وعده‌های نامزدهای سیزدهمین دولت تدارکاتچی: برداشت از زمین بی‌کاشت!

By | ۱۴۰۰-۰۳-۱۵

فلاکت اقتصادی در حالی سبب شده تا وعده‌های اقتصادی به محور تبلیغات نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی تبدیل شود که این افراد خود از مسببان این فلاکت هستند!
– محسن رضایی در نقش «اقتصاددان» وعده‌هایی چنان عجیب و غریب می‌دهد که از یک دولت عادی نیز بر نمی‌آید چه برسد به دولت تدارکاتچی: تبدیل ریال به قدرتمندترین پول منطقه، پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی، خانه‌دار کردن «همه کارگران» طی سه سال و پرداخت حقوق به خانه‌دارها و فارغ‌التحصیلان بیکار!
– عبدالناصر همتی در نقش «مرد عمل» به روی خود نمی‌آورد که «عمل»کرد او در دوران ریاستش بر بانک مرکزی حجم نقدینگی را دو برابر، دلار را بیش از ۲۰۰ درصد گرانتر و تورم را ۴ برابر کرد.
– سیدامیرحسین قاضی‌زاده هاشمی در نقش «سوپرمن» با ویدئوهای خود سبب خنده و مزاح مخاطبان شده و می‌گوید مشکلات بازار بورس را در «سه روز» حل خواهد کرد.
– سیدابراهیم رئیسی در نقش «قاضی شارع» که از اعدام و تیرباران بیشتر اطلاعات دارد تا اقتصاد، وعده‌های محتاطانه می‌دهد که همان هم در جمهوری اسلامی عملی نیست ازجمله ایجاد سالانه یک میلیون شغل! وعده‌ای که حسن روحانی هم داد اما هشت سال گذشت و بجای هشت میلیون شغل، بر لشکر بیکاران اضافه شد!
– این مسئولان و مسببان فلاکت اقتصادی کشور که نامزد ریاست دولت سیزدهم شده‌اند براساس کدام منابع و کارنامه موفق چنین وعده‌های تخیلی می‌دهند؟!

دو هفته تا برگزاری مراسم رأی‌گیری نظام برای تشکیل سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی زمان باقی مانده و هفت نامزد عبورکرده از صافی شورای نگهبان تبلیغات انتخاباتی خود را آغاز کرده‌اند. وعده‌های انتخاباتی غالب نامزدهای انتخابات بر محورهای اقتصادی متمرکز شده است اما در هیچیک از این وعده‌های متنوع، نشانی از واقع‌بینی و شناخت از شرایط کنونی اقتصاد کشور به چشم نمی‌خورد.

نامزدها خودشان از مسئولان وضعیت کنونی‌اند!

در شرایطی که تنور انتخابات با ترفندهای جناحین حکومتی همچنان سرد است، نامزدهایش تلاش دارند با وعده‌های اقتصادی توجه مردم را جلب کنند این در حالیست که وعده‌های آنان بیش از آنکه برآمده از تحلیل و برنامه‌ریزی واقع‌بینانه‌ی نامزدها یا مشاوران آنها باشد، از سیاستی پوپولیست و عوام‌فریب تغذیه می‌شود تا مردم را به پای صندوق رأی بکشاند.

به عقیده برخی تحلیلگران گزینش این هفت نامزد از سوی شورای نگهبان به گونه‌ای هدایت شده که ابراهیم رئیسی نامزد اصلی باشد. علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی دو نامزد اصولگرا و درواقع نامزدهای پوششی ابراهیم رئیسی هستند. به نظر می‌رسد این دو نامزد قرار است در مناظره‌های میان نامزدها که از این هفته برگزار خواهد شد رقبای رئیسی را که از سخن گفتن عادی نیز عاجز است از میدان به در کنند. سعید جلیلی نامزد دیگر اصولگرا نیز از همفکران ابراهیم رئیسی است.

محسن رضایی و محسن مهر علیزاده، یکی اصولگرا و دیگری اصلاح‌طلب، دو نامزدی هستند که با نمایش استقلال در صحنه حضور یافته‌اند.

در این میان، شاید عبدالناصر همتی را بتوان رقیب اصلی ابراهیم رئیسی ارزیابی کرد اگرچه هنوز معلوم نیست چند تن از آنها در پایان به رقابت نهایی بپردازند.

همه این نامزدها که خودشان از مقامات ارشد نظام هستند با تمرکز بر وعده‌های اقتصادی می‌خواهند آرای مخاطبان را جلب کنند اما هیچیک برنامه مشخصی ارائه نکرده‌اند و فقط شعار می‌دهند.

سنگ‌های بزرگ «قاضی شارع»

سیدابراهیم رئیسی در نقش «قاضی شارع» که از اعدام و تیرباران بیشتر اطلاعات دارد تا اقتصاد، وعده‌های محتاطانه می‌دهد که همان هم در جمهوری اسلامی عملی نیست ازجمله ایجاد سالانه یک میلیون شغل! وعده‌ای که حسن روحانی هم داد اما هشت سال گذشت و بجای هشت میلیون شغل، بر لشکر بیکاران اضافه شد!

