«جامعه‌ای که مملو از اختلاس و مجرمین یقه‌سفید است نمی‌تواند جامعه شادی باشد»
سال گذشته، سازمان ملل متحد، گزارش سالانه شادی جهان را منتشر کرد. گزارشی که معیار بررسی آن، سرانه تولید ناخالص داخلی، حمایت اجتماعی دولت، امید به زندگی سالم، حق انتخاب و شاخص برداشت از فساد است.
به گزارش تجارت نیوز، فنلاند برای چهارمین سال متوالی، شادترین ملت جهان معرفی شد و پس از آن کشورهای دنمارک، آیسلند، سوییس و هلند قرار دارند که در جدول خوشحال‌ترین ملل جهان، اول تا پنجم‌اند. نیوزیلند تنها کشور غیر اروپایی است که در این رده‌بندی در میان ۱۰ کشور نخست قرار دارد.
افغانستان، غمگین‌ترین کشور جهان است و قبل از آن، لسوتو، بوتسوآنا، روآندا و زیمبابوه قرار دارد.
اما شرایط ایران در مقایسه با کشورهای دیگر چگونه است؟ اسرائیل در رتبه ۱۲ شادی جهان قرار دارد. رتبه بحرین ۲۲ و امارات متحده عربی ۲۵ است.
بر اساس این گزارش شرایط مردم پاکستان، عراق و لیبی از ایران بهتر است. لبنان و زیمباوه و افغانستان از جمله کشورهایی هستند که شرایط بدتری در مقایسه با ایران دارند.
حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران، روز یکشنبه در مصاحبه‌ای با پایگاه خبری بهار گفت: «امروز بحث همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و رتبه‌بندی معلمان را داریم و می‌بینید که اقشار گوناگون هر یک به اشکالی اعتراض خود را نشان می‌دهند. پس در چنین وضعیتی هرگز نمی‌توان انتظار داشت که شاخص شادی و نشاط اجتماعی در کشور بالا باشد. جامعه‌ای که مملو از اختلاس و مجرمین یقه‌سفید است نمی‌تواند جامعه شادی باشد. در کشوری که به گفته وزارت بهداشت تا سال ۹۴ بیست و یک تا بیست و سه درصد مردم دست‌کم یک اختلال روانی دارند، چگونه می‌توان انتظار شاد بودن و بالا بودن این شاخص را داشت؟ جامعه‌ای که آمار پرونده‌های قضایی و خشونت‌های اجتماعی و اعتیاد و طلاق آن سر به فلک کشیده است، چگونه می‌تواند شاد باشد؟»
موسوی چلک با بیان این که اگر قرار است وضعیت تغییر کند باید سیاست‌گذاری‌های کلان کشور در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی همگی تغییر کند تا وضعیت اندکی بهبود پیدا کند، افزود: «در این وضعیت است که مردم می‌توانند امید بیشتری داشته باشند و شاخص نشاط در جامعه بالاتر رود؛ خشونت، جرم، آسیب، و پناه بردن به مواد مخدر، الکل، و فضای مجازی کمتر شود؛ و مردم احساس مسئولیت اجتماعی بیشتری داشته باشند، تا شاهد همبستگی، تاب‌آوری، همکاری، همگرایی، و سرمایه اجتماعی بیشتر باشیم.»
از سوی دیگر، سلمان کدیور، فعال سیاسی و از منتقدان دولت رئیسی، در مصاحبه‌ای با تارنمای امتداد، گفته‌های خطیبان نماز جمعه را باعث افزایش یاس و خشم در مردم خواند. او گفت: «به عنوان نمونه، در حالی که مردم با کمبود بدیهیات روزمره و معیشت خود دست و پنجه نرم می‌کنند، هنگام دنبال کردن اخبار، متوجه می‌شوند که امام جمعه شهرشان، به فرض اسب سواری بانوان را موجب چشم‌چرانی دانسته است!»
کدیور افزود: « شاید یکی از بهترین لطف‌هایی که رسانه‌ها می‌توانند برای آرامش روانی مردم داشته باشند، این باشد که عصرهای جمعه، خطبه‌های نماز جمعه را پوشش ندهند. چون، وقتی مردم این خطبه‌ها و اظهارات را می‌شنوند، هر بار خشمشان بیشتر شده و دچار یاس و ناامیدی خواهند شد.»