– زدن شوک الکتریکی به اندام‌های جنسی کودکان، دست زدن و لمس به اندام تناسلی، تهدید به تجاوز، تجویز قرص‌های ناشناخته و زیر آب کردن سر برای چندین ثانیه پیاپی از جمله شکنجه‌هایی است که در بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی علیه کودکان انجام شده است.
– مادر یک پسر نوجوان از تجاوز مأموران به فرزندش با شلنگ خبر داده و یک پسر بازداشت‌شده گفته او را در سلولی به همراه مردان بزرگسال وادار به درآوردن صدای مرغ و تظاهر به تخم‌گذاشتن کرده‌اند!
– مادر یک دختر نوجوان بازداشت‌شده گفته که فرزندش هنوز کابوس می‌بیند و جایی نمی‌رود و حتی نمی‌تواند دیگر کتاب‌های مدرسه‌اش را بخواند.
– گزارش رسمی از تعداد کودکان بازداشت شده در دست نیست اما آمارهای سازمان‌های خقوق‌بشری نشان می‌دهد طی ماه‌های گذشته دستکم ۶۴ کودک معترض در شهرهای مختلف جان باخته‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی از شکنجه‌های هولناک و وحشیانه کودکان بازداشت شده در جریان اعتراضات ماه‌های گذشته خبر داد. شلاق، شوک الکتریکی، تجاوز جنسی و سایر خشونت‌های جنسی از جمله مواردی است که مأموران حکومتی علیه کودکان دختر و پسر بازداشت شده و به بهانه اعتراف‌گیری انجام داده‌اند.
در شش ماهگی جنبش انقلابی مردم علیه جمهوری اسلامی سازمان عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی تکاندهنده از شکنجه‌های وحشیانه توسط مأموران زن و مرد جمهوری اسلامی علیه کودکان بازداشت شده که در برخی موارد تنها ۱۲ سال داشته‌اند خبر داده و رفتار مأموران جمهوری اسلامی با این کودکان را «ظالمانه و غیرانسانی» خوانده است.
سازمان عفو بین‌الملل توانسته به هفت کودک بازداشت شده دسترسی پیدا کند و همچنین با ۱۹ شاهد عینی از جمله دو وکیل دادگستری و ۱۷ بازداشتی بزرگسال که با افراد زیر ۱۸ سال زندانی بودند نیز گفتگو کرده است. قربانیان و شاهدان عینی که سازمان عفو بین‌الملل توانسته با آنها ارتباط بگیرد و مستندات آنها را بررسی کند از دستکم ده استان ایران بوده‌اند.
در این گزارش تأکید شده که «تحقیقات ما روش‌های شکنجه سپاه پاسداران، شبه نظامیان بسیج، پلیس امنیت عمومی و سایر نیروهای امنیتی و اطلاعاتی علیه پسران و دختران تحت بازداشت برای تنبیه و تحقیر آنها و گرفتن اعتراف اجباری از آنها را فاش می‌کند.»
بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل زدن شوک الکتریکی به اندام‌های جنسی کودکان، دست زدن و لمس به اندام تناسلی، تهدید به تجاوز، تجویز قرص‌های ناشناخته و زیر آب کردن سر برای چندین ثانیه پیاپی از جمله شکنجه‌هایی است که در بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی علیه کودکان انجام شده است.
این گزارش افزوده که کودکان بازداشت‌شده مانند معترضان بزرگسال با چشم‌بند به بازداشتگاه‌های موقت سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، پلیس امنیت اخلاقی، بسیج و پلیس آگاهی ایران منتقل می‌شدند و نیروهای بسیجی و لباس‌شخصی هم کودکان بازداشتی را به مکان‌های غیررسمی مانند سیلوها و خانه‌های مخفی می‌بردند.
در بخشی از این گزارش با اشاره به بازداشت کودکان و انتقال آنها به بازداشتگاه‌ها و خانه‌های یا سیلوهای مخفی نیروهای بسیجی آمده که «این‌گونه آدم‌ربایی‌ها بدون طی کردن هرگونه روند قانونی و با هدف تنبیه، ارعاب و ترساندن کودکان از شرکت در اعتراض‌ها صورت گرفت. بسیاری از کودکان برخلاف استانداردهای بین‌المللی، در کنار بزرگسالان نگهداری می‌شوند و در معرض همان الگوهای شکنجه‌ای و سایر بدرفتاری‌ها قرار گرفته‌اند. یکی از زندانیان بزرگسال به عفو بین‌الملل گفت که در یک استان، بسیجی‌ها چند پسربچه را مجبور کردند پاهایشان را باز کنند، در یک صف کنار زندانیان بزرگسال بایستند و با شوکر به ناحیه تناسلی آنها شوک الکتریکی وارد کردند.»
مادر یک پسر نوجوان از تجاوز مأموران به فرزندش با شلنگ خبر داده است:«پسرم به من گفت آنها آنقدر آویزانم کردند که احساس کردم بازوهایم در حال پاره شدن است. مجبور شدم آنچه را که آنها می‌خواستند بگویم چون با شلنگ به من تجاوز کردند. دستم را می گرفتند و به زور از من انگشت‌نگاری می کردند.»
یک پسر دانش‌آموز که به همراه تعداد دیگری از دوستانش هنگام شعارنویسی بازداشت و به بازداشتگاه غیررسمی نیروهای امنیتی منتقل شدند به عفو بین‌الملل گفته که «به ما شوک الکتریکی وارد کردند، با پشت اسلحه به صورتم زدند، به پشتم شوک الکتریکی زدند و با باتوم به پاها، باسن و دستانم می‌زدند. آنها تهدید کردند که اگر این شکنجه‌ها را به کسی بگوییم، دوباره ما را بازداشت می‌کنند و این‌بار جسدمان را به خانواده‌هایمان تحویل می‌دهند.»
یکی از نوجوانان بازداشت‌شده نمونه‌ای از شکنجه تحقیرآمیز مأموران حکومتی را روایت کرده است «آنها به ما که بیش از ۱۰ نفر بودیم، گفتند برای نیم ساعت صدای مرغ در بیاوریم و برای مدت طولانی هم ادای تخم گذاشتن در بیاوریم. من تنها کودک آن بازداشتگاه بودم. در ادامه، در بازداشتگاهی دیگر نیز ۳۰ نفر از ما را در قفسی که فقط ظرفیت پنج نفر را داشت، نگه داشتند.»
این گزارش افزوده که مأموران زن و مرد جمهوری اسلامی به دختران بازداشت‌شده توهین‌های جنسی کرده و آنها را متهم می‌کردند اعتراضشان به حجاب اجباری فقط به دلیل علاقه‌شان به لخت شدن در جامعه است.
مادر یک دختر نوجوان بازداشت‌شده که فرزندش به سوزاندن روسری، توهین به رهبر جمهوری اسلامی و اقدام علیه نظام متهم شده به سازمان عفو بین‌الملل گفته که «آنها او را تهدید کردند که این اتفاق‌ها را به کسی نگوید وگرنه… آنها او را مجبور کردند اسنادی را امضا کند و انگشت بزند. او هنوز کابوس می‌بیند و جایی نمی‌رود. دخترم حتی نمی‌تواند دیگر کتاب‌های مدرسه‌اش را بخواند.»
کودکان بازداشت‌شده‌ای که با چنین شکنجه‌های غیر انسانی روبرو شدند در سراسر کشور و از جمله در استان‌های آذربایجان شرقی، اصفهان، گلستان، کرمانشاه، خراسان رضوی، خوزستان، لرستان، مازندران، سیستان و بلوچستان، تهران و زنجان بازداشت شده بودند.
تعدادی از پسران بازداشت‌شده توسط مأموران موسوم به «لباس‌شخصی» پس از انتقال به مکان‌های غیررسمی و شکنجه و تهدید به تجاوز، به حالت نیمه‌هوشیار در مناطق دورافتاده رها شده‌اند و کودکانی نیز که توسط نیروهای رسمی حکومت بازداشت شدند پس از اجبار به «امضای توبه‌نامه» و «تعهد به عدم فعالیت‌های سیاسی» و «لزوم شرکت در راهپیمایی‌های طرفدار حکومت» آزاد و خانواده برخی از آنها مجبور به ارائه وثیقه شدند.
