دبیر ستاد پیکار با مواد مخدر ایران با توضیح تلاش‌های این نهاد در مبارزه با مواد مخدر تصریح کرده که با وجود این تلاش‌ها شیوع اعتیاد در ایران روند افزایشی داشته است.
دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران در نشستی که روز ۲۵ آذر برگزار شد به افزایش روند اعتیاد در ایران اذعان کرد.
اسکندر مومنی در این نشست با برشمردن تلاش‌های ایران در مبارزه با مواد مخدر تصریح کرد که این کشور چه در برابر محموله‌هایی که به قصد توزیع در داخل ایران وارد می‌شوند و چه برای ترانزیت به خارج از کشور، “با تمام قوا” مبارزه کرده است.
دبیر ستاد مبارزه با مواد مخدر آماری در این باره ارائه و تصریح کرد که در حال حاضر ۹۳۰۰ مرکز درمانی و کاهش آسیب اعتیاد در حال فعالیت هستند.
به گفته او سهم مبتلایان به ایدز که به دلیل اعتیاد به این بیماری مبتلا شده‌اند از ۷۵ درصد به ۳۱ درصد کاهش یافته است.
بر اساس آخرین آمار ثبت شده و رسمی حدود ۴۰ هزار نفر در ایران به بیماری ایدز مبتلا هستند که از آن بین، حدود ۶۰ درصد از طریق اعتیاد به این بیماری مبتلا شده‌اند.
دویچه وله :
اما الگوی ابتلا در مبتلایان جدید ایدز تغییر کرده است. رئیس اداره ایدز و کنترل بیماری‌های آمیزشی وزارت بهداشت درباره ترکیب جنسیتی و دلایل ابتلا به بیماری ایدز در بازه زمانی شش ماهه نخست سال جاری گفته است: «این آمار بیانگر آن است که در موارد تشخیصی جدید ۴۶ درصد به دلیل رابطه جنسی پرخطر و ۲۲ درصد به دلیل اعتیاد تزریقی به ایدز مبتلا شده‌اند.»
مومنی در عین حال اضافه کرد: «با همه اقداماتی که صورت گرفت روند شیوع اعتیاد افزایشی بوده و صرفا در دهه ۶۰ کاهش شیوع اعتیاد در کشور را داشتیم و در بقیه دهه‌ها افزایش داشت.»
مطابق آخرین آماری که همین مقام مسئول هفته گذشته اعلام کرد، در حال حاضر دو میلیون و ۸۰۰ هزار معتاد در ایران وجود دارند که ۱۵۶ هزار نفر از آنها، یعنی حدود شش درصد، زن هستند.
مبارزه ایران با مواد مخدر جزو معدود مواردی است که از سوی مجامع بین‌المللی و سازمان ملل بارها تشویق شده است. در قطعنامه‌های مربوط به نقض حقوق بشر که معمولا علیه ایران است، اکثرا از تلاش‌ها و اقدامات ایران در زمینه مبارزه با مواد مخدر تقدیر می‌شود.
با این حال روند گسترش اعتیاد در ایران به گفته مقامات مسئول روندی رو به رشد است.
بسیاری از کارشناسان علت این امر را نبود آزادی‌های اجتماعی، فشارهای سیاسی، کمبود امکانات تفریحی و نیز مشکلات اقتصادی و نبود چشم‌انداز برای آینده عنوان می‌کنند.