نشریه هفتگی کیهان لندن سال‌ها با شعار «برای ایران آزاد و آباد» چاپ می‌شد. شعاری که کیهان تا روز تحقق و پس از آن نیز وفادارش خواهد بود.
مصیبت و مشکلات را مردم می‌دانند؛ گذشته‌ی معاصر را با وجود تحریف‌ها و روایت‌های خوددرآوردی، مردم می‌شناسند؛ تلاش‌ها علیه این نظام قرون وسطایی را نیز همه شاهدند. تلاش‌هایی که ایرانیان چه در داخل با پیگرد و شکنجه و اعدام و قتل و دریافت گلوله در خیابان‌ها برایش هزینه داده و می‌دهند چه در خارج با تروریسم حکومتی.
و همه اینها را جمهوری اسلامی و امنیتی‌هایش بهتر و دقیق‌تر از همه می‌دانند و به همین دلیل تلاش می‌کنند با انواع ترفندها یک نظام ویرانگر و مافیایی را با زمامداری اقلیتی چندصد نفره که همه با هم فک و فامیل هستند به عنوان «سرنوشت محتوم» ایران و ایرانیان به جامعه بقبولانند، ولی ناگزیر با تشدید ناتوانی و ناکارآمدی این اقلیت مافیایی و همزمان با گسترش اعتراضات، مردم را از ایران بدون جمهوری اسلامی می‌ترسانند!
ولی آیا بدتر از جمهوری اسلامی هم ممکن است؟! داعش؟ طالبان؟ القاعده؟ بوکوحرام؟ سازمان‌های اسلامی و ایدئولوژیک مشابه که عکس‌برگردان همین رژیم هستند؟ نظام ولایت فقیه که ترکیبی از همه اینهاست، کدام جنایات را علیه ملت و مملکت و محیط زیست و گیاهان و جانوران نیز مرتکب نشده و برای کسانی باقی گذاشته که مردم را از آن می‌ترساند؟!
اعتراضات اجتماعی که از دی۹۶ به بعد محتوای شاخص سیاسی یافت به خودی خود ثابت می‌کند که جمهوری اسلامی قادر به برآوردن خواست‌های حقوقی هیچیک از گروه‌های جامعه نیست چه برسد به مجموعه‌ی آنها! این ناتوانی و ناکارآمدی رژیم، حلقه‌ی اتصال همه اعتراضات است: نه تک تک و نه همه، هیچکس با این رژیم به خواست‌های برحق خود نخواهد رسید! اما اندیشیدن تنها به یک نمونه کافیست تا دریافت با نبودن جمهوری اسلامی چگونه راه دوباره به سوی «ایران آزاد و آباد» باز خواهد شد: با لغو ممنوعیت‌های حقوق شهروندی مانند خورد و خوراک و پوشاک و فعالیت فرهنگی و هنری در کنار مناسبات عادی با همه کشورهای منطقه و جهان و تعهد به پیمان‌های بین‌المللی در کوتاه‌ترین مدت می‌توان بر بحران بیکاری که خود به شکوفایی اقتصادی و در نتیجه امنیت روانی و رفاه مردم می‌انجامد غلبه کرد! چرخه‌ای که وقتی به حرکت درآید، بسیاری از مشکلات و ناهنجاری‌های نوظهور و ناشی از جمهوری اسلامی را نیز کاهش داده و برطرف می‌کند.
چه‌انگیزه‌ای بالاتر از آزادی و آبادی ایران برای یک همبستگی ملی فراگیر که به پشتوانه انقلاب مشروطه و پنجاه سال پهلوی می‌تواند راه را به سوی آینده‌ای بگشاید که همه نیروها و گروه‌های اجتماعی از حقوق برابر در برابر قانون متکی بر دمکراسی و حقوق بشر برخوردار باشند؟
الاهه بقراط