دایانا الطحاوی معاون منطقه‌ای عفو بین‌الملل در خاورمیانه و شمال آفریقا گفت: «ماموران دولت ایران کودکان را از خانواده‌هایشان جدا کرده‌اند و در معرض بی‌رحمی غیرقابل تصور قرار داده اند… این خشونت علیه کودکان بیانگر یک استراتژی عامدانه برای خرد کردن روح پرشور جوانان ایرانی و جلوگیری از طرح درخواست آزادی و حقوق بشر است.»
دایانا الطحاوی افزوده که «مقام ها باید فورا کلیه کودکانی که فقط به خاطر تظاهرات صلح‌آمیز بازداشت شده‌اند را آزاد کنند. درحالی که هیچ چشم اندازی برای تحقیقات موثر و بی‌طرفانه درباره شکنجه کودکان در داخل ایران وجود ندارد، ما از کلیه کشورها می‌خواهیم صلاحیت جهان شمول قضایی را بر مقام‌های ایرانی اعمال کنند، از جمله بر کسانی که دارای مسئولیت یا مقام فرماندهی هستند، و سوءظن کافی در مورد مسئولیت جنایی آنها در زمینه ارتکاب جرایم تحت قوانین بین‌المللی، از جمله شکنجه کودکان معترض، وجود دارد.»
جنبش دانش‌آموزی ایران از ابتدای آغاز اعتراضات ماه‌های گذشته با تجمع و اعتراض در مدارس و همچنین حضور در اعتراضات خیابانی نقشی موثر در پیشبرد جنبش اعتراضی داشته است. به همین نسبت شمار زیادی از بازداشت‌شدگان و حتی جانباختگان را کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال تشکیل می‌دادند.
گزارش رسمی از تعداد کودکان بازداشت شده در دست نیست اما آمارهای سازمان‌های حقوق‌بشری نشان می‌دهد طی ماه‌های گذشته دستکم ۶۴ کودک معترض در شهرهای مختلف جان باخته‌اند.
نیکا شاکرمی و سارینا اسماعیل‌زاده نوجوانان ۱۶ ساله در اعتراضات در تهران و کرج جان باختند اما جمهوری اسلامی با ساخت مستندهایی کاملا دروغ علت قتل این نوجوانان را «سقوط از ارتفاع» با انگیزه «خودکشی» عنوان کرد. اسرا پناهی ۱۵ ساله دانش‌آموز مدرسه شاهد اردبیل نیز در پی حمله مأموران انتظامی و لباس‌شخصی جمهوری اسلامی به دانش‌آموزان به دلیل شعارهای آنها علیه نظام، با ضربات باتوم جان باخت. جمهوری اسلامی مدعی شد اسرا پناهی که به تازگی پدرش را از دست داده بود به دلیل افسردگی خودکشی کرده است. مقامات امنیتی اردبیل از برادر نوجوان اسرا نیز «اعتراف اجباری» گرفتند و ساعاتی پس از پخش این اعترافات نادرست از تلویزیون، برادر اسرا هم خودکشی کرد و راهی سی‌سی‌یو بیمارستان شد.
کیان پیرفلک کودک نخبه ۱۰ ساله هم ۲۵ آبان در اعتراضات مردمی ایذه در پی به رگبار بسته شدن معترضان توسط مأموران حکومتی جان باخت. کیان به همراه پدر، مادر و برادر سه ساله‌اش در اتومبیل بود و در پی برخورد گلوله به سمت راننده‌ی اتومبیل، پدرش که رانندگی می‌کرد و کیان که پشت سر پدرش نشسته بود تیر خوردند؛ کیان کشته شد و پدرش همچنان در بیمارستان در شرایط وخیم بسر می‌برد. در چهارشنبه خونین ایذه، دو کودک دیگر به نام سپهر مقصودی و آرتین رحمانی نیز جان باختند.
«انجمن حمایت از حقوق کودکان» دی‌ماه امسال در نامه‌ای به غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه ایران ضمن انتقاد از برخوردهای غیرقانونی و خشونت‌آمیز، دستگیری و عدم رعایت تشریفات قانونی در مورد کودکان بازداشت‌شده در اعتراضات جاری خواستار اعلام آمار دقیق و شفاف کودکان بازداشت‌شده و دسترسی آنها به حق داشتن وکیل انتخابی شد.
لندن