«سابقه جمهوری اسلامی در ترور و وحشتافکنی در دولتها و نسلهای پیاپی ادامه داشته است»
شبکه خبری فاکس در وبسایت خود در مقالهای به قلم کلی لیکو و هیوستون کین، مینویسد که اقدامات تهاجمی اخیر جمهوری اسلامی ایران علیه آمریکا و متحدانش، سابقهای طولانی دارد، از جمله به شکل حملات سایبری اخیر و کمپینهایش برای اشاعه اخبار جعلی.
در تصاویر جدیدی که ارتش آمریکا روز سهشنبه منتشر کرد قایقهای سپاه پاسداران در حال گشتزنی «ناایمن و غیرحرفهای» در اطراف کشتیهای آمریکایی در خلیج فارس دیده میشوند.
این تازهترین اقدام تحریکآمیز ایران است که همزمان با آماده شدن این کشور برای مذاکره با آمریکا و دیگر قدرتهای جهان درباره برجام صورت گرفته است.
فاکس مینویسد که جمهوری اسلامی ایران از زمان تاسیس تاکنون سابقهای طولانی در استفاده از ترور و دیگر اشکال تهاجم برای رسیدن به اهداف سیاسی خود دارد.
آمریکا و دیگر قدرتهای جهان از ۴۲ سال پیش جمهوری اسلامی ایران را به عنوان حامی اصلی تروریسم در جهان معرفی کردهاند. این حکومت از دیگر سازمانهای تروریستی چون طالبان و حزبالله برای رسیدن به اهداف دیگر خود استفاده کرده است.
سابقه ترور
ایران قبل از جمهوری اسلامی، تحت پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی بود و خاندان پهلوی از ۱۹۲۵ بر ایران حاکم بودند. شاه در تلاش برای نزدیک کردن ایران به غرب، فرصتهای تحصیلی و تجاری را برای مردم فراهم کرد، اما حاکمیت خودکامه پهلوی منجر به انقلابی شد که او را از قدرت ساقط کرد.
جای شاه را آیت الله خمینی و سپاه پاسداران، شاخه جمهوری اسلامی که دهههاست علیه آمریکا و متحدانش دست به فعالیتهای تروریستی میزند، گرفت.
فاکس مینویسد که جمهوری اسلامی هفت ماه پس از تاسیس رسمی، مسیر استفاده از تروریسم به عنوان روشی برای رسیدن به اهداف سیاسی و وحشتافکنی در دشمنان را سرلوحه خود قرار داد.
نویسندگان این مقاله سپس به حمله دانشجویان خط امام به سفارت آمریکا در تهران و به گروگان گرفته شدن ۵۰ دیپلمات آمریکایی اشاره میکند. حملهکنندگان به سفارت آمریکا از دولت کارتر، رئیسجمهور وقت آمریکا میخواستند تا شاه را برای محاکمه به ایران مسترد کند. خمینی نیز فرمان تصفیه دولت از هر نیروی وفادار به شاه را صادر کرده بود و در نتیجه آن هزاران نفر اعدام شدند.
کارتر از استرداد شاه سر باز زد. گروگانها ۴۴۴ روز در ایران ماندند و کارتر انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۰ را به رقیبش رونالد ریگان واگذار کرد. اما ایران تا آن زمان مبنای ترور و وحشتافکنی خود را پیریزی کرده بود.
گروه تروریستی حزبالله تحت حمایت ایران حدود ۱۰۰ شهروند خارجی، از جمله شمار زیادی از آمریکاییها را بین سالهای ۱۹۸۲ تا ۹۲ در لبنان ربود. برخی از ربودهشدگان آمریکایی سالها در بازداشت بودند و برخی دیگر، از جمله ویلیام باکلی، رییس دفتر سیا در بیروت، شکنجه و کشته شدند.
حزبالله که یک حزب سیاسی اسلامگرای شیعه و گروهی شبهنظامی در لبنان است، در ۱۹۸۳ سفارت آمریکا در بیروت را بمبگذاری کرد. در آن انفجار ۶۳ نفر از جمله تمامی پرسنل سیا در آنجا کشته شدند. ایران همچنین از بمبگذاری در پایگاه تفنگداران آمریکایی در فرودگاه بینالمللی بیروت در سال ۱۹۸۳ که در آن حدود ۲۵۰ تفنگدار دریایی کشته و ۱۰۰ نفر مجروح شدند، حمایت کرد. ایران همچنین از بمبگذاری سفارت آمریکا در بیروت به دست حزبالله حمایت کرد.
جمهوری اسلامی ایران در عین حال افراد زیادی از جمله بسیاری از مخالفان سیاسی خود را ترور کرد. از جمله شاپور بختیار، آخرین نخستوزیر ایران قبل از انقلاب، که در ۱۹۹۱ در حومه پاریس به دست تروریستهای ایرانی به قتل رسید. یکی از قاتلان او هنگام بازگشت به ایران پس از ۲۰ سال، مانند یک قهرمان مورد استقبال مقامهای جمهوری اسلامی قرار گرفت.
