دانشجویان انصرافی دانشگاه آزاد: پول نداریم، امید هم نداریم

By | ۱۳۹۹-۰۶-۲۶

در چند ماه گذشته و هم‌زمان با شیوع ویروس کرونا بحث انصراف از دانشگاه آزاد در فضای مجازی داغ شد. در این گزارش سراغ دانشجویان انصرافی این دانشگاه رفته‌ایم و از دلایل آن‌ها برای این تصمیم پرسیده‌ایم.

«اتفاقا من جزو معدود آدم‌هایی هستم که هم رشته‌‌ای که می‌خواندم را دوست داشتم و هم ارتباط کامل با کارم داشت، ولی توی این شرایط چاره‌‌ای به جز انصراف دادن ندارم. اگر بخواهم یک ترم هم مرخصی بگیرم، اولا باید یک‌میلیون و ۳۰۰ به عنوان شهریه ثابت بپردازم و در ثانی به نظر می‌رسد کرونا حالا حالاها قصد رفتن ندارد. ترم بعد را باید چی کار کنم؟»

این‌ها بخشی از صحبت‌های «آرزو»، دانشجوی سال سوم تربیت بدنی، است. او ورزشکار است و در یک باشگاه بدن‌سازی به عنوان مربی مشغول به کار است. آرزو صحبت‌هایش را این طور ادامه می‌دهد و می‌گوید: «حقوق من ماهی دومیلیون‌وهفتصدهزار تومان است که همین رفت و برگشتم به باشگاه و هزینه‌های روزمره با صرفه‌جویی ماهی دومیلیون تا دومیلیون‌ودویست‌هزار تومان می‌شود.» شهریه دانشگاه آرزو هر ترم بیش از دو‌ونیم‌‌میلیون تومان است.

آرزو درباره کلاس‌های آنلاین در دوره شیوع ویروس کرونا می‌گوید: «من ورودی بهمن بودم و تازه دانشگاهم شروع شده بود که  همه جا تعطیل شد و کلاس‌ها آنلاین شد. همه کلاس‌های عملی تعطیل شد و کلاس‌های تئوری هم جمعیت معمولا به حد نصاب نمی‌رسید و تشکیل نمی‌شد؛ یعنی از ۵ میلیون تومان شهریه ترم پیش، من حتی ۱۰ ساعت کلاس آنلاین رو هم تجربه نکردم. ضمن این که کلاس آنلاین برای رشته‌ تربیت بدنی که بیشتر واحدهایش عملی است دردی دوا نمی‌کند.»

دانشگاه آزاد برای پس دادن شهریه یا تخفیف به دانشجویان تمهیداتی در نظر نگرفته است: «غیر از این که دانشگاه چاره‌ای جلو پایمان نگذاشته، بی‌کاری هم باعث شده است دانشجویانی مثل من که سعی می‌کنند بخشی از شهریه را خودشان جور کنند، عقب بمانند.»

او تنها دانشجوی دانشگاه آزاد نیست که شیوع ویروس کرونا باعث شده است عطای دانشگاه رفتن را به لقایش ببخشد. «آرمان» دانشجوی حسابداری است و تصمیم به  انصراف گرفته است. او می‌گوید: «راستش حالم خوب نیست. من با دو تا از رفیق‌هایم سه ماه قبل از کرونا یک کافه کوچک اطراف دانشگاه راه انداخته بودیم و تازه داشت پاتوق می‌شد و ما هم دخل و خرج‌مان جور در می‌آمد که کرونا آمد. دو ماه مقاومت کردیم و بعد هم با کلی ضرر، کافه را تحویل دادیم و هر سه از دانشگاه انصراف دادیم. الآن کارمند توییتر حساب می‌شوم. از صبح تا شب و از شب تا صبح یا دارم توییت می‌کنم یا دارم توییت‌های دیگران را می‌خوانم.» مکثی می‌کند و می‌گوید:«خیلی‌های دیگر هم انصراف داده‌اند. از همین فضای توییتر می‌توان فهمید، از هر سه نفر یک نفر می‌گوید انصراف دادم. اغلب بچه‌ها هم مشکل مالی دارند.» چند ثانیه سکوت می‌کند و حرفش را ادامه می‌دهد: «برادرم با فوق‌لیسانس برنامه‌ریزی شهری بی‌کار است. خب من لیسانس بگیرم چه می‌شود؟» خودش جواب سوال را می‌دهد: «هیچی یک نفر به جمعیت لیسانسه‌های بی‌کار اضافه می‌شود. ۴ سال از عمرم هم هدر می‌شود. من امیدی ندارم که با گرفتن مدرک شغل بهتری پیدا کنم.»

آقای «محسنی»، جامعه‌شناس ساکن تهران، درباره تصمیم به انصراف برخی دانشجویان دانشگاه آزاد می‌گوید: «قطعا مهم‌ترین عامل، وجه اقتصادی ماجرا است، اما روشی که تقریبا در تمام مشکلات اجتماعی در کشور ما، قشر زیادی از آن استفاده می‌کنند، توجیه است. کرونا امروز می‌تواند توجیه برای بی‌کاری، توجیه برای بی‌پولی، توجیه برای درس نخواندن و بی‌حوصلگی و خیلی چیزهای دیگر باشد. مقصود حرفم اصلا این نیست که شرایط گل و بلبل است و همه کرونا را مثل پتک دست‌شان گرفته‌‌اند تا برای توجیه ناکامی‌هایشان به ویروس کرونا متوسل بشوند. اما در بین جوانان خیلی‌ها کم‌کاری‌ها و بی‌انگیزگی‌ها و تلاش نکردن‌هایشان را گردن یک عنصر خارجی مثل کرونا می‌اندازند.»

«رژین» کارمند معاونت آموزشی دانشگاه آزاد است. او درباره  شهریه‌های این دانشگاه می‌گوید: «تحصیل در رشته‌های هنر حدود ۲.۵ میلیون تومان تا ۳.۷ میلیون برای هر ترم آب می‌خورد. نوسان قیمت بستگی به رشته و تعداد واحدهای عملی در هر ترم دارد. در مورد رشته‌های فنی، متوسط پرداختی کل در هر ترم بین ۳ تا ۵.۴ میلیون تومان است. البته واقعا واحدهای عملی، چه در رشته‌های هنری و چه در رشته‌های فنی و مهندسی، تنها بخشی از پرداخت دانشجویان است و خرید وسایل مورد نیازشان خودش کلی هزینه در هر ترم روی دست‌شان می‌گذارد.» به گفته رژین، تحصیل در رشته‌های علوم انسانی و علوم پایه که واحدهای عملی کمتری دارند، هزینه کمتری دارد: «اما رشته‌های علوم پایه و رشته‌های علوم انسانی به دلیل داشتن واحدهای نظری بیشتر به لحاظ پرداختی در هر ترم اوضاع بهتری دارند. دانشجویان رشته‌های علوم پایه بین ۱.۷ میلیون تومان تا ۳ میلیون تومان در هر ترم شهریه پرداخت می‌کنند و رشته‌های علوم انسانی هم تقریبا مبلغی مشابه با بچه‌های علوم پایه پرداخت می‌کنند.» اما هزینه رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی بالاترین شهریه را دارند: «اما بیشترین میزان پرداختی و گران‌ترین رشته‌ها در دانشگاه آزاد رشته‌های پزشکی و دندان‌پزشکی و علوم آزمایشگاهی و داروسازی و بهداشت عمومی و… است که هر ترم به طور متوسط شش‌‌ونیم‌‌میلیون تا ۷ میلیون تومان پرداختی دارند.» او تاکید می‌کند که ارقام ذکرشده تقریبی هستند و برای حدود ۱۵ تا ۱۸ واحدی که دانشجویان معمولا در هر ترم انتخاب می‌کنند در نظر گرفته شده است.

آقای محسنی غیر از هزینه‌های دانشگاه آزاد و  مشکلات اقتصادی عامل دیگری را هم در ایجاد انگیزه برای انصراف در بین دانشجویان موثر می‌داند: «عامل دوم این است که ارزشمندی مدرک و درس خواندن به عنوان یک امکان اجتماعی در کشور ما، مخصوصا در شهرهای بزرگ از بین رفته است. آن‌قدر بی‌کار تحصیل‌کرده زیاد است و آن‌قدر بی‌پول تحصیل‌کرده فراوان است که دیگر درس خواندن ارزش محسوب نمی‌شود و امیدی برای آینده بهتر در جوانان ایجاد نمی‌کند. دیدن آدم‌های زیادی که با داشتن مدرک فوق‌لیسانس شغل مناسبی ندارند و برای گذران زندگی در اسنپ یا آژانس املاک کار می‌کنند که نیازی به تخصص ندارد، باعث شده است که دیگر جوان‌ترها درس خواندن را به شکل یک ارزش بکر نبینند.»

«صدف» دانشجوی تئاتر دانشگاه آزاد است. او هم این ترم انصراف داده است: «من در دانشگاه چیزی بیشتر از کارگاه‌های بازیگری یاد نمی‌گیرم. بنابراین تصمیم گرفتم به جای شهریه دانشگاه، در یک کارگاه خوب بازیگری ثبت نام کنم و مطالعه‌ام را در رشته مورد علاقه‌ام بالا ببرم. مطمئنم که پشیمان نمی‌شوم.» در توییتر نیز کاربران زیادی درباره انصراف از دانشگاه آزاد نوشته‌اند، مثل سارا که نوشته است: «رویای بچگی من قبول شدن در دانشگاه و شغل و موقعیت اجتماعی آن‌چنانی بود. همین که رویای یک بچه این موضوع باشد، خودش کلی جای تعجب دارد، اما بعد ۲۰ سال فهمیدم دانشگاه فقط به آدم توهم می‌دهد که تو آدم مهمی شدی و هر کاری را نباید انجام بدهی و اگر دانشگاه آزادی باشی و بابای پول‌دار نداشته باشی، تا فارغ‌التحصیل شدن و رسیدن به عنوان شغل “بی‌کار”، باید کلی بی‌پولی بکشی. عطایش را به لقایش بخشیدم و انصراف دادم.»
آرزو رضایی، شهروند خبرنگار، لواسان ایران‌وایر:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *