سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با گذشت بیش از دو سال از سرکوب گسترده اعتراضی مردمی در آبان ۱۳۹۸، نتایج تازه‌ترین تحقیقات خود را درباره این اعتراض‌ها و نقاط قوت اقدامات معترضان منتشر کرد. مهم‌ترین نتیجه آن نشان می‌دهد که معترضان در تخریب اموال عمومی و خصوصی نقشی نداشته‌اند.
نتایج این تحقیق با عنوان «تاکتیک‌های حریف در شکل‌دهی اغتشاشات شهری»، در تازه‌ترین شماره فصل‌نامه «مدیریت بحران و وضعیت‌های اضطراری»، وابسته به دانشگاه «امام حسین» سپاه پاسداران منتشر شده است.
جامعه آماری این تحقیق کم‌نظیر متشکل از کلیه فرماندهان، مسوولان و صاحب نظران دارای شناخت کـافی بـه مدیریت بحران و ۳۰ نفر از فرماندهان، مسوولان تیپ‌های امنیتی، سازمان اطلاعات سپاه، سازمان بسیج و قرارگاه «ثـار‌الله» تهران است.
در ابتدای این تحقیق آمده که ماهیت اعتراض‌ها در ایران دهه ۹۰ تفاوت چشم‌گیری با اعتراض‌های دهه ۷۰ و ۸۰ یافته‌اند و اغلب این اعتراض‌ها را طبقه فرودست، کارگر و فقیر شهری شکل می‌دهند که گستردگی و پراکندگی این اعتراض‌ها و ماهیت ضدحکومتی آن از مهم‌ترین این تفاوت‌ها هستند.
این تحقیق اذعان کرده است: «افرادی از طبقه فرودست و بخشی از طبقـه متوسـط کـه نحیف‌تر و ضعیف‌تر شده‌اند، به‌خصوص جوانانی که از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی چشم‌انداز روشنی پیش روی خود نمی‌بینند، خسته و ناامید از صورت‌بندی‌های رایج و غالب، مسیر این اعتراضات را پی گرفته‌اند.»
این عبارت بالا در واقع اعتراف غیرمستقیم این تحقیق مبنی بر عبور جامعه ایران از دو جریان اصلی محافظه‌کار و اصلاح‌طلب در جمهوری اسلامی است که پیش‌تر و بارها از سوی رهبران هر دو جریان چنین گذاری تکذیب و پذیرفته نشده بود.
بررسی و تحلیل تاکتیک‌های روانی و میدانی معترضان در آبان ۱۳۹۸ به همراه شعار‌هایی که نشان دهنده گذر معترضان از حاکمیت جمهوری اسلامی هستند، از مهم‌ترین بخش‌های این تحقیق را تشکیل می‌دهند.
تاکتیک‌های عملیات روانی معترضان در آبان ۱۳۹۸
این تحقیق براساس نظر کارشناسان و فرماندهان امنیتی نوشته است معترضان در آبان ۱۳۹۸ از تاکتیک‌های «کلی‌گویی»، «شایعه‌سازی»، «تصدیق اشخاص معروف» (حمایت هنرمندان) و «انتقال حرمت‌ها» (شعارهای از قبیل یا «حجه‌ابن‌الحسن، ریشه ظلم رو بشکن») بهره می‌گرفتند.
آن‌طور که این فرماندهان گفته‌اند، معترضان هم‌چنین از تاکتیک «ترور شخصیت» آیت‌الله «علی خامنه‌ای» و سایر مراجع تقلید در این اعتراض‌ها نیز استفاده کرده‌اند.
این تحقیق هم‌چنین میگوید معترضان از «تکرار زمان‌بندی شده»، به‌ویژه موضوع گرانی‌ها و وضعیت نامناسب اقتصادی به دیگر تاکتیک‌های روانی استفاده می‌کردند.
تحقیق انجام شده از «حمل پرچم‌های بدون آرم جمهوری اسلامی»، «خواندن سرودهای ایران»، «انتشار شب‌نامه»، «حمل پلاکارد‌های توهین‌آمیز به مقام‌های عالی‌رتبه نظام»، «دیوارنویسی»، «سوگواری برای شهدای راه آزادی»، «بدبین کردن مردم نسبت به بسیج و سپاه» و «شعارهای حساب‌شده» از دیگر تاکتیک‌های معترضان نام برده است.
در این تحقیق هم‌چنین آمده است که معترضان در سال ۱۳۹۸ از ابزار‌هایی هم‌چون دموکراسی‌خواهی، شعر، شعارهای احساسی، جوک و طنز، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، خبرهای کوتاه، فـیلم مسـتند، موسـیقی و فیلترشکن استفاده می‌بردند.