به علاوه، ایران از ۱۹۷۹ به این سو روابط متلاطمی با افغانستان در همسایگی خود داشته است.
موسسه خاورمیانه گزارش داده که جمهوری اسلامی ایران «به طور جداگانه از دولت افغانستان و طالبان حمایت کرده تا آنها را جدا نگه دارد و پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بر تحولات سیاسی آن کشور تاثیر بگذارد.» از همین رو، ایران در تلاشهایش برای تضعیف آمریکا در جهان، از طالبان در مقابل نیروهای ائتلاف به رهبری واشنگتن در افغانستان حمایت مالی و تسلیحاتی کرده است.
نویسندگان مقاله همچنین میگویند که اسرائیل نیز از فعالیتهای تروریستی ایران در امان نبوده و تهران همواره تلاش کرده تا به عنوان یک کشور حامی خشونت جایگاه اسرائیل را تضعیف کرده و مانع صلح در منطقه شود.
روشهای تروریستی ایران از ۱۹۷۹ به این سو مدرن شده و فراتر از خشونت فیزیکی، توزیع سلاح، و بمبگذاری رفته است.
مدرنسازی روشهای ترور
ایران در سالهای اخیر روشهای وحشتافکنی خود در جهان را تغییر داده و به سوی حملات سایبری رفته، از انتشار اخبار جعلی تا دزدی اطلاعات.
در سالهای اخیر ایرانیهای مامور حاکمیت، در کارزارهای هماهنگ سایبری علیه آمریکا و متحدانش کار کردهاند.
در سال ۲۰۱۶، هفت هکر ایرانی که برای سپاه کار میکردند تلاش کردند از طریق دستیابی به سیستمهای کنترل یک سد در نیویورک، در موسسات مالی آمریکایی خرابکاری کنند.
دو سال بعد وزارت دادگستری آمریکا اعلام کرد که ۹ نفر، که آنان نیز از سوی حاکمیت ایران و سپاه کار میکردند، با هک سیستمهای کامپیوتری ۳۲۰ دانشگاه در ۲۲ کشور، تحقیقات اختصاصی میلیاردها دلاری را به سرقت بردند.
در سپتامبر گذشته، سه هکر ایرانی دیگر به اتهام سرقت اطلاعات مهم درباره فناوری ماهوارهای هوا و فضای آمریکا دادگاهی شدند. آنان به شرکتهای فراوانی در آمریکا و خارج حمله کرده و توانستند اطلاعت محرمانه را به سرقت ببرند.
درضمن، گروههای ایرانی در کمپین نشر اخبار جعلی درباره انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا نیز مشارکت داشتند.
توییتر اعلام کرد که بیش از ۲۰۰ حساب کاربری که از ایران فعالی میکردند را در جریان تحقیق درباره مداخله خارجی در انتخابات مسدود کرد.
وزارت خارجه آمریکا نیز تحریمهای جدیدی را علیه سپاه پاسداران، سپاه قدس و موسسه بیان رسانهگستر، به دلیل مشارکت مستقیم و غیرمستقیم در حمایت، لاپوشانی و یا همدستی در مداخله خارجی در انتخابات، اعمال کرد.
دولت بایدن و ایران
علیرغم تاریخچه طولانی تروریسم فیزیکی و سایبری جمهوری اسلامی ایران، رییسجمهور بایدن نشانههایی مبنی بر داشتن رویکرد بازتر به دیپلماسی با ایران بروز داده، از جمله لغو احتمالی تحریمها و پیوستن مجدد به برجام.
در مقابل، دولت سابق آمریکا به ریاست جمهوری دونالد ترامپ سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را در پیش گرفته بود.
اعضای جمهوریخواه کنگره آمریکا تلاش کردهاند تا مانع امتیازدهی دولت بایدن به خواستههای ایران شوند. ماه گذشته مایکل مککال، عضو کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا و ۲۰ عضو جمهوریخواه دیگر کمیته فوق پیشنویس قانونی را ارائه کردند که به کمیته امکان میدهد تلاش دولت برای پایان دادن به تحریمهای آمریکا علیه ایران را مورد بازبینی قرار دهد.
سناتور جمهوریخواه، بیل هگرتی نیز در اقدامی مشابه پیشنویس قانونی را تهیه کرد که به کنگره اختیار میدهد تا مانع تلاش دولت بایدن برای لغو تحریمها شود.
بهعلاوه، مایک پمپئو، وزیر خارجه سابق آمریکا هفته گذشته همراه با شش قانونگذار جمهوریخواه، از «قانون فشار حداکثری» رونمایی کرد که دولت بایدن را مجبور خواهد کرد تا هرگونه توافق هستهای با ایران را برای بررسی و قبل از تصویب، به کنگره ارائه دهد.