کمیته برگزار کننده رقابت‌های پارالمپیک «هانگژو»، به‌دلیل آنچه «تاخیر ورزشکار ایرانی برای حضور در کال‌روم» نامیده، دو مدال طلا و نقره «هاشمیه متقیان» و «زینب مرادی» را از آن‌ها گرفت، و این مدال‌ها نیز از جدول ایران حذف شدند.
دوشنبه اول آبان ۱۴۰۲، هاشمیه متقیان و زینب مرادی در رشته پرتاب نیزه، در نخستین روز این مسابقات به مدال طلا رسیده بودند، اما پس از اعتراض چین و بررسی هیات داوران، به‌دلیل دیر رسیدن این دو به محل برگزاری مسابقات، مدال‌های‌شان پس گرفته شد.
«محمد شروین اسبقیان»، رییس فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولان، دلیل این اتفاق را «نفوذ کشور چین» در کمیته اجرایی این مسابقات دانسته و آن را «سرقت مدال» نامیده است.
او البته اشاره‌ای به چرایی دیر رسیدن ورزشکاران ایرانی به محل برگزاری مسابقات در نخستین روز این بازی‌ها نکرد.
سرپرستی کاروان پارالمپیک ایران را «غلامرضا قاسمیان» برعهده دارد؛ روحانی تندرو و نظریه‌پرداز حمله سپاه به عربستان برای فتح مکه و ظهور امام دوازدهم شیعیان. آیا باید برای چنین ناهماهنگی‌هایی در اردوی کاروان ایران متعجب بود؟
حمله به عربستان مهمتر است یا هماهنگی با ورزشکاران؟
هاشمیه متقیان به خبرگزاری «ایرنا» گفته است: «این کار چینی‌ها حق‌خوری است و زحمات سه سال ما را بر باد داد».
او دارنده مدال طلای پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو، سه نشان نقره قهرمانی جهان، و یک مدال طلا و سه مدال نقره از بازی‌های آسیایی است. خانم متقیان به ایرنا گفته که کارمندان چینی، به زبان انگلیسی آشنا نبودند و برای راهنمایی او، از «گوگل ترنسلیت» استفاده می‌کردند.
«سعید سلگی»، معاون ورزش قهرمانی کمیته پارالمپیک و «شروین اسبقیان» نیز، به این رای هیات داوران واکنش نشان داده و آن را نشانه‌ای از بی‌عدالتی دانستند.
با‌این‌حال سرپرستی که از سوی کمیته المپیک و کمیته پارالمپیک منصوب شده و به دهکده بازی‌ها رفته و مسوول مستقیم این اتفاق است، سکوت کرده و اظهارنظری نمی‌کند. انتخاب «غلامرضا قاسمیان»، روحانی نزدیک به بیت «علی خامنه‌ای» به‌عنوان سرپرست کاروان پارالمپیک، از ابتدا با واکنش‌هایی از سوی رسانه‌ها مواجه شده بود. با‌این‌وجود، حضور او در هانگژو، به‌حدی برای روسای کمیته المپیک و پارالمپیک اهمیت داشت، که پاسخی به چرایی انتخاب او ندهند.
طبق قوانین، مسوولیت هماهنگی ورزشکاران برای حضور در محل رقابت‌ها، انجام تست دوپینگ، حضور در محل تمرینات و رفت‌و‌آمد و اسکان آن‌ها، بر عهده سرپرست کاروان‌های ورزشی است.
پاداش حذف زهرا نعمتی، ریاست بر کمیته المپیک!
آیا این نخستین بار است که ورزشکاران ایرانی به‌دلیل «دیر رسیدن» به محل مسابقات، حذف می‌شوند؟ دقیقا در دوره قبلی همین مسابقات، وقتی «محمود خسروی‌وفا»، بادیگارد سابق علی خامنه‌ای و رییس وقت کمیته پارالمپیک، سرپرستی کاروان پارالمپیک ایران را برعهده داشت، «زهرا نعمتی»، شناخته شده‌ترین ورزشکار کاروان ایران، به‌دلیل دیر رسیدن به محل مسابقات، بدون تیر انداختن، از مسابقات حذف شد.
