منیره عربشاهی و یاسمن آریانی، دو فعال مدنی که برای مخالفت با حجاب اجباری به زندان افتاده‌اند، می‌گویند یکی از اتهام‌هایی که علیه آنها مطرح بوده، مشابه اتهام سحر خدایاری، مشهور به “دختر آبی” بوده است.
نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری زندانی هم در نامه‌ای که از زندان اوین نوشته، مقام‌های قضایی و امنیتی را در مرگ سحر خدایاری مسئول دانسته است.
خانم خدایاری زمستان سال ١٣٩٧ و پس از آن که تلاش کرد با لباس مردانه وارد استادیوم آزادی شود بازداشت شد. او شهریور سال جاری پس از آن که جلسه محاکمه‌اش برگزار نشد خود را در مقابل دادگاه انقلاب تهران به آتش کشید و چند روز بعد درگذشت.
سحر خدایاری به واسطه طرفداری‌اش از تیم استقلال تهران به “دختر آبی” مشهور شد.
در روزهای اخیر مقام‌های قضایی و رسانه‌های حکومتی در ایران با تاکید بر اینکه سحر خدایاری محکومیتی نداشته است، واکنش‌ها و پوشش رسانه‌ای ماجرا را “فضاسازی” و “سیاه‌نمایی” و امثال آن خوانده‌اند.
منیره عربشاهی و یاسمن آریانی گفته‌اند “دریغ که انسانی مجبور شود صدایش را به بهای جانش به گوش ما برساند و درد این است که آنان که خواب و خاموشی و تاریکی را ترجیح می دهند به دروغ، این ایثار را به انکار عقل و اراده او تنزل می دهند و منکر این هستند که برایش مجازات و محکومیت تدارک دیده بودند.”
پس از خودسوزی سحر خدایاری خواهر او به روزنامه شهروند گفت که او چند هفته پس از آزادی از بازداشت برای پس گرفتن گوشی موبایلش به دادسرای ارشاد رفته بود و آنجا شخصی از احتمال مجازات زندان او گفت.
خواهر سحر خدایاری گفت: “مثل اینکه آنجا از کسی شنیده بود که باید شش ماهی زندانی شود. همین هم حال او را بدتر کرد.”
برخی، از جمله علی مطهری نماینده مجلس ایران، در بازگویی طرح احتمال حبس سحر خدایاری در دادسرای ارشاد آن را به اشتباه در قالب “محکومیت شش ماهه” نقل کردند و همین دستمایه انتقاد قوه قضاییه ایران و رسانه‌های نزدیک به آن از کسانی شد که با مرگ سحر خدایاری به انتقاد از ممنوعیت ورود زنان به استادیوم پرداختند.
منیره عربشاهی و یاسمن آریانی در نامه خود آورده‌اند: “حال که بازار انکار داغ است، صرفا برای روشنگری اعلام می‌کنیم که در بخشی از حکم ناروای ما نیز، در توصیف متهمین آمده است ‘خواهان آزادی ورود زنان به استادیوم ورزش همراه با مردان ‘.”
آنها گفته‌اند این مورد و موارد دیگر مبنای “توجیه قاضی دادگاه برای تجویز ۱۶ سال حبس برای هر یک از ما شده است.”
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه ایران، چند روز پیش گفت سحر خدایاری “نه صرفا در بحث ورود به ورزشگاه بلکه درگیر شدن و اهانت به ماموران و مطالب دیگری که از او سرزده بود… در بازجویی‌ها به صراحت به اشتباه خود اعتراف و آن را پذیرفته و ابراز ندامت” کرده بود.
رسانه‌های فعالان سیاسی و حقوق بشری ایرانی همچنین نامه‌ای را از نسرین ستوده، وکیل برجسته و زندانی منتشر کردهاند که در آن خانم ستوده مقام‌های قضایی و امنیتی را در مرگ سحر خدایاری مسئول دانسته است.
خانم ستوده گفته “روند تعقیب، احضار، بازخواست و تهدیدهای مداوم بازجویان و قضات، سحر خدایاری را که شهروندی عادی با خواسته‌ای به غایت معمولی بود به سمت خودسوزی سوق داد.”
او همچنین به شش زن جوان دیگری اشاره کرده که به دلیلی مشابه سحر خدایاری به زندان قرچک فرستاده شدند.
این وکیل حقوق بشری با اشاره به مورد سحر خدایاری و دیگر موارد سختگیری قوه قضاییه ایران، از جمله با فعالان مدنی، گفته است: “توجه عمومی را به فشار فزاینده دادگاه انقلاب که قریب ۴۰ سال است موضوعیت خود را از دست داده است، جلب می‌نمایم.”
بی بی سی: