ان صداها به کجا رفت؟
صداهای بلند
گریه ها قهقهه ها
آن امانت ها را
آسمان آیا پس خواهد داد ؟
پس چرا حافظ گفت؟
آسمان بار امانت نتوانست کشید
نعره های حلاج
بر سر چوبه ی دار
به کجا رفت کجا ؟
به کجا می رود آه
چهچهه گنجشک بر ساقه ی باد
آسمان آیا
این امانت ها را
باز پس خواهد داد ؟
«دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی»
ابان, داغی که همچنان تازه است
ملتی که از گرانی جان به لبشان رسیده بود با بهت و حیرت خبر گران شدن بنزین انهم سه برابر شدن ان را از اخبار شب می شنوند
خشم و نفرت از دولت و رژیم سراپا فساد به وسعت کل جغرافیای ایران به یکباره مشتعل می شود و مردم خشمگین به خیابانها سرازیر می شوند, تا با حضور خود به مسئولان دولتی و دست اندرکاران بفهمانند که یارای تحمل گرانی سه برابری یک شبه بنزین را ندارند و کیست که نداند این از ان نوع گرانی است که روی همه چیز تاثیر می گذارد و به انفجار قیمت ها خواهد انجامید.
رژیم ولایت فقیه اما پاسخش به جوانان معترض دست خالی طبق معمول ابتدا با قطع اینترنت برای جلوگیری از پخش اخبار قیام و ارسال فیلم های اعتراضات به خارج و سپس «گلوله» بود.
به خیال خودشان می خواستند مسئله را سریعا فیصله بدهند.
نیروهای سرکوبگر امنیتی, انتظامی و نظامی با مجوز شلیک مرگبار به معترضان, سلاح بدست به خیابانها امدند. قربانیان عمدتا شامل پسران و دختران جوان, نوجوان و حتی کودکان بودند که با شلیک مستقیم گلوله به سر و بالا تنه جانباختند.
ابان 98 یک رویداد معمول نبوده و نیست…
ابان حکایت هولناک ترین جنایت و قتل عام است… به گلوله بستن جوانان عاشق ازادی, دختران و پسران سیزده ـ چهارده ساله که به جرم ازادیخواهی اماج گلوله های جنگی عناصر پاسداران قرار گرفتند. رژیم سرکوبگر به حرمت این جانباختگان توهین کرد و حتی اجازه سوگواری به خانواده های داغدار انان نداد.
تا همین امروز که یکسال از ان ابان خونین و مرگ اور می گذرد, رژیم جنایتکار ولایت فقیه هیج اماری نه از تعداد جانباختگان, نه از تعداد دستگیر شدگان و نه از تعداد مجروحان و … در اختیار افکار عمومی قرار نداده است.
جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در گزارش خود در باره برخورد خشونت بار ماموران جمهوری اسلامی با معترضان ابان 1398 نوشته است و اشاره می کند که در برخورد با معترضان صدها تن کشته شدند, شمار زیادی مجروح و هزاران نفر نیز بازداشت شدند, افراد دستگیر شده در معرض شکنجه, اعترافات اجباری و صدور احکام سنگین در دادگاه ناعادلانه می باشند.
در ادامه این گزارش امده است: نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران از «گلوله» واقعی علیه تظاهرات کنندگان و معترضان ستفاده کرده اند و غالبا سر یا اعضای حیاتی افراد را هدف قرار دادند. این سرکوب خشن براساس شواهد محکم بیانگر بی اعتنایی اشکار جمهوری اسلامی به حمایت از حق حیات, حمایت از ازادی بیان و اجتماعات مسالمت امیز است.
در این گزارش همچنین به اجرای حکم اعدام نوید افکاری از سوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی در روز 12 سپتامبر 2020 اشاره شده است, که بدلیل حضور این قهرمان کشتی در اعتراضاتبوده است و تاکید شده است اعدام این جوان پس از اعترافات اجباری و اعمال شکنحه و سایر موارد جدی نقض دادرسی عادلانه و نقض فاحش حق حیات صورت گرفته است.
نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم
یاد و نام شهدای قیام ابان ماه همچنان سرخ فام و ماندگار است.
کاوه ال حمودی
Kaveh179@gmail.com