-در این پژوهش، گزینه‌ی تجاوز جنسی به خبرنگاران زن، در نظر گرفته نشده و بدان پرداخته نشده است.
-سه درصد مدیران رسانه‌ای خبرنگاران زن را مقصر آزارها دانسته و ۴۲ درصد نسبت به آن بی‌اعتنایی کرده‌اند.
-این آمار از آزار و اذیت خبرنگاران زن ایرانی در حالی منتشر شده که طبق اعلام سال ۱۳۹۴، از ۶ هزار خبرنگار رسمی ثبت شده، ۶۰ درصد آنان را خبرنگاران زن تشکیل می‌دهند!
تحقیق اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات از ۵۹ خبرنگار زن شاغل در رسانه‌های ایران نشان می‌دهد که ۹۰ درصد آنها حداقل یکبار در جریان کار خود با آزار جنسی روبرو شده‌اند که ۳۶ درصد آن از سوی مسئولان دولتی و غیردولتی اتفاق افتاده است! در این آمار گزینه‌ای تحت عنوان تجاوز جنسی وجود ندارد و آماری هم در این رابطه گرفته نشده است.
ماهنامه مدیریت ارتباطات در آخرین شماره‌ی خود که دی‌ماه منتشر شده، نتایج تحقیقات خود در ارتباط با آزار جنسی خبرنگاران زن را منتشر کرده که حاکی از آمار هولناک ۹۰ درصدی آزار جنسی خبرنگاران زن در ایران است!
این پژوهش تحت عنوان «بررسی آزارهای جنسی‌‌ای که خبرنگاران زن ایران در راه تهیه خبر با آن مواجه می‌شوند» صورت گرفته و از عبارت کُلی «مزاحمت جنسی» و «آزار جنسی» برای آن استفاده شده است.
ضمن اینکه، در این پژوهش، گزینه‌ی تجاوز جنسی به خبرنگاران زن، در نظر گرفته نشده و بدان پرداخته نشده است.
این تحقیقات با مشارکت ۵۹ خبرنگار زن «از رسانه‌های مختلف با گرایش‌های سیاسی و اجتماعی متفاوت» و «باسابقه ۳ تا ۲۵ سال» فعالیت در حرفه‌ی خبرنگاری، انجام گرفته است. در این پژوهش آمده که «نوع پوشش خبرنگاران شرکت‌کننده متنوع بوده است.»
نتایج حاصل از این پژوهش حاکیست که ۹۰ درصد خبرنگاران زن «حداقل یکبار» در جریان تهیه گزارش، خبر و مصاحبه و فعالیت شغلی خود مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند و عمده‌ی این آزارها با آمار ۳۶ درصدی توسط مسئولان دولتی و غیردولتی بوده است!
بیشترین آمار نحوه‌ی آزار و اذیت‌های جنسی مربوط به مزاحمت کلامی با نتیجه «۶۵ درصد» است. مزاحمت مجازی ۳۲ درصد و مزاحمت لمسی ۳ درصد است.
این آمار از آزار و اذیت خبرنگاران زن ایرانی در حالی منتشر شده که طبق اعلام سال ۱۳۹۴ اعظم رادور راد استاد ارتباطات، از ۶ هزار خبرنگار رسمی ثبت شده، ۶۰ درصد آنان را خبرنگاران زن تشکیل می‌دهند!
بنا بر نتایج این پژوهش، واکنش زنان خبرنگار به مزاحمت‌ها، «۶۶ درصد بی‌اعتنایی، ۲۸ درصد اعتراض، ۶ درصد برخورد تند» بوده است.
بیشترین مزاحمت‌ها شامل مسئولان دولتی و غیردولتی با آمار ۳۶ درصد بوده است. در رده‌ی بعدی، آزارهای جنسی با ۲۲ درصد هنگام حضور آنان در جمعیت است و ۱۰ درصد زنان خبرنگار از سوی کارشناسانی که به آنها مراجعه شده، صورت گرفته است. در این تحقیق، عنوان «سایر گزینه‌ها» که شرحی برای آن داده نشده، ۳۲ درصد آزارها را شامل می‌شود.
نتیجه این تحقیقات نشان می‌دهد، تنها ۴۵ درصد خبرنگاران زن، آزار و اذیت‌های جنسی در جریان کار را به اطلاع مدیران و مسئولان رسانه‌ی خود رسانده‌اند که در ۳ درصد موارد واکنش مسئولان، «مقصر دانستن خبرنگار بوده است.»
در این پژوهش واکنش مدیران مسئول، دبیران و مسئولان رسانه‌ها به آزارها و مزاحمت‌های جنسی خبرنگاران زن،
«۴۲ درصد آموزش راه‌های محافظت»، «۴۲ درصد بی‌توجهی»، «سه درصد مقصر دانستن خبرنگار» و «۱۲ درصد سایر گزینه‌ها» بوده است.
محتوای این پژوهش حاکیست، ۵۷ درصد خبرنگاران زن با اقداماتی برای محافظت از خود در برابر آزار جنسی ناآشنا بودند. همچنین، ۱۱ درصد تقریباً با این اقدامات آشنا و ۳۲ درصد کاملا آشنا بودند.
در این پژوهش راهکار پیشنهادی به خبرنگاران زن، «آموزش»، «حفظ حریم شخصی»، «افشای نام فرد مزاحم» و «قوانین بازدارنده» عنوان شده است. این در حالیست که با آمار بالای مزاحمت‌ها و آزارهای جنسی توسط مسئولان دولتی و غیردولتی، استفاده از راهکاری بازدارنده پیشنهادی این پژوهش، تقریبا ناممکن است.
کیهان چاپ لندن: