اسرائیل‌هیوم: چه کسی در واشنگتن از تهران می‌ترسد؟

By | ۱۴۰۱-۰۴-۱۴

«ایران کشور بزرگ و مهمی است و نیازی به شروع جنگ غیرضروری با آن نیست؛ در عین حال ایران در بحران اقتصادی است و ارتش آن به‌اندازه‌ای که تهران متقاعدمان کرده است، قدرتمند نیست»

نشریه عبری‌ «اسرائیل‌هیوم» در یادداشتی تحلیلی به قلم ایال زیسر (Eyal Zisser)، از اساتید گروه تاریخ خاورمیانه در دانشگاه تل‌آویو، نوشت که نگرانی‌های آمریکا از ایران قابل درک و توجیه نیست و به‌هیچ‌وجه شایسته نیست که مقام‌های واشنگتن تلاش می‌کنند پشت اسرائیل پنهان شوند و اسرائیلی‌ها را مقصر بدانند.

در این یادداشت آمده است: «مشخص نیست چرا هر بار که انفجاری در یکی از تاسیسات هسته‌ای ایران گزارش می‌شود یا وقتی یک مقام ارشد سپاه پاسداران جلو خانه‌اش در قلب تهران کشته می‌شود، مقام‌های ارشد ناشناس در واشنگتن اعلام می‌کنند آمریکا مسئول این اقدام نبوده و به‌طور ضمنی مسئولیت آن را برگردن اسرائیل می‌گذارند که درنتیجه، اقدام انتقام‌جویانه ناشی از آن نیز باید متوجه این کشور شود.»

در سال‌های اخیر، زمانی‌که شبه‌نظامیان طرفدار جمهوری اسلامی در عراق هدف قرار گرفته‌اند، نیز روندی مشابه تکرار شده است. این شبه‌نظامیان گروه‌هایی‌اند که به جمهوری اسلامی در تلاشش برای تحت کنترل داشتن کشور عراق و ایجاد یک پل زمینی از تهران به دریای مدیترانه کمک می‌کنند.

اما درحالی‌که ایرانی‌ها و شبه‌نظامیان وابسته به آنان بدون نیاز به بهانه، بادلیل یا بی‌دلیل هرازگاهی به نیروهای آمریکایی مستقر در عراق حمله می‌کنند، مقام‌های ارشد آمریکایی از نگرانی این‌که مبادا کسی در عراق یا ایران به فکر انتقام هدف قرار گرفتن شبه‌نظامیان و تسویه‌حساب بیفتد و به آمریکایی‌ها در عراق حمله کند، به‌سرعت فاش می‌کنند که اسرائیل پشت حمله به آن‌ها بوده است.

به‌تازگی نیز ماجرایی مشابه همین، تکرار شد که در آن، مقام‌های پنتاگون البته به‌طور ناشناس اعلام کردند اسرائیل فعالیت‌های خود علیه اهداف مرتبط با ایران را به‌‌حدی غیرمعمول تشدید کرده است و بدون درخواست مجوز از آمریکا یا مطلع‌کردن واشنگتن از اقدامات خود، دست به عمل می‌زنند.

به نوشته زیسر، آمریکایی‌ها تنها در یک مورد، این عادت خود را ترک کردند و آن زمانی بود که خودشان «سر مار»، یعنی فرمانده وقت سپاه قدس و مردی را که چهره پشت توسعه‌طلبی‌های جمهوری اسلامی در منطقه محسوب می‌شد، یعنی قاسم سلیمانی، را در ژانویه ۲۰۲۰ (دی‌ماه ۱۳۹۸) از میان برداشتند. این «ترور» موفقیت‌آمیز تلقی شد، زیرا مانع از واکنش واقعی ایرانیان به ضربه شده بود.

