عضو شورای اسفرجان خبر داده طرحی که قرار بود برای گردشگری اجرایی شود انحراف پیدا کرد و به جایش ویلاهایی برای تعدادی از مسئولان شهرستان شهرضا و استانداری ساخته‌اند.
منصور حیدرپور به پیام ما گفته «قرار بود طرح گردشگری ساخته شود و اسفرجان هم روستای نمونه گردشگری باشد اما مدتی بعد طرح انحراف پیدا کرد و به جایش ویلاهایی برای تعدادی از مسئولان شهرستان شهرضا و برخی از مسئولان استانداری ساختند.»
او گفته «تعدادی ویلا را هم به صورت شخصی خرید و فروش کردند. این در حالی است که اینجا از اساس خارج از محدوده اسفرجان است و نباید آبی از روستا به آن اختصاص پیدا کند اما سال‌‌ها به‌صورت غیرقانونی از آب شرب و کشاورزی مردم استفاده شده است.»
جمعیت اسفرجان ۸ هزار نفر است اما در ایام تعطیل به ۲۰هزار نفر هم می‌رسد. آب شرب مردم این منطقه بر دو چاه استوار است و چاه اصلی در پایین طرح گردشگری است. به گفته حیدرپور این چاه در مقطعی به صورت غیرقانونی از اداره آبفا به مبلغ بیش از۲۰۰میلیون تومان خریداری شده تا به دهکده گردشگری واگذار شود و به دنبال آن مردم برای تامین آب روستا به منبعی متوسل شدند که از اساس آلوده بوده است. در آن زمان روستاییان ۱۸ ساعت بی‌آب ماندند و در ادامه با اعتراض تاسیساتی که آب را به سمت دهکده منتقل می‌کرد، شکستند.
حالا عضو شورای اسفرجان خبر داده یک استخر غیرمجاز و خارج از محدوده طرح برای دستیابی به آب سرچشمه کنی زده‌اند. ظرفیت استخر هنوز مشخص نشده اما با توجه به حجم حفاری که صورت گرفته به نظر می‌رسد بالای یک میلیارد مترمکعب باشد.
در این گزارش آمده بیش از ۲۰ ویلای یک تا دو طبقه در این محدوده ساخته شده که هنوز منبع آبشان مشخص نیست. حسین بهزادفر، بخشدار شهرضا گفته «فعلا آب شرب ویلاها از طریق تانکر فراهم می‌شود، هیچ کار خلاف قانونی در رابطه با این دهکده صورت نگرفته هر وقت که مجوز نهایی اخذ شود ادارات ملزم می‌شوند تا به این ویلاها هم دسترسی به آب دهند، نمی‌شود که بگویند چون آب نداریم به این ساختمان‌‌ها آب نمی‌دهیم. به هر حال این دهکده ایجاد شده و باید به آن آب تعلق گیرد.»
ویلاسازی و برهم زدن بافت یک منطقه سابقه درازی در ایران دارد. سال پیش خبر رسید که به دلیل بحران کمبود آب در ۱۰ سال گذشته مهاجرت‌ها به شمال کشور افزایش یافته و این امر و اعطای مجوزهای بی‌رویه برای ساخت‌وساز موجب خشک شدن بسیاری از تالاب‌ها شده است. ویلاسازی و تغییر بافت در مناطق روستایی و شهری در حالی انجام می‌شود که بیشتر مناطق ایران اکنون با بحران کم‌آبی و آب آشامیدنی روبه رو است. سیاستهای ناکارآمد در زمینه مدیریت منابع آبی و کم‌آبی، مدت‌هاست اعتراضاتی را در استان‌های مختلف به همراه داشته اما هنوز سیاستهای جاری بی توجه به این موضوع است.