نامه زیباکلام به رئیسجمهور
«جناب آقای دکترحسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیات، باب دیلون، خواننده برجسته آمریکایی در یکی از ترانههای معروفش در اعتراض به جنگ ویتنام میپرسد:
“چند نفر باید کشته شوند
تا اینکه او بالاخره بفهمد که خیلیها مرده اند.”
این ترانه من را به یاد چهل سال هزینه آمریکاستیزی میاندازد.
جناب روحانی!
آمریکاستیزی چقدر باید منافع ملی را نابود کند تا بگوییم آمریکاستیزی و چهل سال اصرار بر دشمنی با آمریکا تیشه بر ریشه منافع ملی ایران زدهاست؟ بیچاره ترامپ تصور میکند مشکل ما با آمریکا بر سر هستهای است و پیغام مذاکره مستقیم و حل مسئله از طریق گفتگو و عادیسازی روابط میان دو کشور میدهد. او نمیداند که مشکل نه بر سر هستهای است، نه موشک، نه انسانهای بخت برگشتهای که زندانی تخاصم ایران و آمریکا شدهاند و نه حضور یا عدم حضور ما در سوریه یا عراق. ایشان نمیداند که دشمنی با غرب، نابودی اسرائیل، صدور انقلاب و بالاخره و در راس همه آنها، آمریکاستیزی عملا به هویت و ایدئولوژی نظام بدل شدهاست؛ به نحوی که هر تلاشی در جهت گشودن باب مذاکره و تنشزدایی با آمریکا نظام را با بحران هویت روبرو میسازد. همچنان که بعد از توافق هستهای که اندکی فضای دشمنی میان ایران و آمریکا تلطیف شده بود، تلاشهایی صورت گرفت تا مبادا سر سوزنی از دشمنی میان ایران و آمریکا کاسته شود.
منتهی بقول باب دیلون، چقدر مردم باید همچنان برای اصرار بر آمریکاستیزی هزینه بپردازند؟ امارات چهل سال پیش کجا بود، امروز کجاست؟ سال گذشته امارات 77میلیارد دلار درآمدهای غیرنفتی داشتهاست. ترکیه نه یک کپسول گاز و نه یک بشکه نفت دارد، سال گذشته 40میلیون توریست و 150میلیارد دلار صادرات داشتهاست. ایضا چین، مالزی، هند، اندونزی و یک دوجین کشورهای دیگر. توسعه و صادرات پیشکش، تورم به 50درصد و رشد اقتصادی دارد به منفی6 میرسد. البته آمریکاستیزان اینها را برگردن بیکفایتی مسئولین میاندازند و اشارهای برهزینههای ویرانگر آمریکاستیزی بر رشد و توسعه اقتصادی نمیکنند.
جناب روحانی!
به نظر شما آیا 24میلیونی که به شما رای دادند، خواهان آمریکاستیزی بودند؟ شگفتزده خواهید شد اگر روزی پی ببرید که چه درصد بالایی از مردم ایران از آمریکاستیزی به تنگ آمده و صرفا خواهان یک زندگی با امید و آرامش هستند.
ایام به کام باد
صادق زیباکلام»