-غلامحسین دهقانی سفیر رژیم جمهوری اسلامی در بروکسل: ایران امیدوار است که ایالات متحده برای مقابله با ارسال نفت به ونزوئلا به اقدامات نظامی متوسل نشود.
-نیروی دریایی آمریکا هشدار داد ورود هر کشتی و شناور به شعاع ۱۰۰ متری ناوهای آمریکا در خاورمیانه تهدید تلقی می‌شود و علیه آن دست به اقدامات دفاعی قانونی زده خواهد شد.
-هنوز مشخص نیست ناخدایان نفتکش‌های ایرانی در کارائیب در مقابل اقدامات احتمالی آمریکا چه دستوری از تهران دریافت کرده‌اند؟
-تحریم‌ها علیه ونزوئلا از دوران ریاست جمهوری باراک اوباما آغاز شد اما اکنون که رژیم ایران در حال دور زدن این تحریم‌هاست «دموکرات»های آمریکا سکوت کرده‌اند!
-حزب دموکرات آمریکا ظاهرا بدش نمیآید دولت ترامپ در آستانه انتخابات ریاست جمهوری با چالشی جدّی مثل درگیری نظامی از یکسو در آب‌های نزدیک آمریکا و از سوی دیگر در منطقه‌ای حساس مثل خاورمیانه روبرو شود.
– دونالد ترامپ و دولتمندان وی در کابینه با چالشی دشوار در تصمیم‌گیری‌های هوشیارانه روبرو هستند. تصمیم‌گیری‌هایی که به مراتب سخت‌تر از ورود به یک درگیری نظامی است. حال آنکه برای جمهوری اسلامی و «دموکراتها»ی آمریکا، شعله‌ور شدن یک درگیری نظامی به مراتب آسانتر از تصمیمات هوشیارانه و خردمندانه است!
جمهوری اسلامی در یک اقدام «شبه‌انتحاری» با ارسال پنج تانکر سوخت به ونزوئلا نه تنها با دور زدن تحریم‌های آمریکا از رژیم دیکتاتور نیکلاس مادورو حمایت می‌کند بلکه قصد دارد برای واشنگتن و جهان این پیام را بفرستد که دونالد ترامپ «کلاه‌اش پشم ندارد»!
عبور تانکر ایرانی «کلاول» از جبل‌الطارق ۲۰ مه ۲۰۲۰
به نظر می‌رسد تهران در این خیال است که اگر محموله‌های سوخت را در بنادر ونزوئلا تخلیه کند یک موفقیت بزرگ حیثیتی و ضدتحریمی به چنگ آورده و اگر تانکرها یا یکی از آنها توقیف و یا با برخورد نظامی روبرو شوند یک درگیری احتمالی نظامی، آنهم دور از آب‌های ایران و تقریبا بغل گوش آمریکا، می‌تواند معادلات را تغییر دهد.
کمک تحریک‌آمیز
به گزارش رویترز ولادیمیر پادرینو وزیر دفاع ونزوئلا پنجشنبه ۲۱ مه (۱ خرداد) اعلام کرد که با ورود تانکرهای ایرانی حامل سوخت به منطقه اقتصادی واقع در آمریکای جنوبی ارتش ونزوئلا این تانکرها را اسکورت می کنند.
او با تشکر از ایرانی‌ها برای حمایت و همکاری با ونزوئلا گفت که با وزیر دفاع جمهوری اسلامی در تماس است.
روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت امیر حاتمی وزیر دفاع جمهوری اسلامی در حاشیه نشست هیات دولت گفت اگر مزاحمت‌ها برای نفتکش‌های ما ادامه یابد و تشدید شود تردید نکنید تحمل نخواهیم کرد و پاسخ قاطع و محکم می‌دهیم.
علی ربیعی سخنگوی دولت نیز عنوان کرد «ما موظف به انجام تعهدات خود به ونزوئلا هستیم و این درخواست کشور ونزوئلا بوده است… این دست‌اندازی جدید رژیم آمریکاست و به وقاحت بی‌مانندی رسیده است. امیدواریم آمریکا دچار این خطا نشود اما ما همه احتمالات را در نظر می‌گیریم و خیلی زود است که واکنش ایران را بگوییم اما در صورت ارتکاب چنین اشتباهی ما همه گزینه‌ها را برای خود محفوظ می‌دانیم».
گرچه هنوز گزارشی در مورد درگیری یا تقابل ناوهای آمریکایی در دریای کارائیب با نفتکش‌های ایرانی گزارش نشده اما از صحبت‌های حاتمی و ربیعی می‌شود برداشت کرد که آمریکا اقداماتی صورت داده که روی حرکت این تانکرها تاثیر داشته است.
