بیایید تا گل بکاریم
در دشتی که دیگر در آن جنگ نیست
بیایید و دست از نبرد برداریم،
اگر صلح، پایان هر جنگ است، چرا آغاز هر راه نباشد؟
هیچ گلوله‌ای تا ابد نمی‌غرد، هیچ میدانی همیشه خونین نمی‌ماند. دیر یا زود، همه دشمنان روبه‌روی هم می‌نشینند، نه با اسلحه، که با کلمات.
این جنگ هم، مثل تمام نبردهای تاریخ، پایانش نه در سنگر، که در گفت‌وگو رقم خواهد خورد.
اگر پایان محتوم مذاکره است، چرا فردا؟ چرا نه امروز؟ هر روز تأخیر، جان‌های گرانبهایی است که خاموش می‌شود و خانه‌هایی‌ست که ویران می‌گردد.
بیایید پیش از آن‌که دیر شود، انتخاب درستی کنیم.
صلح را انتخاب کنیم. آزادی را ارج نهاده و زنده نگه داریم.
فرشید نوروزی