جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان
ریاست جمهور اسلامی ایران دامت اقباله
با سلام و تحیات
فردا پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل هستید. هموطنانتان خیلی منتظر سخنان شما نیستند. فکر می‌کنند تکرار حرف‌های گذشته خواهد بود و سخن جدیدی از شما نخواهند شنید. اما برعکس ایرانیان، افکار عمومی در کشورهای غربی و خبرگزاری‌ها مشتاق‌اند ببینند رئیس جمهور جدید ایران، که گفته می‌شود متفاوت از قبلی‌هاست و سودای تغییر و تحولاتی در سر دارد، چه پیام جدیدی با خود از ایران انقلابی متحد روسیه و دشمن آمریکا آورده. با توجه به‌اینکه سخنرانی جنابعالی زمانی دارد صورت می‌گیرد که خاورمیانه با یکی از بحرانی‌ترین مقاطع تاریخی‌اش دست به گریبان شده، بنابراین حساسیت و انتظار از سخنرانی شما دوچندان شده.
جناب پزشکیان، نقطۀ ضعف بزرگ رؤسای جمهور قبلی ایران در صحن سازمان ملل این بوده که سخنانشان به‌جای آنکه برای افکار عمومی دنیا باشد، برای رضایت و خشنودی افکار عمومی انقلابیون تندرو در داخل کشور می‌بود. به‌جای آنکه به‌گونه‌ای سخن بگویند که درب دوستی و مودت میان ایران و غرب را گشوده و کمک کنند کشور در باتلاقی که در آن فرو رفته، بیشتر فرو نرود، می‌رفته‌اند بدنبال تکرار همان حرف‌های انقلابی همیشگی. به‌جای در نظر گرفتن منافع ملی کشور، اولویت‌شان رضایت و خوشنودی مراکز قدرت در داخل کشور بود؛ چون می‌دانستند که همگی دارند به آن سخنرانی گوش می‌دهند.
جناب پزشکیان، من در سوئیس زندگی نمی‌کنم و می‌دانم پس از آن سخنرانی، شما سوار بر طیاره شده و به ایران بازمی‌گردید. بنابراین انتظارم از شما با در نظر گرفتن محدودیت‌های کشورمان است. سال‌ها قبل، آقای خاتمی در جریان آغاز سال تحصیلی، در دانشگاه شریف وقتی با شعار همیشگی «مرگ بر آمریکا» عده‌ای از دانشجویان مواجه شد، گفت: «دوست دارم در گردهمایی‌های‌مان مرگ هیچ کشور و مردمی را نخواهیم»، و هزاران دانشجو بی‌اختیار به‌پا خاستند و برایش ابراز احساسات کردند. شما هم با پیام صلح و مودت نه فقط با روسیه و چین و حماس، بلکه با همه، پشت تریبون بروید. به‌جای غیظ و غضب و خط و نشان کشیدن‌های انقلابی همیشگی برای غرب متجاوز، استکبار زورگو و اسرائیل غاصب، این‌بار بگذارید ج.ا با پرچم سفید دوستی ظاهر شود. نشان دهید پرچم سفید لزوماً به‌معنی تسلیم نیست. می‌تواند سمبل دوستی هم باشد. به‌جای نطق برای صندلی‌های خالی، سعی کنید آنان را برای منافع ملی ایران سر جای‌شان نگه دارید.
ایام به‌کام باد
صادق زیباکلام