این احتمال هم بعید نیست که آمریکا برای مقابله با انتقال سوخت توسط تانکرهای جمهوری اسلامی به بنادر ونزوئلا دست به اقدام نظامی بزند. غلامحسین دهقانی سفیر رژیم جمهوری اسلامی در بروکسل به شبکه «یورونیوز» می‌گوید: «ایران امیدوار است که ایالات متحده برای مقابله با ارسال نفت به ونزوئلا به اقدامات نظامی متوسل نشود».
او می‌گوید کاملاً غیرقابل انتظار است که درگیری توسط ایران در آنجا آغاز شود اما اگر آنها به هرگونه اقدام نظامی متوسل شوند ایران پاسخ متناسب نشان خواهد داد.
پنج تانکر ایرانی در حال انتقال سوخت به ونزوئلا هستند و تخمین زده می‌شود مجموع ارزش این محموله‌ها حدود ۴۵/۵ میلیون دلار است و احتمالاً اگر جلوی آنها گرفته نشود تا دوشنبه ۲۵ ماه مه (۴ خرداد) به ونزوئلا خواهند رسید.
خبرگزاری «آناتولی» ترکیه می‌نویسد این محموله‌ها با تهدید آمریکا روبرو هستند و کارشناسان نگران‌اند در صورت تعقیب تانکرهای ایرانی توسط نیروی دریایی ایالات متحده به یک انفجار در منطقه تبدیل شود. این خبرگزاری اشاره کرده نیروی دریایی آمریکا و نیروی دریایی جمهوری اسلامی در هفته‌های اخیر مانورهای خطرناکی در خلیج فارس برگزار کرده‌اند.
پس از عبور نفتکش‌های جمهوری اسلامی ایران از دریای مدیترانه یکی از مقامات ارشد دولت ترامپ ۱۴ مه (۲۵ اردیبهشت) به خبرنگار رویترز گفته بود که آمریکا در حال بررسی اقداماتی است که می‌بایست مانع از تحویل بنزین ایران به ونزوئلا گردد.
اتهام «دزدی دریایی» قبل از ارتکاب؟!
این در حالیست که در تهران نیز مقامات جمهوری اسلامی طبیعتا به اینکه آمریکا این نفتکش‌ها را توقیف کند و یا حتی نسبت به آنها واکنش نظامی نشان دهد فکر کرده‌اند. وقتی این کشتی‌ها به مدیترانه رسیدند کلیدواژه «دزدی دریایی توسط آمریکا» ابتدا در رسانه‌های داخلی و بعد از زبان مسئولان نظام شنیده شد. چنانکه محمدجواد ظریف در نامه به آنتونیو گوترش اقدامات آمریکا را «تهدیدات غیرقانونی، خطرناک و تحریک‌آمیز» و همچنین «نوعی دزدی دریایی و خطری بزرگ برای صلح و امنیت بین‌المللی» خواند و بر حق ایران برای اتخاذ تدابیر مناسب و ضروری تأکید کرد.
سابقه نشان داده در صورتی که نفتکش‌های ایرانی در آب‌های بین‌المللی توقیف یا تهدید شوند جمهوری اسلامی از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا نیروی دریایی ارتش و یا گروه‌‌های نیابتی در خلیج فارس، دریای عمان، خلیج عدن و دریای سرخ می‌تواند دست به خرابکاری علیه تانکرها و کشتیهای تجاری خارجی بزند. شواهد نشان می‌دهد شناور کُنارک که ادعا شد براثر شلیک اشتباه موشک ناوچه جماران هدف قرار گرفته از قرار معلوم در حال مینپاشی در آب‌های دریایی عمان بود که محموله آن منفجر شد. در همان روزی که کُنارک منفجر شد، ناوگان پنجم دریایی آمریکا حاضر در خلیج فارس و دریای عمان همراه با نیروی دریایی انگلیس و استرالیا مانور مشترک مین‌روبی در خلیج فارس برگزار کردند.
در چنین شرایطی، نیروی دریایی آمریکا سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت هشدار داد که ورود و نزدیک شدن هر کشتی و شناور به شعاع ۱۰۰ متری ناوهای این کشور در خاورمیانه یک تهدید تلقی می‌شود و علیه آن دست به اقدامات دفاعی قانونی زده خواهد شد.
فرماندهی ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا مستقر در بحرین نیز در بیانیه‌ای تاکید کرد که این هشدار با هدف افزایش امنیت برای به حداقل رساندن ابهام و کاهش خطر محاسبه اشتباه داده شده است.
