«دانشمندان ایرانی با محوریت محسن فخریزاده، در سال ۱۳۸۲ می‌توانستند در صورت صدور فرمان مقام‌های ارشد حکومت، بمب اتم بسازند»
کتاب جدیدی تحت عنوان «تلاش پرمخاطره ایرانی برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای» قرار است به زودی در ایالات متحده منتشر شود که در آن با استناد به آرشیو سرقت شده هسته‌ای ایران، گفته شده است که جمهوری اسلامی ایران سال‌ها پیش از توانایی ساخت سلاح هسته‌ای در یک دوره زمانی کوتاه برخوردار شده است.
دیوید آلبرایت، رئیس موسسه علم و امنیت بین‌المللی، و سارا برکهارد، از محققان همین موسسه، نویسندگان این کتاب هستند و آن را بر اساس اسناد آرشیو هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که اسرائیلی‌ها در سال ۱۳۹۷ از داخل ایران سرقت و به اسرائیل منتقل کردند، تنظیم و برای انتشار آماده کرده‌اند.
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست که روز شنبه در گزارشی به بخش‌هایی از این کتاب اشاره کرده است، می‌گوید نویسندگان این کتاب تاکید کرده‌اند که حکومت ایران در سال ۱۳۸۲ بر چالش‌های فنی در مسیر رسیدن به توانایی ساخت سلاح هسته‌ای چیره شد و به آمادگی لازم برای آزمایش یک بمب اتم را دست یافت.
در این کتاب همچنین به نام محسن فخریزاده، از مدیران کلیدی برنامه‌های موشکی و هسته‌ای ایران که هفتم آذر ۱۳۹۹ در آب‌سرد دماوند ترور و کشته شد، اشاره و نوشته شده است که دانشمندان ایرانی با محوریت او، در سال ۱۳۸۲ می‌توانستند در صورت صدور فرمان مقام‌های ارشد حکومت، بمب اتم بسازند.
به گزارش واشنگتن پست، نویسندگان کتاب عقیده دارند شیوه ایرانی‌های برای ساخت بمب اتمی «کاملا بومی» است و از خارج الگوبرداری نشده است. در سال‌های اولیه افشای تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای، گفته شده بود تهران قصد داشت برای ساخت بمب اتمی از عبدالقادر خان، که از او با عنوان «پدر بمب هسته‌ای پاکستان» یاد می‌شود، کمک بگیرد.
جامعه اطلاعاتی ایالات متحده سال‌ها پیش و در آغاز تلاش‌های بین‌المللی برای مذاکره با تهران با هدف مهار جاه‌طلبی‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، ضمن اشاره به آن تلاش‌های تهران، گفته بودند که برنامه نظامی هسته‌ای ایران در سال ۲۰۰۳ میلادی (۱۳۸۲ خورشیدی) متوقف شده است.
جمهوری اسلامی ایران همواره تلاش برای دستیابی به توانایی سلاح هسته‌ای را رد کرده است و می‌گوید برنامه هسته‌ای ایران جنبه صلح‌آمیز دارد و با هدف تولید انرژی و نیز کاربردهای آن در حوزه پزشکی دنبال می‌شود. ایالات متحده و جامعه بین‌المللی در مورد صحت آن ادعا تردید دارند.
در همین راستا، ایران و شش قدرت جهانی عضو گروه ۵+۱ پس از سال‌ها گفت‌وگوی دیپلماتیک، سرانجام در ۲۳ تیر ۱۳۹۴ در وین به توافقی دست یافتند که بر مبنای آن، محدودیت‌های سنگین و مشخصی بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران در ازای لغو تحریم‌های مربوط به همان فعالیت‌ها، اعمال می‌شود.
واشنگتن سه سال بعد با هدف دستیابی به یک توافق بهتر که فعالیت‌های موشکی و منطقه‌ای ایران را نیز دربربگیرد، از آن توافق موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک یا برجام خارج شد و ایران نیز در واکنش، تعهدات خود را در آن نادیده گرفت. دو طرف برای احیای توافق در حال مذاکره غیرمستقیم هستند.