زهرا نعمتی بعد از مسابقه دور اول، مسوولان فدراسیون ایران به نعمتی اعلام کرده بودند زمان صرف ناهار و استراحت رسیده است و او می‌تواند تا مرحله بعدی بازی‌ها، یعنی ساعت ۱۴ استراحت کند. نعمتی هم با همین تصور، برای صرف ناهار محل مسابقات تیراندازی با کمان را ترک کرد. دقایقی بعد، دیگر ورزشکار ایرانی با سراسیمگی به محل استراحت نعمتی رفته و به او گفته بودند رقبایش در حال رقابت هستند.
زهرا نعمتی بلافاصله خودش را به محل مسابقات می‌رساند، اما اجازه تیراندازی به او داده نمی‌شود. حتی در اینجا نیز سرپرست کاروان، خبر از آغاز مسابقه زهرا نعمتی نداشت و هم‌بازی‌های او سراغش رفته بودند.
محمود خسروی وفا از شهریور ۱۴۰۱ با ترفیع درجه، ریاست کمیته المپیک جمهوری اسلامی را برعهده گرفته است.
از بوکسوری که دستکش را فراموش کرد چه می‌دانیم؟
در ورزش ایران، چنین اتفاقاتی نه کم‌نظیر است و نه بی‌نظیر. در المپیک تابستانی ۱۹۹۲ بارسلونا، چگونگی حذف شدن «علی اصغر کاظمی» از این رقابت‌ها، بازتابی جهانی داشت.
از آغاز حکومت جمهوری اسلامی، برخی رشته‌های ورزشی در ایران با نظر مراجع یا با تصمیم مدیران تندرو، «حرام» اعلام شدند؛ از جمله شطرنج و بوکس. تا اینکه سال ۱۳۶۸، «احمد ناطق نوری»، برای برداشتن تحریم ورزش بوکس سراغ آیت‌الله «سید محمدرضا گلپایگانی» و بعد «محمدعلی اراکی»، از مراجع تقلید شیعیان رفت.
آیت‌الله اراکی پس از شنیدن صحبت‌های ناطق نوری و بررسی دستکش بوکس، در رساله خود نوشت: «در این رشته دندان می‌شکنند و فک می‌شکنند و بینی آسیب می‌بیند. ولی این جز مسابقه است و طرف چون راضی است، هیچ مشکلی ندارد».
همین دستکشها در نخستین المپیکی که ایران پس از انقلاب نماینده‌‌ای در رشته بوکس داشت، باعث حذف علی اصغر کاظمی شدند.
قانون می‌گوید بوکسور باید دستکشها را قبل از بازی به داوران تحویل دهد و بعد، در زمان بازی همان دستکشها را تحویل بگیرد. علی اصغر کاظمی، کاپیتان وقت تیم بوکس ایران بود. او بدون دستکش روی رینگ رفت و منتظر ایستاد. با چهره‌ای ملتمس و با ایما و اشاره التماس می‌کرد، که چند لحظه‌ای برای رسیدن دست‌کش‌هایش صبر کنند. اما داور قانون را اجرا کرد و بازی را آغاز نشده به پایان رساند. اصغر کاظمی حذف شد؛ بدون اینکه یک مشت بزند یا مشتی بخورد. او تا دقایقی روی زمین نشست و گریست.
صادرات انقلاب مهمتر از مدال ورزشکاران
از این دست اتفاقات در دوران مدیریت و سرپرستی مدیرانی که یا معمم بودند، یا نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و یا بادیگاردهای مقامات حکومتی، کم تعداد نیست.
«مسعود مصطفی جوکار» در بازی های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان در کره جنوبی، به‌دلیل عدم اطلاع سرپرست کاروان و مدیر تیم کشتی از زمان برگزاری رقابت‌ها، از جدول مسابقات حذف شد. تیم امید ایران نیز سال ۱۳۹۰ به‌دلیل بازی کردن غیرقانونی «کمال کامیابی‌نیا»، بازیکن محروم، با‌وجود پیروزی مقابل عراق، سه بر صفر بازنده و از مسیر انتخابی المپیک حذف شد.
مدال‌هایی که از گردن ورزشکاران ایرانی برداشته می‌شوند و فرصت‌هایی که برای آن‌ها می‌سوزد، گویی محصول تلاش دائمی حکومت برای صادرات انقلاب است. هدفی که علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی بارها در ملاقات‌هایش با ورزشکاران و مدیران ورزشی آن را به‌عنوان مهم‌ترین هدف و خواسته خود از حضور ورزشکاران در رقابت‌های بین‌المللی اعلام کرده است.
ایران‌وایر
پیام یونسی‌پور