درواقع آمریکا پیش‌بینی کرده که با توقیف یا تقابل نظامی علیه نفتکش‌های ایرانی، نیروهای نظامی یا نیابتی رژیم ایران در منطقه به احتمال زیاد دست به اقدام خواهند زد.
به دنبال بهانه برای «برکت» دو طرفه: هم برای جمهوری اسلامی و هم برای «دموکراتها»!
هنوز مشخص نیست ناخدایان نفتکش‌های ایرانی چه دستوری از تهران دریافت کرده‌اند. آیا در صورت اخطارِ ناوهای آمریکایی، حرکت نفتکش در دریایی کارائیب متوقف خواهد شد یا به مسیر خود ادامه خواهند داد تا بهانه‌ی لازم برای روشن شدن آتش یک درگیری در خاورمیانه به دست آید؟!
بطور معمول اقدامات دفاعی برای دور کردن شناورهای مزاحم از اطراف ناوها هشدار از طریف پیام‌های رادیویی و استفاده از سوت کشتی، آژیر خطر، شلیک منور و شلیک اخطار است و اگر اینهمه نتیجه نداشته باشد، شلیک نهایی انجام می‌شود.
یادآوری می‌شود که آمریکا تحریم‌ها علیه ونزوئلا را از دوران ریاست جمهوری باراک اوباما آغاز کرد و در ریاست جمهوری دونالد ترامپ این تحریم‌ها افزایش یافت. اما اکنون که رژیم ایران در حال دور زدن همان تحریم‌هاست که اوبامای دموکرات وضع کرد، «دموکرات»های آمریکا سکوت کرده‌اند! آنها که مدام به دولت ترامپ برای لغو تحریم‌های جمهوری اسلامی ایران فشار می‌آورند اکنون چشم خود را بسته‌اند و نمی‌ببینند که چطور تهران تحریم‌هایی را که خود آنها علیه رژیم سرکوبگر ونزوئلا مقرر کرده‌اند، دور می‌زنند.
از سکوت اعضای حزب دموکرات آمریکا می‌توان برداشت کرد آنها نیز بدشان نمیآید در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دونالد ترامپ با چالشی جدّی مثل درگیری نظامی از یکسو در آب‌های نزدیک به آمریکا و از سوی دیگر در منطقه‌ای حساس مثل خاورمیانه روبرو شود. بنا بر گمان و محاسبه‌ی آنها، در صورت ایجاد چنین بحرانی احتمال یک دوره‌ای شدن ترامپ در انتخابات و پیروزی آنها افزایش خواهد یافت.
برایان هوک مسئول امور ایران در وزارت خارجه آمریکا ۳۱ اردیبهشت به حکومت ایران هشدار داد که باید بین مذاکره با دولت دونالد ترامپ و مدیریت یک اقتصاد در حال فروپاشی یکی را انتخاب کند.
شاید هیچ رویدادی به اندازه شکست ترامپ و جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای نجات آیت‌‌الله ضروری نباشد. بنابراین جمهوری اسلامی می‌تواند با شعله‌ور کردن آتش یک درگیری هم به «دموکراتها» یک «پاسِ گُل» بدهند و هم فشارها را از روی خود بردارند.
زورآزمایی خطرناک از جیب مردم
پنج نفتکش جمهوری اسلامی ایران با فاصله از هم در حال نزدیک شدن به ونزوئلا هستند. تهران و کاراکاس هر دو زیر تحریم‌های شدید قرار دارند. اگر محموله نفتکش‌ها در بنادر ونزوئلا تخلیه شود کمپین مخالفان داخلی و خارجی دولت ترامپ برای شکست کارزار تحریم‌ها و استفاده تبلیغاتی از آن «جشن» خواهند گرفت که البته در سطح تکرار ماجرای انتقال نفت به سوریه با نفتکش غول‌پیکر «گریس ۱» (آدریان دریا) در سال ۱۳۹۸ خواهد بود که با وجود همه تهدیدهای آمریکا رژیم ایران با کمک روسیه توانست به هدف خود برسد و البته باعث شد تا حجم تحریم‌ها نیز به شدت افزایش یابد!
جان بولتون مشاور پیشین امنیت ملّی آمریکا در توییتی نوشته «در تقابل با کارزار فشار حداکثری آمریکا، ایران با اعزام پنج نفتکش در حال کمک به ونزوئلا است تا کمبود گاز مادورو (رئیس‌جمهور ونزوئلا) را جبران کند. تلاش ایران در ضدیت با اولویت‌های آمریکا باید با عزم و اراده (آمریکا) مواجه شود. چین، ایران و ونزوئلا نمی‌توانند موفق شوند».
اگر توقیف یا برخورد نظامی با تانکرهای ایران در کارائیب سبب جرقه‌ی یک درگیری در خاورمیانه شود یا مانند هدف قرار دادن تاسیسات نفتی «آرامکو» در عربستان، عامل تهدید منافع آمریکا و متحدان آن در منطقه شود، فشار از سوی «دموکراتها» بر دولت ترامپ افزایش می‌یاید. برخی کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند هرگونه اقدام نظامی آمریکا با توجه به شرایط اقتصادی پساکُرونا موقعیت ترامپ در انتخابات را تضعیف می‌کند.
از سوی دیگر اما بی‌پاسخ گذاشتن زورآزمایی خطرناک و تهدیدات رژیم ایران نیز این امکان را به وجود می‌آورد تا سیاست مهار جمهوری اسلامی را که با خروج آمریکا از برجام آغاز شد، ناکام قلمداد کند. به این ترتیب دونالد ترامپ و دولتمندان وی در کابینه با چالشی دشوار در تصمیم‌گیری‌های هوشیارانه روبرو هستند. تصمیم‌گیری‌هایی که به مراتب سخت‌تر از ورود به یک درگیری نظامی است حال آنکه برای جمهوری اسلامی و «دموکراتها»ی آمریکا، شعله‌ور شدن یک درگیری نظامی به مراتب آسانتر از تصمیمات هوشیارانه و خردمندانه است!
جنگ؛ برکتی که دولت ترامپ تا کنون از جمهوری اسلامی دریغ داشته
در عین حال تصمیم دولت آمریکا درباره این نفتکش‌ها در کارائیب به نوعی روشن خواهد کرد که سیاست ترامپ در قبال رژیم ایران چگونه ادامه خواهد یافت. برخلاف تبلیغات جمهوری اسلامی، ترامپ و دولت او نشان داده‌اند که به دنبال جنگ نیستند و با جدیت از آن پرهیز می‌کنند. اما اگر پای تلافی در میان باشد به راحتی می‌تواند سرداران جمهوری اسلامی مثل قاسم سلیمانی را از سر راه بردارد!
همچنین صبر آمریکا در پیشبرد کارزار فشار حداکثری بسیار زیاد است و به قول بیژن زنگنه وزیر نفت جمهوری اسلامی در تحریم‌های هوشمند به «بلوغ شیطانی» رسیده است. در جریان قضیه‌ی نفتکش «گریس ۱» (آدریان دریا) ناخدای آن، که معلوم نشد چرا، نقش مهمی در اجرای برنامه جمهوری اسلامی داشت زیرا از طرف آمریکا مستقیم با او و خدمه تماس گرفته و پیشنهاد پول دادند تا محموله را تخلیه نکند اما سرانجام بار کشتی در سوریه تخلیه شد.
در ونزوئلا نیز آمریکا از مخالفان دولت چپگرای آن کشور پشتیبانی می‌کند. انتقال این محموله‌ها به ونزوئلا چه بسا ضربه‌ای برای مخالفان رژیم مادورو به رهبری خوان گوایدو به حساب آید. اگرچه مجموعه‌ی شواهد نشان می‌دهد که هدف جمهوری اسلامی از اعزام این نفتکش‌ها به بغل گوش آمریکا بسیار فراتر از محموله‌های آن و «کمک» به ونزوئلاست!
حال باید دید که آیا جمهوری اسلامی با اقتصاد در حال فروپاشی اساسا توان ورود به یک درگیری نظامی احتمالی و پیامدهای ناشی از آن را دارد؟
آیا واشنگتن خارج از «کارزار فشار حداکثری» که رژیم تهران را کلافه کرده، دست به یک ریسک با پیامدهای نامعلوم خواهد زد یا همچنان با آهنگی کُند ریزش تدریجی و هدفمند جمهوری اسلامی از داخل را مدیریت می‌کند؟
آیا حرکت انتحاری کشتیهای جمهوری اسلامی در کارائیب برای «کمک» به رژیم چپگرای ونزوئلا یک خودزنی دیگر خواهد بود؟
واقعیت تلخ این است که دست‌کم در ماه‌های گذشته بیش از پیش مشخص شد که هرگاه جمهوری اسلامی تصمیم می‌گیرد در مقابل آمریکا یک سنگ بزرگ پرتاب کند، روی سر مردم فرود می‌آید! سنگی که پیشینه‌اش به بالا رفتن از دیوار سفارت ایالات متحده در تهران می‌رسد و در همین چند ماه اخیر ۱۷۶ سرنشین پرواز اوکراینی PS752 بر فراز تهران و ۱۹ نظامی شناور کنارک در آب‌های جنوب را به قتل رساند!