با نتایجی که دیروز (پنج‌شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰) در گروه «A» آسیا ثبت شد، تیم ملی فوتبال ایران در آستانه صعودی زودهنگام به رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر قرار گرفته است.
ایران با ۱۳ امتیاز، بالاتر از کره‌جنوبی ۱۱ امتیازی، به عنوان صدرنشین این گروه، مرحله رفت مسابقات را به پایان برد.
هم‌زمان، گلایه بازیکنانی که تیم ملی ایران را در چند قدمی قطر قرار داده‌اند، بازتابی بین‌المللی پیدا کرده است. ملی‌پوش‌های تیم ملی دقایقی پس از پیروزی دو بر یک مقابل لبنان، با انتشار پست‌هایی مشترک، ادعا کردند که طی یک سال اخیر، فقط یک دست پیراهن داشته که آن را هم خودشان می‌شسته‌اند.
وضعیت تیم ملی ایران به اندازه‌ای که در جدول مسابقات می‌بینیم، ایده‌آل نیست. بازیکنان تیم ملی بعد از پیروزی دراماتیک مقابل لبنان، پستی را به صورت مشترک در صفحات اینستاگرام خود منتشر کردند که تامل برانگیز بود.
بازیکنان ایران ضمن انتقاد از کمبود امکانات، بی‌توجهی مسوولان و دریافت نکردن پاداش‌های خود، ادعا کرده‌اند که از یک سال قبل تاکنون، پیراهن‌های جدیدی از فدراسیون فوتبال دریافت نکرده‌اند و همان لباس‌های قدیمی را هر بار می‌شویند و در بازی بعد استفاده می‌کنند.
تیم‌های ملی در سطوح بین‌المللی برای تامین لباس‌های خود نه تنها پولی به شرکت‌های تولید کننده لباس ورزشی پرداخت نمی‌کنند که حتی برای بر تن کردن پیراهن این شرکت‌ها، مبلغی چشم‌گیر می‌گیرند.
در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۱۹، شرکت «نایکی» با پنج تیم استرالیا، کره جنوبی، چین، عربستان و قطر قرارداد داشت.
فقط فدراسیون فوتبال کره جنوبی از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ قراردادی هشت ساله به ارزش ۱۲۰ میلیون دلار (سالانه معادل ۱۵ میلیون دلار) با شرکت نایکی منعقد کرد که از لباس‌های این شرکت که آرم نایکی روی آن درج شده باشد، استفاده کند. تیم ملی کره جنوبی در گروه «A»، پایین‌تر از ایران، در رده دوم قرار دارد.
تیم ملی فوتبال چین که در گروه «B» با چهار امتیاز روی پله پنجم جدول نشسته است نیز سالانه ۱۴.۵ میلیون یورو بابت اسپانسری این کمپانی می‌گیرد.
کمپانی «آدیداس» هم در آسیا لباس‌های تیم ملی ژاپن را تامین می‌کند. فدراسیون فوتبال ژاپن سال ۲۰۱۵ در قراردادی هشت ساله که تا پایان سال ۲۰۲۲ اعتبار خواهد داشت، به درآمد ۱۴۴ میلیون دلاری (سالانه ۱۸ میلیون دلار) رسیده است.
ایران اما به دلیل تحریم‌های اقتصادی، نه قادر به عقد قرارداد با این شرکت‌ها است و نه امکان دریافت پول یا لباس مورد نیاز بازیکنانش را دارد.
اما همه چیز فقط در تحریم‌ها خلاصه نمی‌شوند؛ لباس‌های تیم ملی ایران و بهانه تحریم‌ها، فرصت درآمدزایی را برای مدیران ورزشی جمهوری اسلامی فراهم می‌کنند.
مهم‌ترین و واضح‌ترین نمونه را می‌توان در قرارداد عجیب «مهدی تاج»، رییس وقت فدراسیون فوتبال ایران در آستانه رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۸ دید.
تیم ملی ایران با لباس‌های انبار شده و از رده خارج شده آدیداس به جام جهانی روسیه رفت. خبرگزاری «تسنیم» با اشاره غیرمستقیم به ابهامات مالی فدراسیون فوتبال در قرارداد با آدیداس نوشته بود: «مسوولان فدراسیون که در مذاکرات با آدیداس حضور داشتند، توضیح بدهند که در مذاکرات چه طور مشتاقانه خواستار امضای قرارداد همکاری بودند که آدیداس هم با دیدن این اشتیاق، قید ارایه یک میلیون دلار لباس مجانی را زد تا سود بیشتری نصیبش شود.»
