تا اینجا شواهد حکایت از آن دارند که معماران، طراحان و مجریان فایل صوتی، از لحظه نطفه بستن تا انتشار آن در یک فایل صوتی، کم و بیش به هدفی که در نظر داشته اند رسیده اند. کمتر رسانه ای را اینروزها میتوانی بیابی که در آن بحث فایل صوتی مطرح نباشد و سخنان وزیر امورخارجه مورد تفسیر و تعبیر و تجزیه و تحلیل قرار نگیرد. بدرستی روشن نیست که کدام اسرار محرمانه ای در اظهارات ظریف بباد رفته است که رئیس جمهور فرمان تعقیب و دستگیری و محاکمه انتشار دهنده آنرا صادر کرده است؟
البته که آقای رئیس جمهور، آخوند حسن روحانی برآشفته است که این فایل صوتی برای انتشار نبوده است و بخشی از پروژه بررسی استراتژیک رئیس جمهور بوده است. که بیرون دادن چنین نواری در این زمان حساس چیزی نیست مگر کارشکنی در مذاکرات احیای برجام. ظاهرا، انتشار فایل صوتی تاکنون یک قربانی گرفته است که کسی نیست مگر، حسام الدین آشنا، رئیس بررسی های استراتژی ریاست جمهوری.
مسلم است که سخنان ظریف بمذاق بسیاری که خود را در رقابت با او و رئیس وی می بینند خوش ننشیند، بویژه اگر در تخریب فرد و یا نهادی بکار رود، نماد التزام و تعهد مطلق بولایت، مثل سردار شهید قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس، نماد اقتدار برون مرزی حکومت اسلامی، و یا آنچه ظریف “میدان” مینامد در برابر”دیپلماسی” که خود را نماد آن میخواند. رئیس جمهور بر آنست که ظریف اسراری را فاش نساخته است بلکه از رابطه دوبال دیپلماسی و میدان سخن گفته است، رابطه ای که ضرورتا ممکن است که همراه باشد به تقابل و تعامل که همیشه به توفق و غلبه میدان بر دیپلماسی میانجامیده است.
سر مقاله کیهان، بوق ولایت، اما، ظریف را متهم به فرا افکنی نموده بآن دلیل که هر شکست و ناکامی در دیپلماسی را بدخالتهای میدان نسبت میدهد. در نقد فایل صوتی، سرمقاله میافزاید که ظریف با “القای دوگانه دروغین «میدان- دیپلماسی» مدعی شده است که اقدامات منطقه‌ای ایران در روند دیپلماسی و از جمله روند برجام اخلال ایجاد کرده است. حال آنکه واقعیت آنستکه قدرت و هیبت نیروی نظامی میدان پیوسته حامی و راهگشای دیپلماسی بوده است.
تا کنون کدام پیروزی را دیپلماسی با پشتوانه میدان بدست آورده است، سوالی ست که سرمقاله کیهان پاسخی بدان نمیدهد. اما، تاکید میکند، سوالی که مقامات مسئول در باره آن سکوت برگزیده اند آنستکه آیا، برجام جز خسارات جبران ناپذیر، چیز دیگری ببار آورده است (نقل بمضمون، کیهان اردیبهشت 10). بگذریم که حسین شریعتمداری، نماینده ولایت فقیه در کیهان، یک روز زودتر انتشار فایل صوتی را مخابره پیامی بامریکا خواند مبنی براین که میدان در راه دیپلماسی سنگ اندازی میکند.
این داستان بدان جهت نقل گردید که نشان بدهیم انتشار فایل صوتی بازتابنده رقابت ها و اختلافات درون نظام، بین ولایت و یکی از سه قوای جمهوری، قوه مجریه است. برغم گرد و غباری که بپا کرده است، انتشارفایل صوتی تغییر و تحولی در ساختار قدرت بوجود نمیآورد. اگر از تلخی هایی که ظاهرا از انتشار فایل صوتی برخاسته است بگذیریم، انتشار فایل صوتی نهایتا در خدمت تحکیم و تداوم نظام بکار میرود. چون این تصور را بوجود میاورد که در واقع در جامعه پر سکون ولایت گفتگویی نیز بوقوع می پیوندد و بحثی هم در میگیردبویژه اگر دریچه ای بر روی افشای حقیقت گشوده شود. تردید نباید داشت که نظام انتظار دارد که انتشار فایل صوتی تنور انتخابات را داغ نماید.
