در مورد «تنهایی» علی امینی پور می‌نویسد: «تنهایی سایه سنگینی است که گستردگیش شرق و غرب و شمال و جنوب نمی‌شناسد بلکه در همه جای دنیا بر سر آدمیان سایه افکنده است».
علی امینی پور با نوشتن و اجرای این نمایش می‌خواهد توجه مردم و روانشناسان را به تأثیرات منفی که تنهایی بر روح و روان انسان‌ها می گذارد جلب کند. او بر این عقیده است که خانواده‌های پُرجمعیت ایرانی، برخلاف ظاهرشان، نه محل روابط انسانی عمیق بلکه بیشتر میدان رقابت فرزندان در شرایطی هستند که والدین نیز فقط دغدغه‌های مربوط به تغذیه و نیازهای اولیه فرزندانشان را دارند و اساساً درک عمیقی از نیازهای روحی و روانی آنها ندارند.
کیهان لندن گزارشی از «تنهایی» تهیه کرده است.