ناهید تقوی زندانی ایرانی-آلمانی به دلیل ابتلا به دیسک کمر و گردن، دیابت و فشار خون در شرایط جسمانی بدی به سر می‌برد. به گفته یک زندانی سیاسی در اوین، این بانوی سالخورده به سختی از تختش بیرون می‌آید.
به گزارش دویچه وله، نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر که در زندان اوین به سر می‌برد، در نامه‌ای از وضعیت بد جسمانی ناهید تقوی نوشته و می گوید: نرگس محمدی نوشته: زندانی بیمار را تا نهایت مرز ممکن، تا مرز از دست دادن سلامتی، آزار و محرومیت می‌دهند…
خانم محمدی نوشته است: «دومین بار است که ناهید تقوی ۶۸ ساله را در چنین وضعیتی میبینم. آنقدر درد می کشد که درد را به وضوح در چهره‌اش میتوان دید. به سختی از تختش بیرون می‌آید ، به بهداری می‌رود و آمپول مسکن قوی تزریق می‌کنند و به تختش برمی‌گردد.»
به نوشته نرگس محمدی بیماری و دردهای ناهید تقوی نتیجه ۲۲۰ روز سلول انفرادی است که در آن مدت او تنها با سه پتو (یکی زیر سر، یکی زیر و یکی رو) در فضایی بدون نور و هوای کافی سر کرده است.
این زندانی سیاسی نوشت: دومین بار است که ناهید تقوی ۶۸ ساله را در چنین وضعیتی میبینم. آنقدر درد می کشد که درد را به وضوح در چهره اش میتوان دید. به سختی از تختش بیرون می آید ، به بهداری می رود و آمپول مسکن قوی تزریق می کنند و به تختش برمی گردد. عادت دارم ناهید را روزی چند بار با پاکت سیگار و لیوان قهوه اش در حیاط با رویی گشاده و پر مهر و با مباحث عمیق و تیزبینانه اش ببینم. اما چند روز است که درد امانش را بریده است. این درد را از ۲۲۰ روز سلول انفرادی اش دارد.
ناهید فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه فلورانس ایتالیاست. مهرماه سال ۹۹ در خیابان بازداشت و به سلول های انفرادی ۲- الف سپاه پاسداران منتقل شد. او دویست و بیست روز را در سلول انفرادی کوچکی ، تنها ، با سه پتو ( یکی زیر سر، یکی زیر و یکی رو) سر می کند. نبود نور، هوا، فضا برای تحرک، غذای بی کیفیت، محرومیت از مراقبت پزشکی و بهداشت و سابقه دیسک‌کمر، فشارهای روانی و عصبی، فشار ممتد بازجویی موجب میشود تا دیسک کمر او حادتر شده و مبتلا به دیسک گردن ، کنترل ناپذیری دیابت و فشار خون شود.
ناهید تا بهمن ۱۴۰۰ از دسترسی به پزشک متخصص محروم بوده در حالی که انگشتان دستش از کار می ماندند. قرص های متعدد از بهداری داخل زندان وضعیت او را روز به روز بدتر می کند و نهایتا از تیر ۱۴۰۱ او برای تزریق کورتون به مفاصل بدن که تزریق بسیار دردناکی است اعزام میشود. اعزام دوم با ماهها تاخیر، یعنی ماهها درد و شکنجه ، بالاخره در فروردین ۱۴۰۲ اتفاق افتاد. این روزها ناهید دوباره درگیر خشک شدن انگشتان دست و درد شدید در گردن، کمر و دستانش است.
علی رغم دستور پزشکی قانونی وابسته به قوه قضاییه او نباید در محیط پر اضطراب و استرس باشد. ولی هر دو بار ناهید پس از تزریق بسیار دشوار و دردناک کورتون به مفاصل، از روی تخت بیمارستان یک راست به روی تخت زندان منتقل میشود . تا کی این آزار ادامه خواهد داشت؟