اسپوتنیک – بعضی وقت ها بعض ها سوال می کنند ایران موشک میخواهد چه کار؟ برنامه هسته ای می خواهد چه کار؟ ایران برای چه در عراق و سوریه و لبنان و افغانستان و یمن و فلسطین حضور دارد؟ چرا ایران این هزینه ها را برای داخل نکند؟

این فیلم هایی که در مورد زندگی در محله های پست شهر که مافیاها در آن درگیر هستند را دیده اید، مخصوصا آمریکایی آن را؟

تصور کنید شما در یک محله زندگی می کنید که دور تا دور شما را افراد خلافکار گرفته اند و گزینه ای برای تغییر محل زندگی خود ندارید.

تصور کنید که زن و بچه و پدر و مادر و کل خانواده تان مجبور هستند در همان خانه زندگی کنند و گزینه تغییر مکان ندارند.

مثل خانه های قدیمی که همه خانواده با هم در یک خانه بزرگ زندگی می کردند.

خداییش چه صفایی داشت؟

حال با شرایط حضور ارازل و اوباش دور و بر خود چه کار می کنید؟

مخصوصا اگر اطمینان داشته باشید که ارازل اوباش محل پلیس را هم مطیع خود کرده اند و دادگاه ها هم در اختیار آنها هستند.

مخصوصا اگر خانه شما بهترین موقعیت در محل را داشته باشد و همه در صدد باشند که به خانه و ساکنین آن تعرض کنند.

احتمالا تلاش می کنید اول درب و دیوار خود را محکم کنید و شاید هم دیوار های خانه تان را بلند تر کنید.

شاید هم سعی کنید یکی دو خانه اینور و آنور را بخرید و اگر نمی توانید بخرید حد اقل مطمئن شوید که آنها را به آدم حسابی اجاره می دهند نه ارازل و اوباش و تلاش می کنید با آنها نیز رابطه دوستی برقرار کنید تا اگر ارازل و اوباش حمله کردند دست تنها نباشید.

حال اگر دیدید این کفایت نمی کند چی؟

قطعا چند عدد چوب و چماغ هم تهیه می کنید و در دسترس قرار می دهید تا اگر کسی وارد خانه تان شد حد اقل بتوانید از خود دفاع کنید، حتی اگر آنها چاقو و یا اسلحه گرم در اختیار داشته باشند.

ماجرای ایران هم همین است.

باید بپذیریم که ایران شرایط ژئوپولیتیک سوئیس را ندارد که بخواهد در همه موارد بی طرف باشد.

خواه نا خواه به دلیل شرایط ژئوپولیتیک ایرانی ها در جایگاهی قرار دارند که بسیار استراتژیک است.

آنقدر این موقعیت استراتژیک است که زمان جنگ جهانی دوم وقتی که متفقین تصمیم گرفتند ایران را اشغال کنند انگلیسی ها، که در آن زمان متحد شوروی بودند، حاضر نشدند قبول کنند روس ها به خلیج فارس نزدیک شوند و جنوب ایران را اشغال کردند و نوعی خط مرزی برای شوروی تعیین کردند که از آن جلوتر نیاید.

آنقدر این موقعیت مهم است که مسیر جنگ جهانی دوم را تغییر داد و پل پیروزی لقب گرفت چون تنها مسیر امن برای رساندن کمک به پشت جبهه های شوروی سابق و مقابله با آلمان نازی بود.

مجامع بین المللی هم، که باید نقش پلیس را بازی کنند، همه در اختیار آنها قرار دارند.

اکثر کشورهای جهان که باید نقش حکام را بازی کنند هم مطیع آمریکا هستند.

حال ایران در چنین موقعیتی قرار دارد و مشاهده می کنیم آمریکایی ها دور و بر آن ده ها پایگاه نظامی ایجاد کرده اند.

نه برای اینکه امنیت دیگران را تامین کنند، چون مطمئن هستند ایرانی ها تصمیم ندارند به این کشورها حمله کنند، بلکه به دلیل اینکه هدف نهایی آنها گل سر سبد یعنی ایران است اینجا مستقر شده اند.

آنها بخوبی می دانند پل باقی ماندن آنها در جایگاه ابر قدرتی همان ایران است و تا ایران را به دست نیاورند همه تلاش هایشان ناکام می ماند.

اینجا باید به این نکته نیز باید توجه داشت که ایران در منطقه چند دشمن خونی دارد که صدها سال است قسم خورده اند تا ایرانی ها را نابود نکنند دست بر ندارند.

بله، توجه داشته باشید که از زمان تاسیس اولین حکومت سعودی، حدود دویست سال پیش، آنها تلاش کردند به ایران بیایند و شیعیان را قتل عام کنند.

اسرائیلی ها هم هنوز هر سال جشن پوریم را که یاد آور قتل عام ایرانیان است برگزار می کنند و چندین قرن است که منتظر قتل عام ایرانی ها هستند، اینکه طی این چند صد سال کاری نکردند به این دلیل نیست که نمی خواستند، به این دلیل بوده که نمی توانستند.

مشاهده کردیم که در اولین فرصت که امکان اش برایشان پیش آمد فلسطینی ها را از سرزمین خود بیرون کردند و چه فجایعی بر علیه آنها به بار آوردند.

فلسطینی ها هم زمانی تصور می کردند آنها با یهودی ها پسرعمو هستند و هیچ مشکلی هیچ وقت با هم نداشتند و به همین دلیل هم هیچ دلیلی برای آماده شدن در مقابل تهدید های آنها نمی دیدند.

حال ایرانی ها باید چه کار کنند؟

حد اقل این است که ایرانی ها باید خود را به تسلیحات باز دارنده در حد توان خود مجهز کنند.

حد اقل این است که بخواهند با همسایگان خود متحد شوند تا در صورتی که دشمن به آنها حمله کرد تنها نباشند.

حد اقل این است که تلاش کنند دشمن را جاهای دیگر زمین گیر کنند تا به خانه و کاشانه آنها نزدیک نشود.

برخی که در مورد هزینه های مالی حضور ایران در منطقه صحبت می کنند، کل این هزینه ها معادل یک دهم حقوق سربازان آمریکایی حاضر در منطقه نیز نمی شود و به هر شکلی بخواهیم حساب کنیم ایران حتی اگر بنا بود تسلیحات خریداری می کرد با این پول ها فقط معادل یک صدم هزینه های نظامی دیگر کشورهای همجوار را می توانست تامین کند اما با این سیاست خود توانسته به نوعی تعادل برقرار کند، پس هزینه های ایران در منطقه را باید به حساب هزینه های دفاعی این کشور گذاشت.

بحث اینکه ایران برنامه هسته ای داشته باشد یا نه، به این دلیل نیست که ایران می خواهد بمب اتمی تولید کند، چون برای تولید بمب اتمی نیاز ندارد این همه هزینه کند مواد اولیه مورد نیاز تولید بمب اتمی را می تواند از بازار سیاه تامین کند و بمب را تولید کند یا اصلا بخرد، به عنوان مثال بگویم اوکراینی ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی خود چندین بار به ایران پیشنهاد دادند که حاضر هستند هر آنچه از یورانیوم یا پلوتونیوم و یا حتی تسلیحات مربوط به شوروی سابق در کشورشان باقی مانده را به ایران بفروشند.

اخیرا هم شایعاتی منتشر شده مبنی بر اینکه پاکستان تعدادی بمب اتم به عربستان سعودی و امارات فروخته.

در ترکیه هم حدود 85 کلاهک هسته ای مربوط به ناتو در پایگاه انجرلیک نگهداری می شود.

اسراییل هم طبق گزارش های غیر رسمی بیش از 250  کلاهک هسته ای در اختیار دارد.

پس برای ایجاد موازنه قدرت هم که شده ایران نیاز دارد حد اقل تعدادی بمب اتمی در اختیار داشته باشد، اما با توجه به اینکه از نظر شرعی حرام است ایرانی ها اقدام به ساخت بمب هسته ای نکرده اند.

بحث برنامه هسته ای به این دلیل است که ایران اصرار دارد در علوم و فناوری پیشرفت کند و فناوری هسته ای یک فناوری است که به حدود بیش از یکصد سال پیش بر می گردد، آمریکایی ها نمی خواهند ایران حتی به فاصله یکصد سال در زمینه فناوری با آنها نزدیک شود و اگر ایران در این زمینه کوتاه بیاید در مورد فناوری های بسیار جدید تر که در اختیار ایرانی ها است مجبور می باشد با آمریکایی ها وارد بحث شود و آنها تلاش خواهند کرد بقیه فناوری هایی که در اختیار ایرانی ها است را از آنها بگیرند.

 اسپوتنیک : عماد آبشناس