دهه شصتی‌ها نسبت به متولدین دهه‌های دیگر، بیشترین جمعیت کشور را تشکیل داده‌اند و درعین‌حال بیشترین بیکاران و مجردها هم مربوط به همین دهه هستند.
به گزارش «شبکه بیان» جوانان ایرانی این روزها درگیر مسائل و مشکلات فراوانی از جمله بیکاری، تجرد و مشکلات مالی هستند؛ اما دراین‌بین، عرصه زندگی بر متولدین دهه 60 تنگ‌تر از دیگران است.
بر اساس آنچه مرکز آمار ایران به تازگی اعلام کرده است 33 درصد مردان متولد دهه 60 هنوز ازدواج نکرده‌اند. این میزان، معادل 2 میلیون 799 هزار و 684 نفر است. همچنین 19 درصد زنان متولد این دهه مجرد هستند که بالغ بر یک میلیون و 580 هزار نفر می‌رسد.
تعداد کل متولدین دهه 60 که در دوران مجردی به سر می‌برند، به چهار میلیون و 380 هزار و 133 نفر می‌رسد. این افراد بین 27 سال و 11 ماه و 2 روز تا 37 سال و 11 ماه سن دارند؛ مسئله‌ای که نشان‌دهنده عبور آن‌ها از سن متعارف ازدواج است.
تحلیل آنچه مرکز آمار ایران منتشر کرده است، نشان می‌دهد حکومت ایران برای متولدین دهه شصت هیچ برنامه‌ای نداشته و برای اشتغال آنان سرمایه‌گذاری کافی در زیرساخت‌ها انجام نداده است؛ به‌گونه‌ای که هم‌اکنون چهار میلیون و 19 هزار 251 نفر از آن‌ها بیکار هستند و با مشکلات مالی و طبعاً آسیب‌های اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
دراین‌بین، سهم زنان دهه شصتی از بیکاری بیشتر از مردان است؛ به‌طوری‌که نرخ بیکاری در بین آن‌ها به 32 درصد و در بین مردان متولد دهه شصت به 16 درصد می‌رسد.
بیکاری، تجرد و تبعات این دو مسئله در حالی گریبان متولدین دهه شصت را گرفته است که جمهوری اسلامی در اوایل انقلاب، خانواده‌ها را شدیداً تشویق به فرزندآوری می‌کرد. بالاترین نرخ زاد و ولد مربوط به سال‌های دهه شصت است که حالا تبدیل به یک بحران برای حکومت شده است.
معاون اول رئیس‌جمهوری ایران اسفند سال گذشته گفته بود «متولدین دهه شصت در هر مقطعی و به هر موضوعی که ورود پیدا می‌کنند، آنجا مشکل ایجاد می‌کنند.»
اسحاق جهانگیری مقصر چند نوبتی شدن مدارس و شلوغی دانشگاه‌ها در سال‌های گذشته را متولدین دهه شصت دانسته و گفته بود افزایش جمعیت در دهه 60 تبعاتی همچون فارغ‌التحصیلان بیکار و آسیب‌های اجتماعی را در پی داشته است.
اما تجربه نشان می‌دهد حکومت ایران توجه چندانی به مسائل و آسیب‌های اجتماعی ندارد و برای حل چالش‌هایی مانند بیکاری، تجرد جوانان، اعتیاد، طلاق و آمار بالای نزاع و درگیری در جامعه برنامه‌ای تدوین نکرده است. پژوهشگران گران اجتماعی و جامعه شناسان بارها نسبت به عمیق‌تر شدن بحران‌های اجتماعی و پر شدن ظرفیت‌های جامعه هشدار داده‌اند؛ اما نهادهای مسئول، ارزشی برای این هشدارها قائل نیستند.