محمدشاه قاجار (متولد 1807 و متوفی در سال 1848 ـ سال انقلابات اروپا ـ که دارای 15 زن عقدی و صیغه ای بود و از آنان 11پسر و 9 دختر داشت) به اصرار انگلستان و روسیه، سوم فوریه سال1846 میلادی از حاکمیت ایران بر منطقه سلیمانیه (واقع در عراق امروز) صرف نظر و با انتقال آن به دولت عثمانی موافقت کرد.
محمدشاه قاجار
این منطقه تا آن زمان گوشه ای از قلمرو بلامنازع ایران بود. ساکنان این منطقه عمدتا کُرد و نیز تُرکمان (از بازماندگان طوایف مهاجر آق قویونلو و قره قویونلو) بودند. تا زمان واگذاری سلیمانیه به عثمانی، این دولت بر بسیاری از سرزمین های عربی و از جمله بین النهرین و حجاز دست یافته بود. این سرزمینها در اواخر جنگ جهانی اول به دست انگلستان و فرانسه که مترصد فرصت بودند افتاد که بعدا برپایه منافع خودشان به ترسیم نقشه های جغرافیایی؛ تقسیم و مرزبندی آنها پرداختند و دولت لندن عراق، اردن و کویت را تاسیس کرد و بعدا [اواخر دهه 1920] موافقت کرد که از ادغام حجاز، نجد، حساء و قطیف [این دو منطقه جنوب شرقی و شیعه نشین که در قدیم با جزایر مجاور در خلیج فارس «بحرین» خوانده می شدند و در قلمرو ایران بودند] کشور سعودی بوجود آید.
ژنرال پرسی کاکس مبتکر تقسیمبندی و اسمگذاری ها در منطقه اشغالی انگلستان بود که نام قدیمی (ایرانی)را بر عراق گذارد و طرف فرانسوی را وادارکرد که نام قدیمی (رومی) بر سوریه بگذارد که قبلا شام (شامات) بود. کاکس بود که نام رود اردن + طایفه کوچ داده شده هاشمی از حجازرا بر اردن گذارد [اردن هاشمی] که قبلا چنین کشوری وجود نداشت.
کاکس که قبل از جنگ جهانی اول کنسول دولت لندن در بوشهر و پس از جنگ نماینده آن دولت در تهران بود پیشنویس قرارداد با وثوق الدوله را با هدف تحت الحمایه لندن کردن ایران تنظیم کرده بود. کاکس که در 1864 به دنیا آمده بود در سال 1937 درگذشت و ماموریت او که روابط حسنه با خاندان سعودی داشت منطقه خاورمیانه و هندوستان بود. ایجاد کویت از طرحهای او بود که آن را در 1913 تنظیم کرده بود.
نوشیروان کیهانی زاده:مهمترین رویدادهای ایران و جهان