از: کارگران بازنشسته سازمان تامین اجتماعی
به: هیات رئیسه، اصل نود و کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی و نهاد ریاست جمهوری
رونوشت به: وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی
آقایان!
نیازی به تکرار مکررات نیست که امروزه میلیونها انسان بازنشسته ای که سی سال رنج و محنت کشیدند تا در یکی دو دهه پایانی زندگی شان آرامشی هر چند اندک داشته باشند با مشکلات و مصائبی به مراتب سهمگین تر از دوران اشتغال خود دست به گریبانند.
اگر ما بازنشستگان دوران اشتغالمان را با تنی سالم و تشکیل یک خانواده دو نفره آغاز کردیم، دوران بازنشستگی خود را با تنی رنجور و فرزندان دانشگاهی و عروس و دادماد و نوه آغاز کرده ایم. ما به مدت سی سال یک سوم دسترنج خود را بی هیچ قصوری به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز کردیم تا در دوران کهولت و بزرگ شدن خانواده هایمان، چند سالی هم که شد از حداقلهایی برای یک زندگی انسانی و کم دغدغه برخوردار شویم.
اما جای بسی تاسف و درد و فریاد، که امروز بیش از 60 درصد ما بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی حداقل بگیر هستیم و ما بقی نیز به استثنای درصدی ناچیز از آنچنان حقوق ماهیانه ای برخوردار نیستند تا کفاف یک زندگی شرافتمندانه و شایسته ی دوران بازنشستگی را بدهد.
بدون تردید، شرایط محنت بار امروز ما و وضعیت سازمان تامین اجتماعی و اموال آن در شرکتهای زیر مجموعه شستا، نه نتیجه ی حتی ریالی قصور از سوی ما اعضای سازمان تامین اجتماعی در پرداخت حق بیمه هایمان در دوران اشتغال و نه آنگونه که گفته میشود نتیجه وجود تبعیض در پرداختی های فی ما بین بازنشستگان و یا ما بازنشستگان و شاغلین است.
چیزی که امروز برای ما و همگان روشن و مبرهن است، این است که در طول چهل سال گذشته سازمان تامین اجتماعی و اموال ما در آن، تحت اختیار و سیطره دولتهای مختلف بوده است و بنا بر این، اگر امروز این سازمان در معرض ورشکستگی قرار گرفته است و یا صندوق آن از تامین یک زندگی شرافتمندانه برای ما بازنشستگان عاجز است مسئولیت مستقیم و بلاواسطه آن نیز با بالاترین مراجع حکومتی یعنی قوای سه گانه مجریه و مقننه و قضائیه است.
هم اکنون دولت 180 هزار میلیارد تومان به صندوق سازمان بدهکار است. آیا تجمیع اینهمه بدهی نجومی چیزی جز نتیجه گردن کلفتی دولتهای مختلف در برابر پرداخت حق و حقوق ما کارگران به عنوان فقیرترین لایه های اجتماعی نیست؟ آیا شایسته است معافیتهای بیمه ای کارفرمایان و سرمایه داران گردن کلفت و یا هزاران میلیارد تومان هزینه بیمه سلامت همگانی از جیب ما فقیرترین لایه های اجتماعی و از حاصل سی سال دسترنج ما در صندوق سازمان تامین بشود؟ اگر امروز شرکتهای زیر مجموعه شستا بخشا تعطیل و بخشا به ضرر دهی و ورشکستی کشانده شده اند و از این منظر ورودیهای مالی سازمان کم شده است آیا به جز این است که ما کارگران شاغل و بازنشسته نقشی در اداره آنها نداشته ایم و این دولت است که با در اختیار گرفتن مقدرات سازمان تامین اجتماعی و اموال آن، مسئولیت مستقیم وضعیت حاضر را به عهده دارد؟ آیا مسئولیت ایجاد زمینه غارتهای هزاران میلیارد تومانی از دارائی های ما در سازمان با کسی به جز دولت است که با سلب اختیار از ما بازنشستگان، سرنوشت آنرا بدست گرفته است؟ گفته میشود ورودیهای مالی بیمه ای سازمان با خروجی های مالی آن تراز منفی پیدا کرده است و لذا سازمان در پرداخت حقوق بازنشستگان دچار مشکل است. سی سال یک سوم حقوق میلیونها بازنشسته کجا رفته است که اینک حقوق ما بازنشستگان باید از محل ورودیهای بیمه ای کارگران شاغل تامین بشود؟ و ….،
اینها تنها گوشه ای از عمق و گستره فجایعی است که دولتهای مختلف بر سر اموال ما کارگران در سازمان تامین اجتماعی آورده اند و سالهاست که در نتیجه ی آن، حقوق اکثریت قریب به اتفاق ما بازنشستگان تامین اجتماعی به چندین برابر زیر خط فقر سقوط کرده است. سقوطی که نقطه پایانی نیز ندارد و اینک با چند برابر شدن هزینه های زندگی در طول فقط شش ماه گذشته، خشم فرو خورده ی چندین و چند ساله ی ما از زندگی در زیر خط فقر در حال فوران است.
لذا ما این نامه را که بتدریج به امضای بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی خواهد رسید به عنوان آخرین پیام با شما در میان می گذاریم. باشد که به فوریت حقوق ماهیانه ما بازنشستگان به بالای خط فقر و در حد یک زندگی شایسته و مرفه دوران بازنشستگی افزایش پیدا کند، دولت همه بدهی های خود را به صندوق سازمان واریز نماید و در اقدامی عاجل تمامی خسارتهای وارده به اموال ما در سازمان تامین اجتماعی را جبران و سازمان را در اختیار مجمع عالی نمایندگان منتخب سراسری ما بازنشستگان قرار دهد.
هیات موسس شورای کارگری بستا – 12 دی ماه 1397