رئیسی همچنین گفته که «اولویت اول من مسئله معیشت و سفره مردم است و نسبت به سفره مردم باید اقدامات جدی کرد.»

ابراهیم رئیسی یکی از الزامات اقتصاد ایران و هر اقتصاد دیگری را در قالب وعده مطرح کرده و به عنوان مبتکری که چرخ را می‌خواهد دوباره اختراع کند قول «هدایت نقدینگی به سمت تولید» را داده است اما توضیح نداده که این امر مسلم اقتصادی قرار است چطور و بر اساس چه ساز و کاری انجام شود!  یکی دیگر از شعارهای او بدون طرح هیچ برنامه‌ای، «تک‌رقمی کردن تورم» است!

©کیهان لندن/ کارتون‌های احمد بارکی‌زاده

ابراهیم رئیسی همچنین در حالی وعده « کاهش ۵۰ درصدی هزینه درمانی» را داده که در حال حاضر نیز دولت حدود ۳۰۰ هزار میلیارد تومان به سازمان تأمین اجتماعی بدهکار است و از سوی دیگر بخش بهداشت و درمان نیز از هزینه زیاد و درآمد اندک دچار مشکل است.

گروگانگیر و نامزد همیشه ناکام نظام

محسن رضایی فرمانده سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در نقش «اقتصاددان» وعده‌هایی چنان عجیب و غریب می‌دهد که از یک دولت عادی نیز بر نمی‌آید چه برسد به دولت تدارکاتچی: تبدیل ریال به قدرتمندترین پول منطقه، پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی، خانه‌دار کردن «همه کارگران» طی سه سال و پرداخت حقوق به خانه‌دارها و فارغ‌التحصیلان بیکار!

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام توضیح نداده که بر پایه کدام درآمد ارزی یا با اتکا به کدام بخش مولد اقتصاد داخلی قرار است یارانه نقدی پرداخت کند و برای میلیون‌ها کارگر خانه بسازد؟ یا بر پایه کدام روابط تجاری قدرتمند با جهان و به امید کدام سرمایه‌گذاری خارجی می‌خواهد رشد اقتصادی را چنان بالا ببرد که پول ایران قدرتمندترین پول منطقه شود!

او مدعی شده که از دوران جنگ ایران و عراق تا کنون دغدغه او «اقتصاد» بوده و افزوده «پرونده اف‌ای‌تی‌اف در مجمع تشخیص مصلحت نظام باز است و اگر دولت من روی کار بیاید بطور جدی ابهامات را در داخل کشور، خارج از کشور و در دبیرخانه اف‌ای‌تی‌اف دنبال می‌کنیم!»

او البته توضیح نداده به چه دلیل طی دو سال گذشته به عنوان دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام این موضوع را پیگیری نکرده و حتا بطور تلویحی موافق تصویب این لوایح هم نبوده است!

محسن رضایی که سال‌هاست به عنوان «جوکر» در رأی‌گیری‌های ریاست دولت شرکت می‌کند و ناکام می‌ماند اینبار در نقش منجی اقتصادی ظاهر شده اما وعده‌های بی سر و ته وی نشان می‌دهد در این زمینه نیز مانند عملیات خونین «کربلای۴» چیزی در چنته ندارد.

محسن رضایی حتا «بازگشت ایالات متحده به برجام» را نیز به عنوان وعده انتخاباتی خودش مطرح کرده و در سخنانی مضحک گفته که «آمریکا باید به سرعت تحریم‌ها را بردارد و اقدام مشروط را نمی‌پذیریم و دیپلماسی را از حالت کاغذی خارج کرده و عملی می‌کنیم. اگر دولت ما روی کار بیاید با توجه به شناختی که آنها از ما دارند کوتاه می‌آیند و به برجام بازخواهند گشت!» این همان محسن رضایی است که پیشتر با اعتراف به گروگانگیری و اخاذی گفته بود «هفته اول جنگ با آمریکا هزار آمریکایی را اسیر می‌گیریم و با گروگانگیری مشکل اقتصاد کشور را هم حل می‌کنیم!»

مرد ناکارآمد عمل

عبدالناصر همتی که به عنوان نامزد مستقل به صحنه آمده مورد حمایت حزب کارگزاران سازندگی و بخشی از اصلاح‌طلبان است. وی که از نیمه سال ۱۳۹۷ مسئولیت ریاست بانک مرکزی را بر عهده داشته تلاش می‌کند خود را «مرد عمل» نشان دهد آنهم در حالی که در دوران ریاست وی بر بانک مرکزی حجم نقدینگی دو برابر، دلار بیش از ۲۰۰ درصد و تورم حدود ۴ برابر شده است. او البته مدعی است که منتقد وضع موجود است و نه بانی آن اما مشخص نیست طی سال‌های گذشته چرا یکبار به عملکرد دولت روحانی اعتراض جدی نکرد و با مشاهده تصمیمات تیم اقتصادی دولت که حالا آنها را نادرست می‌خواند، چرا استعفا نکرد؟!

