از شما می پرسم اگر از بین کارمندانی که امروز بی هیچ نیاز واقعی کشور، مجبور شدند سر کار بروند، حتی یک نفرشان مبتلا به کرونا شده باشد و بمیرد، چه پاسخی در دادگاه الهی خواهید داشت؟!
سردبیر عصرایران در نامه ای خطاب به رئیس جمهور، از اقدامات ناکافی او برای مهار کرونا، به ویژه از عدم تعطیلی ادارات و سازمان های دولتی و عمومی انتقاد کرد.
متن کامل نامه جعفر محمدی به حسن روحانی چنین است:
جناب آقای حسن روحانی
رئیس جمهور محترم
سلام
با تبریک سال نو و قدردانی از زحماتی که تا کنون برای مهار کرونا کشیده اید، بی هیچ مقدمه دیگری سراغ اصل مطلب می روم:
– شما جلسات تان را از پاستور به حافظیه منتقل کرده اید تا فضای بزرگ تری داشته باشید و بتوانید با رعایت فاصله بهداشتی مناسب از یکدیگر، بنشینید و کرونا نگیرید.( در عکس ها مشخص است که نزدیک ترین فرد به شما در فاصله دو متری تان نشسته است)
– شما کارهایتان را از طریق ویدئو کنفرانس پیگیری می کنید
– مجلس شورای اسلامی مدت هاست که تعطیل است و تنها دو بار جلسه مجازی برگزار کرده
– مجلس خبرگان رهبری اجلاس اسفندماه خود را به تعویق انداخته است
– مجمع تشخیص مصلحت نظام و شوراهای متعدد موجود در ساختارهای حکومتی تعطیل هستند…
و حالا چند سوال: پس چرا کارمندان دولت را تعطیل نمی کنید؟ جان شما از کارمندان عزیزتر است؟ آیا کارمندان هم می توانند مثل شما در اتاق های بزرگ و با فواصل دو متری از یکدیگر و ارباب رجوع مستقر شوند و با ویدئو کنفرانس کار کنند؟
آیا همه کارمندان مثل شما خودروی اختصاصی دارند تا بدون نگرانی از کرونا، از پارکینگ خانه تا پارکینگ اداره بروند یا اکثرشان مجبورند مسیر خانه تا اداره و بالعکس را با تاکسی و اتوبوس و… طی کنند و در کل مسیر نگران این باشند که نکند از فرد کناری شان کرونا بگیرند؟
آقای روحانی!
انگلیس، آمریکا، روسیه، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، مجارستان، نیوزیلند، یونان،استرالیا، اردن، گرجستان، آذربایجان، لبنان، تونس، ژاپن، هند و بسیاری دیگر از کشورها، مقررات سختگیرانه ای، از قرنطینه کامل تا مجازات نقدی و حتی بعضا زندان برای ترددهای شهری و غیرشهری وضع کرده اند چون می دانند در شرایطی که نه واکسنی برای کرونا وجود دارد و نه دارویی، تنها راه عقلانی و انسانی برای نجات جان شهروندان شان، همین محدودیت هاست.
اما شما همچنان شرایط را “شنبه عادی” جلوه می دهید، با صراحت می گویید اصلا قرنطینه ای نخواهیم داشت، ادارات را تعطیل نمی کنید، با اصنافی که بدون ضرورت فعال اند برخورد نمی کنید، محدودیت ترددهای شهری وضع نمی کنید، جلوی سفرهای بین شهری را نمی گیرید و… .
واقعاً این وضعیت با شرایط قبل ازکرونا چه تفاوتی دارد؟!
تا کی قصد دارید توصیه درمانی کنید؟!
واقعاً چه در سر دارید؟ چه راهکاری می خواهید رو کنید که دنیا به آن نرسیده؟!
مردم از این همه بی عملی نگرانند.
آقای رئیس جمهور!
شما به عنوان یک روحانی بهتر از من می دانید که بی توجهی به جان مردم که منجر به مرگ شان شود، چه عقوبتی دارد. حتما بیشتر از من نیز به قبر و قیامت باور دارید.
حال از شما می پرسم اگر از بین کارمندانی که امروز بی هیچ نیاز واقعی کشور، مجبور شدند سر کار بروند، حتی یک نفرشان مبتلا به کرونا شده باشد و بمیرد، چه پاسخی در دادگاه الهی خواهید داشت؟!
می دانید که سیستم اداری تا ۲۰ فروردین هر سال عملا کار چندانی انجام نمی دهد. حال بر اساس کدام منطق و محاسبه عقلانی به این نتیجه رسیدید که اگر میلیون ها کارمند و خانواده آنها را در معرض ابتلا به کرونا و مرگ قرار دهید، با صرفه تر از تعطیلی ادارات در اول سال است؟!
شما موظف هستید که توضیح دهید و مردم را قانع کنید!
رییس جمهور محترم!
اگر خدای ناکرده شما به کرونا مبتلا شوید، قاعدتا بهترین خدمات درمانی را دریافت خواهید کرد اما مردم عادی که این روزها به حکم شما مجبورند از قرنطینه خارج شوند، نگران سرنوشت شان در صورت ابتلا هستند.
کادرهای درمانی خسته اند و امکانات نیز پاسخگوی سونامی کرونا نیست. پس چرا نمی گذارید مردم به توصیه خودتان برای ماندن در خانه عمل کنند؟
چرا از اعلام آمادگی نیروهای مسلح برای کنترل و محدودسازی ترددها استقبال نکردید و از این شرایط برای ارتقاء همدلی ها و همکاری ها بهره نبردید؟
واقعا جان مردم و سلامت روانی شان چقدر برایتان اهمیت دارد؟
آقای روحانی!
به حکم ضرورت و به حرمت حیات انسان، ادارات و سازمان هایی را که ارائه خدمات شان فوریت ندارد تعطیل کنید و به پویش مردمی #درخانه_بمانیم بپیوندید.
در پناه حق باشید
جعفر محمدی
سردبیر عصر ایران و یکی از دهها میلیون ایرانی که نگران سرزمین شان هستند
تهران – ۵ فروردین ۱۳۹۹