سر انجام، حتی ویروس کشنده کرونا هم نتوانست برگزاری مراسم عزاداری عاشورا را در ماه محرم به تعطیلی بکشاند. برگزاری جشنها، و میهمانی ها بمناسبت های گوناگون از جمله جش های عقد و عروسی، همه را ویروس کرونا به تعطیلی کشانده است، اما، نه مراسم عزا داری عاشورا و طاسوعا را. مگر چنین چیزی قابل تصور است؟ تعطیلی عزاداری محرم در جامعه امام پرستان! کمی خام خیالی نیست؟
اگرچه، کرونا ولی فقیه را وا داشت که در کنار ستونی عظیم در سالنی وسیع، سالنی که معمولا در آن صدها نفر در تایید سخنانش بر فراز منبر مشت در هوا میکو بند و شعار مرگ امریکا را فریاد میزنند، در عزلت و تنهایی به روضه ی شهادت علی اصغر، نوزاد امام اشک بریزد. اینکه چه انگیزه ای نمایش چنین صحنه ای را در رسانه های اجتماعی از جمله تلویزیون سراسری، ضروری نموده و چه پیامی را در نظر داشته اند به میلیونها تماشاگر تلویزیون و کاربران رسانه ها اجتماعی مخابره کنند، خود میتواند موضوع بحثی شور انگیز باشد.
اما، برغم وجود وضعیت قرمز در اکثر شهرهای کشور از جمله تهران، متولیان دین برهبری ولی فقیه، آخوند خامنه ای با استناد به یک جمله از امام خمینی در باره عزا داری محرم، باین نتیجه رسیدند که برگزاری مراسم عزا داری محرم، همجنان ضروری، لارم الاجراست و بر برگزاری آن اصرار ورزیدند. البته با پذیرش این شرط که پروتکل های وزارت بهداشت مراعات شود. جمله ای را که متولیان دین در توجیه برگزای مراسم عزاداری محرم بدان استناد کردند، بدینگونه بیان شده است:
ما هرچه داریم از محرم است … از شهادت سید الشهدا است اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات و سوگواری محرم نبود ما پیروز نمی شدیم. همه تحت بیرق اما م حسین قیام کردند..
تردید نباید داشت که امام عین حقیقت را بیان داشته است. معلوم است که منظور از هرچه داریم چه چیزهایی میتواند باشد. چه چیزی بالاتر از تقدس و ثروت و قدرت، اعتبار و احترام و منزلت؟ همه منابعی پر ارزش و نادر که آخوندها میتوانند آنها را با فروش دین، تنها کالایی که خود تولید کننده آنند، در دکان عاشورا و برگزاری مراسم عزاداری محرم به دست بیاورند. بهمین دلیل هر دکانی را میتوان در حکومت اسلامی تعطیل کرد، اما، دکان عزاداری امام حسین را به هیچ وجه نتوان. چرا که در همین مجالس وعظ و خطابه و… است که میتوان ساده دلان را فریفت، احساسات آنها را بر انگیخت و بر آنها سلطه افکند و هر کذب و موهوم و هر خرافه و حقایق وارونه ای را به آنها چپانند. بیچاره عزاداران حسینی که به سر و سینه خود میکوبند و بعضا بسر و تن خود تیغ میکشند، بدون آنکه هرگز بتوانند تصور کنند حسین بن علی، یکی از مهاجمین تازی بود که خاک طبرستان را به توبره اسلام کشیدد، بسیاری را از دم تیغ گذراندند، ثروت ملت را بغارت بردند و زنان را باسارت گرفتند، آنهم با فریب و ریا.
نیازی به گفتن نیست تا کنون هرچه که با ویروس کرونا روی در روی گردیده است، اگر توان ماندن داشته است، بآن دلیل بوده است تغییر و تحول را در شیوه زندگی پذیرفته است. درست آست که دکان عاشورا را نبستند، اما، تنها میتوانست، دروازه های خود را بر روی تعداد معدودی از مشتریان بگشاید. اگرچه، خطر ابتلا به ویروس لزوما بر طرف نمیگردید. با این وجود، کاهش تعداد مشتریان، نمیتوانست در رونق و گرمی دکان عاشورا تاثیر گذار نباشد.
