اینگونه جلوی یک «قلدر» نمی‌ایستند
خیلی از تولیدات داخلی به مشکل برخورد کرده‌اند و به خاطر نبود برخی کالاها، چرخ تولیدشان لنگ میزند و هر لحظه احتمال دارد مُهر تعطیلی به پیشانی کارشان بخورد.
عصر ایران؛ مصطفی داننده- از طرفداران لباس‌های ایرانی هستم و دیروز برای خرید به یکی از فروشگاه‌هایی که لباس ایرانی می‌فروشند رفتم. بعد از ورود به مغازه دیدم، لباس‌ها زنانه است و هیچ لباس مردانه‌ای در فروشگاه وجود ندارد.
از فروشنده پرسیدم پس لباس‌های مردانه‌تان کجاست؟ گفت مواد اولیه کم داریم و به خاطر همین دیگر لباس مردانه تولید نمی‌کنیم!
مگر این لباس‌ها ایرانی نبود؟ مگر مواد آن داخلی نیست؟ پس چرا باید کم بیاید؟ این چگونه تولید ملی است که با تحریم‌ها به مشکل می‌خورد؟
نه تنها این لباس‌ها بلکه خیلی از تولیدات داخلی هم به مشکل برخورد کرده‌اند و به خاطر نبود برخی کالاها، چرخ تولیدشان لنگ میزند و هر لحظه احتمال دارد مُهر تعطیلی به پیشانی کارشان بخورد.
بله، همه ما باید سعی کنیم از تولید داخلی حمایت کنیم. تولیدی که باعث می‌شود اشتغال ایجاد شود و چرخ زندگی بچرخد اما این بدان معنا نیست که چشم خود را به روی جهان ببندیم.
بسیاری از شرکت‌های بزرگ جهان هم به تنهایی و با اتکا به نیرو ومواد داخلی نمی‌توانند به خوبی کار کنند. برخی از موادهای اولیه در داخل ایران تولید نمی‌شود یا اصلا وجود ندارد. برخی دستگاه‌ها در کشور وجود ندارد و باید از خارج وارد شود و این یعنی اینکه ما باید برای چرخیدن چرخ‌های اقتصاد با جهان رابطه داشته باشیم.
هیچ کشوری در جهان را پیدا نمی‌کنید که همه چیزش را خودش تولید کند. همه به هم واسطه هستیم. هیچ وقت به تنهایی نمی‌شود در این جهان بزرگ زندگی کرد.
نگاه کنید، قلدری در ینگه دنیا تصمیم می‌گیرد از برجام خارج و ایران را تحریم کند. با تصمیم او اقتصاد ایران وارد شوک می‌شود و تقریبا همه چیز به هم می‌خورد. واقعا اگر ما در سال‌های گذشته برای چرخیدن چرخ‌های اقتصاد ایران تصمیم‌های درست می‌گرفتیم و درهای کشور را به روی تولید کنندگان بزرگ جهان باز می‌کردیم امروز مشکلی بابت تحریم‌های آمریکا نداشتیم.
برخی شرکت‌ها بعد از برجام به ایران آمدند و به کمک تولید ایران شتافتند اما بعد از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای و تهدید به تحریم این شرکت‌ها، آنها از ایران خارج شدند چون سودی نصیبشان نمی‌شد. اگر مثلا سابقه حضور آنها در ایران 20 سال بود دیگر حاضر نبودند به راحتی ایران را ترک کنند چون از نظر اقتصادی دچار ضرر می‌شدند.
کشورهای مثل آمریکا و عربستان خیرخواه ایران نیستند اما روا نیست در ایران میان خودمان هم تصمیماتی بگیریم که به ضرر کشور باشد.تصمیم اخیر شورای نگهبان برای رد CFT آنهم درست زمانی که آمریکا پایش را بر روی گلوی ایران گذاشته است نمونه‌ای از این رفتارهاست. اروپا این روزها دل به دل ایران داده است و در برابر تصمیمات آمریکا ایستاده است. تصمیمات مانند نظر شورای نگهان می‌تواند اروپا را به دامن آمریکا سوق دهد.
حمایت از کالا و تولید ملی وظیفه همه ماست اما این بدان معنا نیست که دیگر پشت‌مان را به جهان کنیم و به آنها بگوییم ما هیچ احتیاجی به شما نداریم.