تاکتیک‌های میدانی معترضان آبان ۱۳۹۸
بخش دیگری از این تحقیق مربوط به بررسی تاکتیک‌های میدانی معترضان در آبان ۱۳۹۸ به منظور نشان دادن اعتراض‌ها و خواسته‌هایشان است.
این تحقیق میگوید «کنار گذاشتن حجاب توسط زنان»، «راه‌اندازی تجمعات خیابانی»، «هو کردن ناجا و بسیج»، «ایجاد سروصدا»، «تجمعات نقطه‌ای»، «استفاده از خانم‌های محجبه» و «استفاده فراوان و موثر از سیستم حمل و نقل عمومی» از مهم‌ترین تاکتیک‌های معترضان در آبان ۱۳۹۸ بوده است.
در این تحقیق هرچند ادعای کلی و مبهم تخریب اماکن عمومی و حمله به مراکز دولتی از سوی معترضان بار دیگر مطرح شده اما به جزییات این حملات و نحوه شکل‌گیری و سازمان‌دهی مهاجمان هیچ اشاره‌ای نشده است.
در این بخش از تحقیق به ۲۰ تاکتیک میدانی معترضان آبان ۱۳۹۸ اشاره شده ولی هیچ اشاره‌ای به حمله معترضان به اماکن عمومی و تخریب و آتش زدن بانک‌ها و سایر اموال عمومی نشده است.
هیچ یک از این ۳۰ فرمانده نظامی، اطلاعاتی و امنیتی در این تحقیق حتی در یک مورد هم اشاره‌ای به این موضوع نکرده و تنها گفته‌اند که معترضان تنها قصد مقابله با نیرو‌های سرکوب‌گر را داشته و اقدام به ایستادگی در برابر آن‌ها می‌کرده‌اند.
این موضوع یکی از اصلی‌ترین یافته‌های این تحقیق است که نشان می‌دهد برخلاف ادعاهای مکرر مقام‌های جمهوری اسلامی، معترضان در آبان ۱۳۹۸ نه برنامه‌ای برای حمله به اماکن عمومی و تخریب آن‌ها داشته و نه نقشی در این تخریب‌های گسترده ایفا کرده‌اند.
موضوع تخریب گسترده اموال عمومی، از جمله بانک‌ها، حمل و نقل عمومی و مراکز دولتی همواره یکی از اصلی‌ترین مباحث در اعتراض‌های دهه ۹۰ در ایران بوده است.
معترضان می‌گویند نیرو‌های امنیتی و سازمان‌دهی شده لباس شخصی با حمایت نیرو‌های سرکوب اقدام به تخریب اموال عمومی کرده و با معرفی معترضان به عنوان عاملان این تخریب‌ها، تلاش می‌کنند هم سرکوب‌های خون‌بار را توجیه و هم افکار عمومی را در این زمینه فریب دهند.
در شبکه‌های اجتماعی فیلم‌های متعددی از تخریب اموال عمومی و مردم از سوی این نیرو‌ها، به‌یژه پلیس ضد شورش منتشر شده که مقام‌های جمهوری اسلامی هرگز مسوولیت این اقدامات فریب‌کارانه و تخریبی را برعهده نگرفته‌اند.
این تحقیق حالا با گذشت دو سال از گسترده‌ترین و خون‌بارترین اعتراض‌های مردمی در چهار دهه حکومت روحانیون بر ایران، به طور غیر مستقیم اعتراف کرده است که معترضان در تخریب‌های مورد ادعای مقام‌های جمهوری اسلامی تقریبا هیچ نقشی نداشته‌اند.
تحقیق انجام شده تلاش داشته است با بررسی تاکتیک‌های روانی و میدانی معترضان، هم به نوعی نقاط قوت آن‌ها را نشان دهد و هم در لابه لای طرح برخی مصادیق، ادعاهای مقام‌های جمهوری اسلامی علیه آن‌ها را باز تکرار کند. اما مشخص شدن این مساله که معترضان در حمله و تخریب اموال عمومی در آبان ۱۳۹۸ نقشی نداشته‌اند، از مهم‌ترین نتایج برآمده از لابه‌لای سطور این تحقیق است که نشان می‌دهد نهاد‌های اطلاعاتی و امنیتی از تاکتیک «فرافکنی» و «اتهام‌افکنی» علیه معترضان استفاده می‌کنند تا بتوانند سرکوب خون‌بار آن‌ها را قانونی نشان دهند.
بهنام قلی‌پور – ایران وایر: