در آستانهی دور جدید تحریمهای آمریکا علیه جمهوری اسلامی (۴نوامبر) حجتالاسلام حسن روحانی یک رپرتاژآگهی در تایمز مالی انگلیس منتشر کرده است.
در این رپرتاژآگهی وقتی از «چالشهای فراوان» جهان امروز «همچون مسائل اقتصادی، بحرانهای اجتماعی، معضل پناهندگان، بیگانهستیزی و پدیده تروریسم و افراطیگری» سخن میرود، توجه به سوی یکی از عاملان مهم این مشکلات جلب میشود: نظام جمهوری اسلامی که یکی از حامیان «تروریسم و افراطیگری» است و با جنگافروزی در منطقه به «معضل پناهندگان» و «بیگانهستیزی» دامن زده و مسبب اصلی «مسائل اقتصادی» و «بحرانهای اجتماعی» در خود ایران است.
الاهه بقراط, کیهان لندن:
روحانی مدعیست «نزدیک به دو سال است که یک مشکل پیچیده به مشکلات جهانی اضافه شده و آن سیاست های دولت آمریکا است که روابط بینالمللی را در حوزههای مختلف به چالش کشیده است»! آیا او فکر میکند خوانندگان تایمز مالی این سخنان را جدی میگیرند؟! دولت دو ساله ترامپ بر «مشکلات جهانی» افزوده یا چهل سال نظام واپسماندهی ایران که با سلطهجویی و سیاست «صدور انقلاب اسلامی» سبب تفرقه در منطقه شده و به درگیریهای فرقهای دامن میزند. این سیاست یکی از دلایل شکلگیری گروههایی مانند القاعده و داعش و همچنین جنگهای نیابتی است.
رپرتاژآگهی روحانی به مذاق اسلامگرایان و افراطیون و همچنین چپگرایان ضدامپریالیست و ضدآمریکایی خوش میآید. اما دولتهای اروپایی که این روزها درگیر پیگیرد تروریستهای تازهنفس رژیم ایران هستند، تحت تأثیر این تبلیغات قرار نمیگیرند.
روحانی برجام را «پیروزی بزرگ دیپلماسی در دوران معاصر» میخواند ولی توضیح نمیدهد چرا این «پیروزی بزرگ دیپلماسی» شکست خورده! و چرا جمهوری اسلامی که به ادعای روحانی «اهل منطق و گفتگوست» نتوانسته آمریکا را قانع به ماندن در برجام بکند!
روحانی ناامید از پیمان دوستی ایران و آمریکا در دوران «طاغوت»، در رپرتاژآگهی خود از اروپا و روسیه و چین میخواهد بستهای به رژیم ایران ارائه دهند که «تحریمهای آمریکا را جبران کند»! به چه دلیل؟! به پاس تبهکاریهای رژیم در ایران و منطقه و اروپا و آرژانتین و…؟! نگاهی به پروندههای جنگافروزی و تروریستی رژیم در داخل و خارج، آنهم در بیستسالگی قتلهای فجیع زنجیرهای نشان میدهد که اگر با یک رپرتاژآگهی میشد مانع روندی شد که در انتظار رژیم ایران است، رسانهها به جای دولتها مینشستند!
روحانی در پایان رپرتاژآگهی خود که برایش نوشتهاند یادآوری میکند: «همکاری ایران و اروپا، منافع درازمدت برای هر دوطرف و صلح و ثبات جهانی در بر خواهد داشت». جامعه ایران اما پس از تجربهای تلخ و خونبار به این نتیجه رسیده که بدون نظام جمهوری اسلامی و در همکاری با همه کشورهای منطقه و جهان، منافع درازمدت همه طرفین، و نه فقط «دو طرف»، تأمین خواهد شد. این جامعه نیازی به هزینه کردن برای انتشار رپرتاژآگهی در رسانههای غربی ندارد. آنقدر اعتراض و اعتصاب خواهد کرد تا این رسانهها مجبور شوند صدای آنها را رایگان به گوش همه برسانند.