نگاهی از پنجره به اوضاع ایران و جهان
نزدیک به یک قرن پیش، فرهنگ اسلامی- قجری حاکم بر ایران زنان را یا به پستوی خانه‌ها و اندرونی، یا به حرمسرای شاهان و اشراف قاجار رانده بود. یک دهه پس از آغاز سلسله پادشاهی پهلوی در حالی که زنان همچنان
به ندرت در جامعه آنهم با چادر سیاه و روبنده حضور داشتند، رسیدن به توسعه اجتماعی بدون حضور و نقش زنان به عنوان نیمی از جمعیت پویای کشور غیرممکن بود. توسعه اجتماعی که لازمه توسعه اقتصادی و سیاسی مد
نظر رضاشاه پهلوی بود.
در ۱۳۱۰ برای نخستین بار در تاریخ ایران ازدواج با تکیه بر حقوق زنان در چارچوب قانون قرار داده شد. در این قانون مجازات‌هایی برای «آزار زنان توسط همسر» و توجه جرم‌انگارانه به ازدواج زودهنگام دختران، همان
چیزی که به عنوان «کودک‌همسری» جمهوری اسلامی مدافع و مروج آن است در نظر گرفته شد.