بیستم مهرماه (12 اکتبر) سالروز اعلام تشکیل دولت سراسری (واحد) ایران در سال 539 پیش از میلاد و نیز سالروز اعلام ایجاد جامعه جهانی ملل مشترک المنافع ایران و حقوق انسان است. به این ترتیب، امسال و در این روز، ایران دو هزار و 555 ساله شده و زادروز این کشور است.
نوشیروان کیهانی زاده, مهمترین رویدادهای ایران و جهان:
کوروش بزرگ (سیروس = سایرس Cyrus the Great) در اکتبر سال 539 و پس از تصرف شهر بابل که طبق محاسبات تقویمی 12 و یا 13 اکتبر صورت گرفت تاسیس ایران واحد (مسکن سه طایفه ایرانی پارس، ماد و پارت ـ پارس ها در جنوب و شرق، مادها در غرب از محور ری و پارت ها = خراسانیان که تاجیک هم خوانده می شوند در شمال شرقی) و نیز فرضیه خود ـ ایجاد یک جامعه جهانی مرکب از ملل مشترک المنافع دارای یک دولت انتخابی واحد را اعلام داشت تا جنگ، فقر و تفاوت ها از میان برود. وی سرزمین های متصرفی را ملل مشترک المنافع ایران اعلام داشت که می توانند دین، زبان و رسوم خودرا که این رسوم ناقض اخلاقیات و رفتار نیک نباشند حفظ کنند و قول داد که مقامات این ملل نیز محلی باشند (نه اعزامی از نقاط دیگر). به این ترتیب کوروش از امپراتوری ایران به نام یک جامعه مشترک المنافع یاد کرده و خواهان «جهانِ یک دولتی» مرکب از ملل دارای استقلال در امور داخلی شده بود که اندیشمندان در دو سه قرن اخیر آن را راه حل مسائل جاری بشریت دانسته اند که همچنان دچار جنگ و مشکلات اجتماعی ـ اقتصادی و نقض حقوق طبیعی بشر و آزادی هاست.
شهر بابل (بابیلون = بابیلو) پایتخت یک دول
ت به همین نام ـ و به باور مورخان؛ ظالم نسبت به بیشتر اتباع که قلمرو آن تا ساحل شرقی مدیترانه امتداد داشت و در 90 کیلومتری جنوب غربی بغداد امروز و در کنار فرات و مجاورت شهر حلّه واقع شده 12 و یا 13 اکتبر سال 539 پیش از میلاد به دست ارتش ایرانیان افتاد و کوروش بزرگ وارد آن شهر شد و تحقق آرزوی خودرا که ایجاد یک جامعه جهانی مشترک المنافع بود اعلام داشت و تلاشهای 20 ساله اش را برای تحقق امپراتوری پارسیان به عنوان پایه جامعه جهانی مشترک المنافع برشمرد. در همین شهر بود که کوروش حقوق انسان را اعلام کرد که لوح استوانه شکل حاوی متن آن، از آن زمان تاکنون باقی مانده و نخستین اعلامیه حقوق بشر بشمار می آید. وی بر همین اساس، یهودیان زندانی دولت بابل را آزاد و روانه زادگاه شان ساخت و به هزینه ایران شهرهای آنان ازجمله اورشلیم را بازسازی کرد. در کتب دینی از کوروش به نیکی یاد شده است.
بیستم مهرماه سال 1350 (در آن سال مصادف با 12 اکتبر 1971) به مناسبت بیست و پنجمین سده تاسیس امپراتوری پهناور ایران و سالروز اعلام ایجاد دولت واحد جامعه جهانی ملل مشترک المنافع، بزرگترین کنگره ایران شناسی با شرکت تقریبا همه شرق شناسان جهان و مورّخان مربوط در تخت جمشید گشایش یافت. و به همین مناسبت در همین ماه (اکتبر 1971 = مهرماه 1350) ـ در دو هزار و پانصد و دهمین سالروز تاسیس دولت ایران واحد و اعلام آرزوی کوروش به تحقق یک جامعه جهانی مشترک المنافع و نیز حقوق انسان، سران کشورهایی که به مناسبت این سالروز به ایران دعوت شده بودند از آرامگاه کوروش بزرگ (بنیادگذار ایرانزمین) در پاسارگاد دیدن کردند و کوروش را به عنوان مردی آزاده که همه انسانهارا دارای حقوق و حیثیت برابر اعلام کرده بود ستودند و در همین روز، شاه وقت (پهلوی دوم) در برابر گور کوروش به احترام ایستاد و نطقی ایراد کرد که پاراگرافهای اول و آخر آن از این قرارند: “کوروش! شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه ایرانزمین بر تو درود باد.”. “کوروش! شاه بزرگ، شاه شاهان، آزادمرد آزادمردان و قهرمان تاریخ ایران و جهان، آسوده بخواب؛ زیرا که ما بیداریم و همواره بیدار خواهیم ماند!.”.
سه روز بعد از انجام مراسم در محل آرامگاه کوروش، 24 مهرماه (همان سال) در تخت جمشید و با حضور سران دعوت شده، مراسم رژه تاریخ ایران برگزار شد. در این رژه، سربازان با لباس و تجهیزات هر دوره از تاریخ ایران از برابر مدعوین گذشتند و مراسم، با شرح کامل توسط ایرج گرگین (متوفی) مستقیما از تلویزیون پخش شد.
نظر برخی از مورخان براین است که همین مراسم و نیز افزایش درآمد ایران از صدور نفت در 6 ـ 7 سال پس از آن، این نگرانی را در قدرت های وقت پدید آورد که نکند ایرانیان در صدد احیاء امپراتوری خود و دست کم کنفدراسیون ایران زمین مرکب از کشورهای مستقل باشند و …. بعدا قطعات جداشده ایرانزمین به صورت همکاری های اقتصادی و فرهنگی به یگدیگر نزدیک شدند که اخیرا نام «منطقه نوروز» بر آنها گذارده شده است زیراکه فرهنگ و نیاکان (تاریخ) مشترک دارند.