محمدجواد ظریف در هفته جاری سفری به لبنان داشت. سفری که در شرایط کنونی این کشور و تشکیل دولت بعد از ماه ها تاخیر، رویداد مهمی تلقی می شود.
یکی از برنامه های تقریبا ثابت در عرف سفرهای دیپلماتیک، ادای احترام به «مقام نمادین سرباز گمنام» است.
اما متاسفانه در برنامه سفر دو روزه ظریف به بیروت این برنامه مهم به ورطه فراموشی سپرده شد. اتفاقی که قرار داشتن لبنان در خط مقدم مبارزه با تروریسم دولتی اهمیت آنرا دو چندان می کند. بدون شک توقع از هر مقام ایرانی و در راس آن رئیس دستگاه دیپلماسیش این است که در سفر به سرزمین مقاومت در بیان و در عمل، حمایت خود را از محور مقاومت و اقدامات رزمندگان آن نشان دهد و جلوی تفاسیر و برداشت های اشتباه یا سوءتفاهم های احتمالی را بگیرد. با این وجود علی رغم حضور وزیرخارجه در منطقه ضاحیه بیروت، ظریف اقدامی برای حضور در «روضه الشهیدین» و ادای احترام به رزمندگان و فرماندهان حزب الله نکرد. مسئله ای که تقریبا در بین همه هیئت های رسمی ایران در سطوح مختلف بصورت یک پروتکل جاری و همیشگی درآمده است.
خبرگزاری مهر:
ظریف در نخستین سفرش به بیروت در کسوت وزیر خارجه در سال ۹۲، بر سر مزار این شهدا حاضر شده و به آنها ادای احترام کرد، اما این اقدام بلافاصله از سوی آمریکا محکوم شد و کیتلین هایدن سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید، با محکوم کردن اقدام ظریف مدعی شد: مغنیه عامل برخی اقدامات تروریستی بود که به کشته شدن شماری از شهروندان آمریکا انجامید.
واکنش سریع ایالات متحده حکایت از صحت و درستی این اقدام نمادین وزیرخارجه ایران داشت، اما مع الاسف ظریف در ۲ سفر بعدی خود به بیروت، این برنامه مهم و حاوی پیام صریح را حذف کرد! اقدامی که با تفاسیر مختلفی در میان رسانه ها و کارشناسان منطقه ای و بین المللی مواجه شد.
در همین حال در سفر قبلی ظریف، برخی مقامات وزارت خارجه فشردگی برنامه های سفر و قصد او برای ادامه سفر به کشورهای دیگر را دلیل لغو برنامه حضورش در روضه الشهیدین دانستند، اما این بار که هواپیمای اختصاصی آقای ظریف در فرودگاه رفیق حریری پارک شده بود تا هرگاه که او اراده کند، بی دغدغه به تهران بازگرداندش، معلوم نیست ساکنین ساختمان میدان مشق چه بهانه ای برای کنارگذاشتن این پروتکل جاری در سفرهای دیپلماتیک دست و پا کرده اند؟