امروز که لیست وزرای پیشنهادی آقای پزشکیان رسماً منتشر شد، احساس کردم همۀ آنها که رأی ندادند، شم سیاسی قویتری از ما که به آقای پزشکیان رأی دادیم، داشته‌اند.
من منکر وجود برخی افراد اندک متناسب با خواست رأی‌دهندگان در بین وزرای پیشنهادی نیستم، شاید به اندازه انگشتان یک دست! که احتمال می‌دهم آنها را هم مجلس رد کند.
اما جا دارد این کابینه پیشنهادی را قبل از هر کس به مقام معظم رهبری، سپس به آقای شریعتمداری، آقای جلیلی، آقای جبلی، و آقای قالیباف، همچنین ائمه جمعه سراسر کشور تبریک بگویم.
کابینه‌ای که یک فرد مهم توانا برای تغییر در راس هیچکدام از وزارتخانه‌های سیاسی، اموزشی و فنی‌اش نیست.
من آدم ناامیدی نیستم، بعکس گاهی زیادی امیدوارم. اما از این کابینه هیچ انتظاری برای تغییر و تحول نسبی هم ندارم!
خدا کند فردا در کمال شگفتی فیلترینگ رفع شود.
خدا کند تحریم‌ها برداشته شوند.
خدا کند بیگناهان آزاد شوند، از خانواده‌های آسیب دیده دلجویی شود
خدا کند ون‌های طرح سیاه نور جمع شوند، دختران و زنان تحقیر نشوند!
خدا کند وضع اقتصادی ما بهتر شود…
اما آن روز هم باید از همان آقایانی تشکر کرد که احتمالا به پزشکیان تذکر داده‌اند، این کار باید بشود و اجازه آن کار را داده‌اند!
کابینه‌ای که افراد مهم آن سفارشی هستند.
کابینه‌ای که در کمال محافظه‌کاری معرفی شده.
کابینه‌ای که تمام اعضای آن را، قبلاً، از ما بهتران تایید کرده‌اند.
کابینه مورد تایید رای دهندگان امیدوار به تغییر نیست.
تا اینجای کار، تک‌تک آنها که رأی ندادند، درست‌تر از ما فکر کرده بوده‌اند.
مگر اتفاقات جدیدی بیفتد
مگر شگفتانه‌ای در پیش باشد
مگر باز پشت پرده‌ای در کار باشد!
خدا کند تصمیم گیرندگان اصلی کشور
دل‌شان برای مردم کمی بسوزد
و به آقای پزشکیان اجازه دهند
برخی کارهای کوچک را انجام بدهد…
خدا کند به عقل‌شان برسد
جامعه ایران با این ترتیب
به سراشیبی سقوط خواهد رفت…
من با دلی سوخته و دردمند برای آینده ایران
و مردم سختی کشیده‌اش
اینها را نوشتم
و سرزنش عیب‌جویان
برایم اهمیتی ندارد!
و می‌دانم در دل بسیاری از رای دهندگان
چه غوغایی است، این روزها…
از فاصله بین آرزوها و خواست‌ها
تا واقعیت‌های تلخ
فاصله بین شعارها
تا عمل افراد!