررسی ندارد؟
آیا رای اعتماد به یک وزیر پیشنهادی به هر قیمت ممکن با این توجیه که باید با با دولت به هر قیمتی همراهی کنیم، قابل قبول است؟
شریعتمداری یکی از وزرایی است که عملکرد او در حوزه صنعت بارها مورد انتقاد نمایندگان مجلس قرار گرفته بود. ماجرای ثبت سفارش خودروهای وارداتی که یک فساد کم سابقه را به وجود آورد و قوه قضاییه نیز برای بررسی اتهامات وارد عمل شد، بارها و بارها وزیر را تا مرز استیضاح و برکناری پیش برد.
به جز آن، شریعتمداری در جریان اعلام اسامی دریافت کنندگان ارزهای دولتی با چند بار مقاومت درباره خواست مردم و حتی دستور رییس جمهور، صدای بسیاری از نمایندگان را درآورد. این موارد باعث شد تا شریعتمداری در لیست سیاه مجلس قرار بگیرد و تحت فشار افکار عمومی استیضاح او را نیز پیگیری کند. آن گونه که از جو مجلس بر می آید در صورت با طرح استیضاح شریعتمداری، برکناری او قطعی به نظر می رسد؛ در چنین شرایطی، او ناگهان با رای همین مجلس وزیر کار شد. آیا این، همراهی با دولت است یا تخریب امید مردم؟
بد نیست نمایندگانی که شفافیت یکی از شعارهای اصلی آنها بوده و هست، دقیقا مشخص کنند که کدام یک از آنها به وزیر پیشنهادی کار رای مثبت داده و کدام یک رای منفی تا دست کم از این رهگذر، مردم نمایندگان منتخب خود را بهتر بشناسند.