پیش از این، خبرهایی مبنی بر پیشنهاد مالی مخفیانه فدراسیون فوتبال ایران به شرکت آدیداس برای تأمین لباس‌های تیم ملی به گوش می‌رسید.
کمی بعد خبر رسید که شرکت آدیداس مذاکره با فدراسیون فوتبال ایران را به دلایل خروج طرف ایرانی از اصول اخلاقی رها کرده بود. گفته می‌شد مذاکره کننده ایرانی به شرکت آدیداس پیشنهاد خرید با رقمی بالاتر و بعد دریافت حق واسطه‌گری (از همان وجهی که خودش پرداخت کرده بود) را داده بود که با مخالفت شرکت آدیداس روبه‌رو شد.
داستان کنونی تیم ملی هم به همان حد آمیخته با ابهام و دروغ است.
«شهاب‌الدین عزیزی خادم»، رییس فدراسیون فوتبال ایران شهریور سال جاری در جمع بازیکنان تیم ملی از برند جدیدی حرف زد که قرار است لباس‌های بازیکنان تیم ملی در رده‌های سنی مختلف زنان و مردان فوتبالیست ایران را تامین کند؛ «رابر دومان».
رابر دومان شرکتی است که سال ۱۳۸۹ توسط دو برادر و چند شریک بنا شد. مهره‌های اصلی، «سعید علیخانی» و «غلامرضا علیخانی» هستند.
غلامرضا علیخانی را رسانه‌های ایران به عنوان شریک و هم‌سفر همیشگی شهاب‌الدین عزیزی خادم معرفی می‌کنند؛ مردی که در سفر تیم ملی فوتسال به جام جهانی لیتوانی، همراه این تیم بود و بلافاصله در بازی تیم ملی ایران و امارات در دبی حضور یافت.
رییس فدراسیون فوتبال ایران با حضور در برنامه «فوتبال برتر» صداوسیما، در توجیه حضور غلامرضا علیخانی در سفرهای تیم‌های ملی ایران گفته بود: «آقای علیخانی برای تجاری سازی فدراسیون با ما همکاری می‌کند. اصلا او و شرکت رابر دومان وسط کار را گرفته‌اند که تیم ملی لباس باکیفیت بپوشد و از راه فروش همین لباس‌ها، فدراسیون هم تجاری شود.»
عزیزی خادم هم‌چنین ادعا کرده بود که رابر دومان با شرکت «آل اشپورت» همکاری نزدیکی دارد و پیش از این هم آل اشپورت این شرکت را در وب‌سایت خود به عنوان مجری انحصاری توزیع محصولاتش در جهان به رسمیت شناخته است.
وب‌سایت «پارس فوتبال» نه تنها موضوع تایید همکاری آل‌اشپورت با این شرکت را با استعلام از این شرکت تکذیب کرد که حتی مدعی شد ردپای غلامرضا علیخانی و شرکت رابر دومان در پرونده پیچیده ورود تجهیزات کمک داور ویدیویی به ایران نیز به چشم می‌خورد.
«وانا نیوز» در گزارشی، رابر دومان را به عنوان شرکت طراحی «هایپر مارکت»، سوپر مارکت، فروشگاه پوشاک و کافی‌شاپ و نیز مجری دکوراسیون بستنی فروشی و قنادی‌ها معرفی کرده است.
این خبرگزاری در بخشی از گزارش خود نوشته است: «اگر فدراسیون مهدی تاج با زیر سوال بردن ارزش تیم ملی، به جای عقد قرارداد با یک تولید کننده پوشاک، مثل یک مشتری از آدیداس لباس خرید، این بار فدراسیون شهاب عزیزی خادم قرارداد تامین لباس تیم‌های ملی را با یک شرکت طراحی سوپرمارکت و هایپرمارکت امضا کرده است.»
شهریور سال جاری، همین شرکت که نه تولید کننده، نه وارد کننده و نه توزیع کننده لباس ورزشی است، از شهاب‌الدین عزیزی خادم سفارش طراحی لباس فرم جدید برای بازیکنان تیم ملی زنان فوتبال ایران را دریافت کرد.
این یعنی هزینه برای پروژه‌ای که هرگز عملیاتی نخواهد شد؛ یکی از نعمت‌های تحریم برای روسای اخیر فدراسیون فوتبال ایران.
ایران‌وایر:پیام یونسی‌پور