به بن بست رسیدن دور جدید مذاکرات برجام شاید برای ملایان این پیام را برجسته کرده باشد که این دور از مذاکرات,نه مذاکرات احیای برجام, بلکه دوران تعیین تکلیف نظام خواهد بود و اراده جهانی بر گل گرفتن پروژه اتمی, پروژه موشکی, پایان دادن به نقش تنش آفرین در منطقه و حمایت آنان از گروه های تروریستی, است. 
رژیم جمهوری اسلامی که خمینی بنیان گذاشت, بسیار تلاش کرد که نوعی از اقتدار اسلامی را به معرض نمایش جهانیان بگذارد و به خیال خود, قبله آمال مستضعفان جهان گردد و یک رژیم اسلامی تهاجمی و غیر متعارف را عرضه کند, خمینی تسخیر سفارت کشور ابر قدرت آمریکا را انقلاب دوم نامید و عملا وارد فاز رویارویی خطرناک با غرب به سرکردگی آمریکا شد, که خروج از آن لاجرم چیزی جز عقب نشینی از تمامی شعارهای خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی و در نتیجه تغییر ماهیت نظام نخواهد بود.
در ادامه این رویارویی با ابر قدرت جهانی, کشور در معرض تحریم ها و فشار های حداکثری قرار گرفت ,فساد بی حد و حصر پایوران جمهوری اسلامی و گرانی سرسام آور و فزاینده, اکثریت مردم ایران را به ورطه فقر و فلاکت کشاند.
خامنه ای در این دور از مذاکرات احیای برجام با یک دست کردن قدرت و نشاندن آخوند جنایتکار و تحت تعقیب بین المللی بنام رئیسی در جایگاه رئیس جمهور, عملا رویارویی با آمریکا و جهان را به سطح و مدار خطرناکی ارتقاء داد.
اعضای هیئت مذاکره کننده دولت رئیسی را کسانی تشکیل می دهند که قبلا در ادبیات خود برجام را یک ترکمانچای می دانستند, دولت رئیسی معتقد است که باید با اقتدار با کشورهای غربی برخورد کرد و حتی برای جهان شرط و شروط سنگینی هم تعیین کرده بود.
موضعگیری ها در آستانه شروع دور جدید مذاکرات وین نیز گویایی همین نگاه و روحیه می باشند, سخنگوی وزارت خارجه رژیم شرط برداشتن بی قید و شرط همه تحریم ها و تعهد دولت آمریکا مبنی بر این که تعهد و امضای آن ها توسط هیچ طرفی بی اعتبار نشود و به هیچ وجه و تحت هیچ عنوانی از توافق جدید خارج نشوند و کشورهای اروپایی نیز تعهد بدهند که به برجام متعهد باشند و خسارات ناشی از تحریم ها را که بالغ بر صدها میلیارد دلار می باشد را نیز بپردازند.
طرح چنین خواسته ها و قرار دادن چنین شروطی بیانگر این حقیقت است که پایوران رژیم ولایت فقیه در عوالم خود سیر می کنند و با جهان واقعی بسیار فاصله دارند, در عالم واقع میز مذاکرات بر این اصل مبتنی است که طرف های مذاکره کننده در جعبه و در سبد خود چه چیزی برای عرضه کردن دارند و بر سر میز مذاکرات چه می دهند چه می گیرند؟
در عالم واقع و به دور شعر و شعار ها باید دید ملایان در چنته خود چه دارند تا طرف های مذاکره خود را ترغیب به توافق دلخواه خودشان بکنند؟
واقعیت اینست که هیچ چیز قابل توجهی در جعبه ملایان نیست, و آن ها برای ترغیب طرف مقابل خود در مذاکرات راهی به جز “نرمش قهرمانانه” ندارند.
لیکن سئوال مقدر در این جا این است که آیا این بار کسی خریدار “نرمش قهرمانانه” آنان است؟
یا باید ملایان از بسیاری چیز ها که دارند و کارهایی که تا کنون کردند عقب بتمرگند؟
انگلستان روز یکشنبه به جمهوری اسلامی هشدار داد که آخرین فرصت برای پیوستن مجدد به مذاکرات توافق هسته ای را از دست ندهد.
لیز تراس وزیر امور خارجه انگلیس گفت: آخرین فرصت برای جمهوری اسلامی است تا این کار حیاتی را انجام دهد,اجازه نخواهیم داد جمهوری اسلامی به سلاح هسته ای دست یابد.
از سوی دیگر انالنا بربوک وزیر خارجه آلمان در جمع خبرنگاران اخطار مشابهی به ملایان داده و گفته است: در روزهای گذشته هیچ گونه پیشرفتی نداشتیم, زمان در حال اتمام است.
یک هیئت آمریکایی به سرپرستی رابرت مالی فرستاده ویژه آمریکا در امور ایران, هفته گذشته به وین سفر کرد تا به طور غیر مستقیم, از طریق متحدان اروپایی با هیئت مذاکره کننده جمهوری اسلامی مذاکره کند.
اندکی پس از از سرگیری مذاکرات, انتونی یلیکن وزیر امور خارجه آمریکا نسبت به چشم انداز مذاکرات ابراز نگرانی کرد و گفت باید به شما بگویم حرکت ها و لفاظی های اخیر جمهوری اسلامی دلیل زیادی برای خوش بینی به ما نمی دهد.
واقعیت این است که اگر قبلا مردم ایران به توافقات برجام به عنوان یک مخرج و یک مسکن برای دردهای بی شمار خود می نگریستند, امروز اکثریت مردم ایران خود رژیم حاکم را عامل نابسامانی ها, فقر, بدبختی و دردهای بی شمار خود می دانند و تا این رژیم قرون وسطایی حاکم باشد, درب بر همین پاشنه می چرخد.
کاوه آل حمودی