ششم دی ۱۳۶۰: ۳۹ سال پیش در چنین روزی ژینوس نعمت محمودی در تهران کشته شد: «هر کاری که برای هواشناسی میکنم، به عشق این سرزمین و مردم است.»
ژینوس نعمت در سال ۱۳۰۸ در تهران زاده شد.
پدرش بنیانگذار صنعت گراورسازی در ایران و مادرش آموزگار بود.
او شیفته دانشهای تجربی به ویژه فیزیک بود، ولی به خاطر باورهای آیینیاش دستی هم در ادبیات داشت.
۱۹ ساله بود که دبیرستان را به پایان رساند و همان سال پیوند زناشویی بست و نام محمودی را به نام خانوادگیاش افزود.
در کنار کار خانه در دانشگاه تهران فیزیک خواند و در رشته هواشناسی کارشناسی ارشد گرفت.
۲۶ ساله بود که سازمان هواشناسی ایران را بنیاد نهاد: «سازمان هواشناسی ایران را از یک اطاق کوچک که در فرودگاه مهرآباد قرار داشت، با زحمات طاقتفرسا تبدیل به یک سازمان مجهز کردم.»
او شبکهای در سطح زمین برای اندازهگیریهای دریایی، نصب رادار، دستگاههای اندازهگیری بالای جو زمین، گیرنده قمر مصنوعی و پیشبینی واکنشهای دریایی پیشنهاد و تهیه کرد. او همچنین یک “اطلس هواشناسی ایران” تدوین کرد که سازمان هواشناسی هنوز از آن بهره میگیرد، ولی نام و نشان او را در اطلس و دفترهای سازمان خط زدهاند.
او به عنوان نماینده ایران در کنفرانسهای بینالمللی هواشناسی و مبارزه با آلودگی هوا شرکت میکرد و نخستین پژوهشگری است که در ایران پیشنهادهایی برای بهرهگیری از انرژی خورشیدی ارائه داد و مقدمات بهرهبرداری از آن را فراهم کرد.
در کنار اینها عضو فعال “زونتا” (زنان تحصیلکرده در امور صلح) و سرپرست انجمن “صلح دیهیم” بود. او ریاست هیأت مدیره “جمعیت زنان وزارت راه و هواشناسی” را هم بر عهده داشت که همه در راستای حقوق برابر برای زنان تلاش میکردند.
۴۰ ساله بود که در کنار کار در سازمان هواشناسی، این رشته را در دانشگاه تهران تدریس میکرد و در چارچوب این آموزش در کار بنای ساختمانی بر کوه البرز بود که در آن آثار تمدنهای باستانی و حیوانات و موجودات پیشتاریخی را در قالب تصاویر میکروفیش و میکروفیلم و همچنین کشفیات علمی و نوارهایی از صدای برخی از شخصیتهای علمی و تاریخی را گردآوری کند: «برازنده ایران است که ما حافظ و وارث همه دانشهای جهان باشیم.»
با بروز انقلاب ۵۷ او همه شغلهایش را از دست داد و تنها در محفلهای همکیشان بهاییاش فعالیت میکرد.
ژینوس نعمت محمودی در ۵۲ سالگی به اتهام جاسوسی در زادگاهش تیرباران شد.
دویچه وله :