همتی نیز برای عملی کردن شعارهایش هیچ برنامه و راهکاری ندارد. برای نمونه او بارها گفته دست دولت از اقتصاد باید کوتاه شود اما توضیح نداده دولتی که خودش سال‌ها در تیم اقتصادی آن بوده چگونه باید کوچک شود؟ دولتی که زیرمجموعه‌های آن به باندهای مافیایی در حوزه‌های تولیدی، صنعتی، خدماتی و تجاری تبدیل شده‌اند قرار است با کدام سازوکار همتی کوچک شود؟

یکی دیگر از وعده‌های عوامفریبانه عبدالناصر همتی ساماندهی بازار بورس است؛ این در حالیست که برخی منتقدانش می‌گویند همتی با ابزار نرخ بهره و افزایش تدریجی آن از خرداد سال گذشته از مسببان بهم ریختگی بازار سرمایه بوده است.

و باقی قضایا

امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، علیرضا زاکانی و محسن مهرعلیزاده نامزدهایی هستند که حتی توان دادن وعده‌های نامزدهای دیگر را هم ندارند! آنها به تکرار کلیشه‌هایی درباره کاهش نرخ تورم، ساختن مسکن، افزایش یارانه نقدی، کمک به معیشت مردم و ارائه یارانه کالایی اکتفا کرده‌اند.

شعارهای سعید جلیلی که برخی او را در کنار علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی از نامزدهای پوششی سیدابراهیم رئیسی می‌دانند، بنا به سابقه‌اش به عنوان دبیر شورای امنیت ملی و مسئول مذاکرات هسته‌ای، بیشتر بر مواردی چون دیپلماسی و خودکفایی متمرکز است اما او نیز در حوزه اقتصادی مواردی را مطرح کرده که بی‌پشتوانه نظری و عملی هستند.

«اصلاحات برنامه اقتصادی با کمک جوانان، محققان، اساتید برجسته دانشگاه‌ها، مدیران موفق، صاحبان حِرَف و صنایع مختلف» یکی از وعده‌های کلی و بی‌پایه‌ی سعید جلیلی است. او از وعده‌های عوام‌پسند مانند « برنامه سفر سه روزه برای تمام خانواده‌ها و پنج روزه برای تمام زوج های جوان» و «اصلاح نظام توزیع و تامین سبد مطلوب غذایی با ۱۳ قلم کالا اساسی مثل گوشت و مرغ برای همه شهروندان» نیز غافل نمانده است!

جلیلی همچنین با شعار متناقض «حل مشکل تورم با اقتصاد مقاومتی و تعامل گسترده با کشورهای خارجی» تلاش کرده توجه هر «دو بال نظام» را جلب کند.

مردم تکرار نمی‌کنند!

اما هم خود نامزدها و هم وعده‌‌های آنها بیشتر سبب تمسخر مردم است که گوش‌هایشان از این حرف‌های بی‌عمل پر شده است. در همین ارتباط مرکز پژوهش‌های اتاق ایران هفته گذشته گزارشی منتشر و در آن از شعارهای انتخاباتی معیشتی و عوام‌فریبانه انتقاد کرد.

در بخشی از این گزارش آمده است: «در چنین شرایطی که نرخ تورم خوراکی‌ها در سال گذشته رکورد ۷۰ درصدی را پشت سر گذاشته و شورای عالی کار می‌گوید سبد هزینه‌های اساسی یک خانوار ۴ نفره حداقل شش میلیون و ۸۰۰ هزار تومان است، شعارهای انتخاباتی معیشت‌محور می‌تواند طیف گسترده‌ای از مردم را همراه کند. برخی دیدگاه‌های عوام‌فریبانه خود را در قالب راه‌حل‌های اصلاحی عرضه می‌کنند. برای جامعه‌ای که با رنج ناشی از افت رفاه مواجه است ایده‌های سهل‌الوصول، زودبازده، میانبری بسیار جذاب است اما واقعیت امر آن است که رشد اقتصادی و بهبود وضعیت رفاهی مردم کاری سخت و دیربازده است و نیازمند التزام به اصولی متقن در سیاست‌گذاری و اجراست.»

حالا مشخص نیست این مسئولان و مسببان فلاکت اقتصادی کشور که نامزد ریاست دولت سیزدهم شده‌اند براساس کدام منابع و کارنامه موفق چنین وعده‌های تخیلی می‌دهند؟!

صحنه نمایش انتخات ۱۴۰۰ به روشنی نشان می‌دهد که دولت سیزدهم نیز با ریاست هرکدام از این نامزدها جز ادامه‌ی روند افول اقتصادی و اضمحلال کشور نخواهد بود. بر اساس همین تجربه است که مردم حاضر نیستند شرکت در این نمایش را تکرار کنند.
روشنک آسترکی- کیهان لندن:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *