صدها نفر از فعالان سیاسی، فرهنگی و مدنی داخل و خارج از ایران با امضای بیانیه‌ای خواهان حمایت از «کارزار جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی» شدند.
در این بیانیه با اشاره به این که وجود زندانی سیاسی و عقیدتی، «سرشت آزادی‌ستیزی و ستمگرانه» جمهوری اسلامی را بازتاب می‌دهد، آمده که این زندانیان «در دادگاه‌های فرمایشی محکوم به حبس های سنگین شده‌اند و شرایط سخت و جان‌فرسائی را در زندان های جمهوری اسلامی می گذرانند.»
این بیانیه با اشاره به وضعیت «نامناسب و نابسامان بهداشتی و درمانی زندان‌ها» و «شکنجه‌های روانی و جسمانی» به ویژه در وضعیت شیوع کرونا، تاکید کرده که «زندان‌ها به قتلگاه انسان‌های آزادیخواه و مبارز و مردم بیگناه» بدل شده است.
امضا‌کنندگان بر همین اساس نتیجه گرفته‌اند که مقام‌های جمهوری اسلامی، «سیاست مرگ تدریجی را برای همه زندانیان سیاسی در پیش گرفته‌اند.»
آن‌ها خواهان برپایی یک «کارزار دائمی جهانی در حمایت از زندانیان سیاسی-عقیدتی وخانواده‌های آنان» با هدف رساندن «صدای دادخواهی مردم ایران و آزادی زندانی سیاسی» شده‌اند.