برخی از مدیران نه تنها به دنبال حقوق کامل خود هستند حتی حق دیگران را هم به جیب خود می‌ریزند. متاسفانه این جنس از مدیران در درجه بالایی از ریاکاری هم قرار دارند.
عصرایران؛ مصطفی داننده- به احتمال بسیار زیاد حدیث معروف «الناس علی دین ملوکهم» را خوانده یا شنیده‌ا‌ید. معنای سخن این است :«مردم به روش و طریقه حاکمان خویش زندگی می کنند.»
این روزها که سخنرانی‌های تند برخی از روحانیون و سیاسی‌ها که نقش حاکمان جامعه را به عهده دارند، می‌شنویم بیشتر به این معنای این جمله پی می‌بریم.
رفتار جریان‌های سیاسی را ببیند. دچار «خود درگیری» شده‌اند. آنها برای اینکه خود را حق نشان بدهند حتی حاضر هستند دوستان خود را هم قربانی و از روی آنها عبور کنند.
برخی روحانیون هم با تندترین ادبیات به ویژه در خطبه‌های نماز جمعه با مسائل فرهنگی و اجتماعی برخورد می‌کنند و متاسفانه خبری از زبان نرم و “لَیِن” نیست.
این رفتار باعث می‌شود جامعه هم تندخو شود. باعث می‌شود یکان یکان افراد تشکیل دهنده جامعه، خود را محق بدانند و فکر کنند حق‌شان توسط دیگران زیر پا گذاشته شده است.
وقتی کسانی که مسؤولیت می‌گیرند، دست به اختلاس و فساد می‌زنند واقعا دیگر چه انتظاری می‌شود از مردم داشت؟
«آنکه مدیر و مسؤول بود خورد، چرا من نخورم؟» این جمله بسیار آشنایی برای ماست. جمله‌ای که توجیهی شده است برای زیرپا گذاشتن قانون و یا خوردن حق مردم.
به همین راحتی مردم تحت تاثیر حاکمان خود قرار می‌گیرند. فکر می‌کنید چرا در سال‌های ابتدایی انقلاب مردم به حقوق هم احترام می‌گذاشتند و حاضر بودند حتی جان خود را برای دیگری فدا کنند؟ چون آنها از مسؤولان خود پاکدامنی و صداقت می‌دیدند. مسؤولانی که بخشی از حقوق خود را می‌بخشیدند چون اعتقاد داشتند حق آنها نیست.
حالا چه؟ برخی از مدیران نه تنها به دنبال حقوق کامل خود هستند بلکه حق دیگران را هم به جیب خود می‌ریزند. متاسفانه این جنس از مدیران در درجه بالایی از ریاکاری هم قرار دارند. جلسه دادگاه‌های فساد بانکی و مالی را نگاه کنید. بعضی از آنهاجای مُهر بر پیشانی دارند اما متهم به خوردن حق مردم شده‌اند.
برخی از مردم رفتار این جماعت را می‌بینند و به خود حق و اجازه می‌دهند که دست در جیب مردم کنند و برج و بارویی بسازند.
مردم وقتی تندخویی بعضی از روحانیون را می‌بینند که به دیگران برچسب‌های مختلف می‌زنند، به خود اجازه می‌دهند با دیگران تند برخورد کنند.
این در حالی است که اسلام نماد مهربانی و کلام نرم است و بسیاری از مردم روحانیون و مومنان را به کلام نرم آنها می‌شناختند.
بله، جامعه درست خواهد شد به شرطی که مسؤولانی که نقش حاکمان را بر عهده دارند، رفتار خود را به نفع جامعه اصلاح کنند قطعا حال جامعه ما خوب خواهد شد.