اما، حقیقتی که ظریف ناخواسته دست بافشای آن زده است، افشای چهره و یا هویت واقعی خویش است. او نشان میدهد که تا چه حدی تحقیر پذیر است و تا کجا تن به خواری و حقارت میدهد. او التماس میکند که او را ببازی بگیرند و شان او را بعنوان وزیر امورخارجه حرمت نهند. در واقع ظریف در این فایل صوتی، از خواری و حقارت خویش، پرده بر میکشد و نشان میدهد که وزیر امورخارجه، عمله ای بیش نیست در حکومت اسلامی. نه باو اعتمادی هست و نه برای نظر او اهمیتی قایل اند. ظریف در این فایل صوتی پیش از افشای دستگاه و یا نهادی، خود را افشا کرده است، شخصیت و کیستی و چیستی خویش را عینیت بخشیده است. چه بسا، انچه او ناگفته گذارده است بدون تردید او را بسی عمیقتر افشا نماید و نقاب تزویر و فریب را بهتر از چهره او برگیرد.
البته، باید بیاد داشته باشیم که ظریف یک تافته جدا بافته نیست. چون، در نظام مقدس ولایت هرگز به وزارت و ریاست و مدیریت ارتقا نیابی اگر تن بخواری و حقارت ندهی و زبان به تملق و چاپلوسی و یا حمد و ستایش باز نگشایی. امثال ظریف بسیاراند که توانسته اند علم و دانش دانشگاهی را در تبعیت از شریعت اسلامی و تعلیمات حوزه ای در آورند. بی دلیل نیست که فساد سراسر نظام را دچار پوسیدگی و فروریزی از درون کرده است. چرا که التزام و تعهد بولایت است، نه به علم و داده های علمی و خرد و عقل انسانی، شرط ضروری رسیدن بقدرت و ثروت.
تنها ظریف نیست که پیرهن یقه آخوندی بتن میکند و بعربی از امام علی نقل قول میکند و ادعا دارد که در تحلیل مجتهد است و در اجرا مقلد. با اطمینان خاطر میتوان گفت که اکثر اعضای کابینه و مراتب فوقانی سازمانهای دولتی از قماش ظریف اند، ناله های شکوه آمیزی که از گلوی ظریف برمیخیز، از گلوی همردیفان او از جمله رئیس جمهور نیز بگوش میرسد. آخوند روحانی شکوه سر دهد که بعداز 42 سال هنوز معلوم نیست که رئیس جمهور چکاره است. برای انجام این امر تفسیر قانون اساسی لازم است. آخوند حسن روحانی شکوه خود را بدینگونه مطرح میکند:
مردم به برنامه‌های رئیس جمهور رای می‌دهند، مجلس نیز برنامه‌های هیات دولت را بررسی میکند و آن وقت دوباره برنامه 5 ساله نوشته می‌شود (انتخاب، 31 فروردین 1400).
در این راستا دریغ است که ناله ای که از گلوی وزیر بهداشت، سعید نمکی بگوش میرسد یادی نکینم. چون شکوه او در واقع از دل نازکی ست. از او نقل شده است که گفته است از گزارش اموج کرونا بحضرت ولی فقیه، خود داری میکند بآن دلیل که نمیخواهد سبب غصه حضرت ولایت را فراهم آورد.
تا زمانیکه افرادی مثل جواد ظریف و سعید نمکی در نظام مقدس حکومت اسلامی پیدا میشوند، نظام ادامه خواهد یافت تا قیامت.
فیروز نجومی
Firoz Nodjomioi