در ادامه این یادداشت آمده است: «ناگفته نماند که آمریکایی‌ها معمولا مقابل ایران با تردید و مصالحه رفتار می‌کنند. و به این ترتیب بود وقتی ایرانی‌ها در تابستان ۲۰۱۹ به تاسیسات نفتی عربستان سعودی و  [بعدتر به] امارات متحده عربی حمله کردند، آمریکایی‌ها اصلا پاسخی ندادند؛ با وجود این‌که این دو کشور متحدان نزدیک آمریکا محصوب می‌شوند، آن‌ها به حمله پاسخی ندادند. حتی وقتی پایگاه‌های ایالات متحده هدف حمله فرستادگان ایران در منطقه قرار گرفت، پاسخ ایالات متحده به آن ناچیز بود.»

اما ایالات متحده مهم‌ترین متحد اسرائیل است و به نوشته ایال زیسر، «نباید به چند مقام ناشناس اجازه داد دوستی و تعهد آمریکا به امنیت اسرائیل را زیر سوال ببرند». او می‌افزاید: «از این‌ها گذشته، اکنون سال ۱۹۴۸ میلادی نیست که هم پنتاگون و هم وزارت خارجه آمریکا به‌دلیل نگرانی از تبدیل‌شدن اسرائیل به یک کشور اقماری روسیه و این ارزیابی که اسرائیل از جنگ با اعراب جان سالم به‌در نخواهد برد، در تلاش برای جلوگیری از تشکیل دولت اسرائیل مشارکت و آمریکایی‌ها را مجبور به مداخله و اعزام نیرو به منطقه برای جلوگیری از یک هولوکاست دیگر کردند.»

نویسنده معتقد است که به‌هرحال، «درمورد این افشاگری‌های متعدد که به‌طور ضمنی اسرائیل را عامل پشت تنش‌های منطقه‌ای معرفی می‌کند، چیزی مبهم و ناسالم وجود دارد».

او اشاره می‌کند، همان‌طور که مناخیم بگین، یکی از نخست‌وزیران پیشین اسرائیل گفت، این کشور یک کشور مستعمره و تابع آمریکا نیست و برای هیچ اقدامی نیازی به تایید آن ندارد.

قطعا اسرائیل هم منافع خود را دارد که همیشه با منافع آمریکایی‌ها همسو نیست و باید براساس این منافع ملی خود عمل کند.

علاوه بر این، نویسنده نگرانی آمریکایی‌ها درمورد ایران را «نه قابل درک می‌داند و نه موجه». او می‌افزاید: «ایران کشور بزرگ و مهمی است و نیازی به شروع جنگ غیرضروری با آن نیست. اما در عین حال، نیازی به اغراق درمورد قدرت آن نیست. به هر حال، ایران در شرایط بحران اقتصادی جدی قرار دارد و ارتش آن به‌اندازه‌ای که تهران متقاعدمان کرده است، قدرتمند نیست.»

در پایان این یادداشت آمده است: «اسرائیل در دهه گذشته ثابت کرده که می‌توان برای ایرانی‌ها خط قرمز تعیین کرد و مانع از فعالیت آنان شد؛ همچنین روشن کرده که توانایی تهران در مقابله‌به‌مثل محدود است و از درگیری حذر می‌کند. آنچه افزایش فعالیت منتسب به اسرائیل در خاک ایران تلقی می‌شود، وسیله‌ای برای سنجش درستی این برداشت است؛ با وجود این، ما در خاورمیانه زندگی می‌کنیم؛ در این منطقه، کسانی که در پاسخ به سیلی به‌جای انتقام‌گرفتن، گونه دیگر را به‌سمت مهاجم می‌گیرند، قطعا بار دیگر سیلی خواهند خورد. ایرانی‌ها زبان زور را می‌فهمند، بنابراین ما نباید در اقدام خود تردید به‌خرج دهیم. این شایسته نیست که مقام‌ها در واشنگتن تلاش کنند پشت اسرائیل پنهان شوند و ما را مقصر معرفی کنند.»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *