«وطن» نام های گوناگونی دارد، زادگاه، میهن، سرزمین، کشور. و نام زیبای دیگر آن هم «آب و خاک» است.
وقتی می گویی «آب و خاک ایران» همان معنی را می دهد که بگویی«کشور ایران» و یا «سرزمین ایران».
اما «آب و خاک»، غیر از معنای عاطفی یا جغرافیایی وطن، معنای دیگری هم دارد، یعنی اشاره به خاکی می کند که تو از آن روییده ای و به آبی که از آن نوشیده ای. یعنی اشاره فقط به این نیست که تو در جایی متولد شده باشی، بلکه اشاره به مادر حقیقی و طبیعتی تو نیز هست، چرا که تو از نظر بیولوژیکی دقیقاً از جنس آن خاک و آب هستی.
تفاوت این «مادر طبیعتی» با «مادر خونی» در آن است که تو تا زنده ای نیازمندش هستی، تا زنده ای تغذیه ات از آن خاک و آب است. یعنی زندگی ات به آب و خاک بستگی مستقیم دارد. و این همان آب و خاکی است که در بعدی بزرگتر تبدیل به سیاره ی خاکی می شود که تو بر آن رسته ای و بر روی دو پا بر آن ایستاده ای.
آن ها که معنای نگاهبانی و حفظ طبیعت را می دانند این را هم می دانند که اگر مراقب خاک و آب نباشیم یعنی مراقب زندگی انسان نیستیم.
و به همین دلیل یکی از مهمترین تلاش هایی که اکنون در کشورهای پیشرفته به وسیله ی کوشندگان میراث طبیعی و محیط زیست می شود، حفظ سلامت آب و خاکی است که در آن زندگی می کنیم
حواس مان باشد، حکومت اسلامی حاکم بر ایران، از آنجایی که کمترین علاقه و وابستگی به آب و خاک ما ندارد، هم آب هایمان را به بیگانگان می بخشد و هم خاک مان را کیسه کیسه و کامیون کامیون می فروشد.
امروز پنجم دسامبر، روز جهانی خاک است. روزی که برای توجه بر اهمیت و ارزش خاک سالم از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است.
روز جهانی خاک خجسته باد و آب و خاک ما پایدار
شکوه میرزادگی