اما، حکومت دین بمنظور آنکه بازار دین فروشی، از رونق نیفتد و کمبود خریدارن در شرایط کرونایی را جبران و همچنان سلطه مطلق خود را حفظ نماید، از همزاد خود، قدرت استفاده نموده و به هزینه ملت، فضای عزاداری در مساجد و تکیه ها و هیئت ها را به مراکز پر تردد شهر انتقال داد. مثلا در مساجد وهیئت های نوحه خوانی در جبران کوچکی جمعیتی، درب و دیوار های مساجد را با کلامات تنومند و زرین و راز انگیز عربی بر مننی سیاه، سرا سر پوشش دادند بطوری که بعید است که وزن سنگین سلطه آن تزئینات دینی را بر ذهن خود احساس نکنی. در همین راستا فضای میدان ولیعصر با تعویض دیوار نگاره های آن از یک بازار تجاری به یک بازار دینی تغییر شکل دادند. برآن دیوار نگاره ها یکی از وسیع ترین صفحات کامپوتری درجهان نصب گردیده است که بر آن “ما ملت امام حسین هستیم” و صحنه هایی از صحرای کربلا نیز، به نمایش در میاید. یا بعید بنظر میرسد که تحت تاثیر نورپردازی سه بعدی میدان امام در همدان که برسمبل های دینی نور افشانی میکند قرار نگیری*.
این بدان معناست که از واقعه کربلا، از سوک در مقاتله حسین بدست یزید گریزی نیست، خریدار هم که نباشی، نمیتوانی منفعل نشوی. دیگر مجبور نیستی که به تکیه و مسجد روی تا از داستان غم انگیز عاشورا آگاه شوی، تصاویری آن واقعه در برابر چشمانت ظاهر میگردد. آنها را مشاهده کنی بدون آنکه خوسته باشی. مثل آوای اذانی که در سحرگاهان و نهار و شام از گلدسته ها بگوش میرسد. آیا گوشهای خود را میبندی اگر میل به شیندن اوای اذان نداشته باشی؟ امام خمینی بخوبی از نقش دکان عاشورا در نهادین ساختن ارزشهای دین آگاه بوده و بی دلیل نبوده است که به پیروان خود هشدار داده است مبادا که مراسم عزاداری را برپا نکنند، چه هرچه که دارند از آن دارند.
اما، اگر کرونا هم نبود، بعید بنظر میرسد که دکان عاشورا میتوانست مشتریانی را بخود جلب نماید که احتمالا کمتر از ده درصد جمعیت برمی خیزند. اما، آنچه دکان عاشورا را بکسادی میکشاند آن است که پیروان دین امام حسین، بویژه آنکه خود را وارث رسالت میداند و بجانشینی امام غایب منصوب کرده است و قرار است که ولایت را تا قیامت ادامه دهد، بر عکس همه امامان، بجز امام اول، بر مسند قدرت، یعنی که بر جایگاه خلیفه مسلمین یزیدبن معاویه جلوس کرده است. هم اکنون ولایت فقیه است که شمشیر را بر هر گردن برافراخته ای فرود میآورد، نه یزیدبن معاویه. این یزید شرابخوار نیست که بارگاهش به مرکز فساد و فسق و فجور تبدیل گشته است.
امام جمعه اردبیل، آیت الله سید حسین عاملی، عاشورا را بازتاب مقاومت امام حسین در برابر حاکم “جائر” توصیف میکند، چنانکه گویی هم اکنون نیز با شرایطی مشابهی قرار گرفته ایم، و هنوز هم در دکان عاشورا میتوان کالای “شهادت” را بفروش رساند- پس از چهل سال تجربه حکومتی که بمراتب جائر تر از حکومت یزید بوده است. اگر یزیدبن معاویه، 72 نفر را در میدان جنگ بخاک و خون کشاند، ولی فقیه، جانشین امام عج، دستانش غرق در خون هزاران انسانی ست که نه در میدان جنگ بلکه دست بسته و چشم بسته یا بدار شریعت آویخته شدند و یا در برابر جوخه های آتش به هلاکت رسیدند.
بدون تردید، دکان عاشورا به کسب و کار خود ادامه خواهد داد. زیرا که سرمایه آن از سوی ساختار قدرت که هم اکنون در دست ولی فقیه متمرکز گشته است، تامین میشود. اگرچه نظام ولایت فقیه از پذیرش هر هزینه ای برای گشوده نگاهداشتن دکان عاشورا رویگردان نیست، با این وجود ضعف مالی ممکن است به کسادی بازار دین و لاجرم دکان عاشورا منجر شود.
اما، افزوده بر این، آگاهی به تاریخ عاشورا و هویت امام حسن و حسین بعنوان فرماندهان لشگر مهاجم تازیان، نمیتواند بر احساسات و عواطف ملی تاثیر گذار نباشد. این بدان معناست که تا ملت به ماهیت بیگانه و تحمیلی اصل و اصول دینی که بدان باورد دارد، آگاه و بینا نگردد، حکومت جائر فقیه ادامه یافته و دکان عاشورا گشوده نگاه داشته میشود.
فیروز نجومی
Firoz Nodjomi
https://firoznodjomi.blogspot.com/
لینک تصاویری از دکان عاشورا*